In TivoliVredenburg blijkt aandacht en steun voor Palestina onverminderd groot In TivoliVredenburg blijkt aandacht en steun voor Palestina onverminderd groot

Bezoekers die woensdag vanaf een uur of zes de zesde verdieping in TivoliVredenburg betreden, zien dat die voor een groot deel een Palestijns thema heeft. Bij een eetkraampje zijn traditioneel Palestijnse wraps te krijgen, er is kleding te koop met de tekst  Don’t stop talking about Palestine en iets verderop zijn onder andere tekeningen van jonge Palestijnen te zien, afkomstig uit een tentoonstelling in Moira. Er kan gedoneerd worden en de inkomsten van de avond gaan grotendeels naar Oxfam Novib, dat het zal gebruiken om ter plekke de broodnodige hulp te verlenen.

In zaal Pandora komt het publiek vanaf zeven uur in de stemming met protestzanger Gharib Ali, afkomstig uit Syrië, het land dat hij moest ontvluchten vanwege felle kritiek op het regime van de toenmalige president Assad. Na introductie van gastvrouw en journalist Maya-Nora Saaid is het woord aan Nouraldin Alsweirki, een Palestijnse softwareontwikkelaar die ontslagen werd door zijn Nederlandse werkgever na het plaatsen van berichten op LinkedIn waarin hij zijn steun voor Palestina uitsprak.

Onder leiding van de gastvrouw wordt de dabke uitgevoerd, een Arabische verzetsdans met verschillende varianten waarbij er als collectief zij aan zij in de rondte wordt gedraaid en op de vloer wordt gestampt, met het idee dat daarmee kwade krachten worden verdreven. Het duurt even voordat de dabke op gang komt en de bezoekers de instructie doorhebben, maar richting het einde wordt er massaal gedanst en staat het zweet bij velen op het voorhoofd.

Nadat Glen Faria zijn hits ‘Hoe Weet Je Dat’ en ‘Terug naar Nu’ laat horen, draagt Poëet Mia You onder andere het indrukwekkende gedicht ‘If I Must Die’ voor van de Palestijnse schrijver Refaat Alareer. Het gedicht werd wereldwijd verspreid en vertaald na zijn dood door een Israëlische luchtaanval in Gaza in december 2023. De voordracht en de meeste verhalen op de avond zijn onderdeel van Palestine Café Utrecht, een initiatief van poëten die periodiek samenkomen in Moira en zo het onderwerp blijven benadrukken.

Een ander hoogtepunt van de avond is het optreden van Spinvis, dat hij begint met het prachtige ‘Zonder Naam’, een akoestisch protestlied over de zinloosheid van oorlog en het verlies van vele jonge soldaten als gevolg daarvan. Voordat hij om verzoekjes vanuit het publiek vraagt, geeft Spinvis aan dat hij het mooi vindt om onderdeel te zijn van deze avond met gelijkgestemden. Hij stelt tegelijkertijd voor om een soortgelijk evenement voortaan op het Vredenburgplein te houden. Zo kunnen nietsvermoedende winkelaars, waarvan sommigen wellicht minder aandacht hebben of minder op de hoogte zijn van de situatie in Palestina, ook worden betrokken.

Nilab Ahmadi, gemeenteraadslid in Amsterdam, vertelt richting het einde van de avond over de geschiedenis van Palestina en over hoe de Palestijnen sinds de Nakba eind 1947 te maken hebben gekregen met etnische zuivering en (culturele) genocide. Ze benadrukt daarmee dat de beelden die we vandaag de dag te zien krijgen allesbehalve nieuw zijn en dat het niet alleen huidige, maar ook toekomstige generaties zal schaden.

Met de Palestijnse vlag geprojecteerd op het scherm achter het podium, wordt de avond afgesloten door optredens van Lakshmi en de Utrechtse rockband John Coffey. John Coffey is de hardste band van de avond, maar na enige aarzeling wordt er toch gedanst en heeft de band er met gastvrouw Saaid een nieuwe fan bij. Een passend slot van een avond met blijvende aandacht voor de Palestijnse zaak, die onder de bezoekers voor verbinding heeft gezorgd.