Trouwe volgers van hardcoreband Turnstile hadden bij het vorige album GLOW al door dat de band een interessante transformatie doormaakte, voor het brede alternatieve publiek is NEVER ENOUGH een gigantisch doorbraakmoment. De band uit Baltimore maakt popmuziek met een punk-esthetiek, of juist andersom. Uit felle gitaarnummers kan zomaar een stuk ambient groeien, en een moment later hoor je een perfect The Smiths liedje. Het knappe is dat het met al die contrasten toch klinkt als een eenheid én dat de punk waar de band uit ontsproot nog steeds geloofwaardig is.
Op hun laatste album verenigde Turnstile de pop-stans, punkrockers en indie-snobs, en de voltallige 3voor12-redactie stond in de moshpit in AFAS Live. Geen wonder dus dat de band uit Baltimore ons Album van het Jaar maakte met NEVER ENOUGH. In onze jaarlijst van de 20 beste albums worden ze gevolgd door de indiegroep waar je dit jaar NIET omheen kon en de superster die duo lingo uitspeelde met het meest ambitieuze popalbum van het jaar.
1. Turnstile – NEVER ENOUGH
2. Geese – Getting Killed
Als je om een band het afgelopen jaar niet heen kon was het Geese wel. Bijna elke muziekpublicatie leek de jonge New Yorkse band uit te roepen tot de toekomst van de rock ‘n roll. Hoe kan het ook anders met zo’n ijzersterk album als Getting Killed. Na een Americana-uitstapje op 3D Country, staat hun derde plaat vol weirde rock: gefragmenteerde gitaren, rammelende drums, bijbelse teksten en de hallucinante stem van frontman Cameron Winter (die vorig jaar december ook al zijn folky solobeduut ‘Heavy Metal’ uitbracht). Een ongrijpbare, grensverleggende plaat.
3. Rosalía – LUX
In vier actes, een tiental talen, talloze religies en een handvol genres vraagt Rosalía zich af: hoe kom je dichter bij het licht? Ze maakte van LUX haar magnum opus, bestudeerde allerlei vrouwelijke heiligen van over de hele wereld en bezingt uiteindelijk hun verhalen: Santa Rosa de Lima, Hildegard von Bingen, Vimala, Santa Olga de Kiev, de Japanse heilige Rionengensō. En dat met een groots bombastisch orkest, klassiek a la Bach, flamenco, maar ook hulp van Pharrell, Venetian Snares, die ene van Daft Punk en El Guincho. Het meest ambitieuze popalbum van het jaar, eentje die je dagenlang kan gaan zitten uitpluizen.
4. FKA twigs – EUSEXUA
Voor de echte FKA twigs-stans was er een boel muziek om tot zich te nemen dit jaar. Allereerst EUSEXUA, de extatische, experimentele popplaat waar twigs een ode brengt aan sensualiteit, aan duistere clubs om jezelf te verliezen. Eind dit jaar verscheen ook EUSEXUA’s pendant Afterglow met 11 nieuwe tunes, én een alternatieve versie van EUSEXUA waar vier oude tracks werden ingeruild voor nóg eens vier nieuwe. Het was allemaal bijna niet bij te houden, maar dat eerste album? Het behoort tot haar beste werk. Kijk vooral ook de wonderlijke show op Lowlands via ons YouTube-kanaal.
5. Blood Orange – Essex Honey
Essex Honey is zeker niet het meest toegankelijke album van Blood Orange. Melodieën blijven ongrijpbaar, refreinen missen instant oorwurmen en de indie-r&b/pop maakte plaats voor stemmigere folksongs en geluidscollages vol cello. Maar wie wat langer blijft plakken bij deze vijfde Blood Orange plaat, zal toch echt worden gegrepen door het bedroefde verhaal over de laatste periode uit het leven van Dev Hynes’ moeder.
6. Dijon – Baby
Samen met zijn maatje Mk.gee staat DIJON synoniem voor een hele nieuwe sound, een mengelmoes van alternatieve r&b, lo-fi pop, funk en indierock die nog het meest doet denken aan… deconstructed Prince? Hartstikke fris, maar terwijl grote sterren als Bon Iver en Justin Bieber met die sound weglopen (het duo werkte mee aan fABLE, SABLE én Bieber’s SWAG-album!) zijn de twee alweer lichtjaren verder. BABY is een productioneel meesterwerk, een plaat waarop DIJON en Mk.gee de grenzen van zijn sound oprekken in collageachtige, welhaast futuristische tracks vol elektronische uitbarstingen (‘FIRE’), epische stemvervormingen en hun kenmerkende gitaargeluid. Waanzinnige plaat.
7. Sef – lieve monsters
Het allerbeste Nederlandse album van het jaar, concludeerde de 3voor12 Award-vakjury. We zijn het helemaal met ze eens: een zeer empathisch album over de vele angsten waar we als mensheid mee moeten dealen, en de manieren waarop we dat proberen te doen. Over de thema’s van de plaat wordt veel gepraat, over de muziek eigenlijk te weinig. Dus hierbij: dikke shoutout naar Sef en producer Tom Meijer, die een soort man vs. machine-sound hebben gecreëerd, waar razendsnelle live-drums en gitaren botsen op synthesizers en neurotische digitaal vervormde ritmes, en ze hun eigen ideeën weer samplen om tot iets totaal nieuws te komen.
8. The Last Dinner Party – From The Pyre
Amper een jaar na hun stevig gehypete debuut komen de barokke dames van The Last Dinner Party al met een opvolger, waarop niet alleen de ideeën over elkaar heen buitelen, maar ook de prachtige melodieën. De band is niet bang voor bombast en speelt dolgraag met vuur en gevaar, knipoogt naar Lee Hazlewood, duikt de Victoriaanse tijd in en zet zichzelf als Jeanne D'Arc op de brandstapel. We leven in een tijd van grote zorgen en dreigend geweld, en dat hoor je in From The Pyre. Maar gelukkig hoor je dat ook de schoonheid nog altijd voor het oprapen ligt. Als je het maar wilt zien.
9. Billie Marten – Dog Eared
In vergelijking met een boel platen op de lijst is Dog Eared van Billie Marten meer low-key, het soort zoetgevooisde folkalbum dat klinkt als een zachte omhelzing in een stormachtige wereld, dat je luisterbeurt na luisterbeurt steeds steviger in je hart sluit… tot het opeens hoog in je jaarlijstje staat. Dit is alweer de vijfde plaat van de Britse singer-songwriter, die hiervoor een minimalistischer aanpak had, maar zich op dit album omringt met een veelkoppige band die haar bijstaat en die haar liedjes over herinneringen, nostalgie en verlangen uitbouwen in warme, detailverliefde arrangementen. Uitstekend album om op repeat te zetten tijdens de kerstvakantie.
10. Addison Rae – Addison
De allerleukste popdebutant van het jaar? Natúúrlijk is dat Addison Rae, de TikTok-megaster-turned-popzangeres die alle haters het nakijken gaf met haar debuutalbum. Waarom? Omdat Addison een schaamteloos leuke, doch verrassend smaakvolle popplaat is, die sonisch nog het meest doet denken aan Madonna’s cultalbum Ray of Light: elektronische, mysterieuze popproducties die in allerlei zachte pasteltinten schilderen, met de Korg M1-synthesizer als sleutelgeluid. Dus zingt Addison ‘I’m a ray of light’ in ‘Aquamarine’, om vervolgens in ‘Diet Pepsi’ ook een referentie te maken naar Lana Del Rey, de koningin van de frisdrankliedjes. Dit zijn de grootheden waarmee Addison zich wil meten, en wie weet what’s next? Dit album bevat in ieder geval louter hits.
11. Wet Leg – Moisturizer
Wet Leg begon ooit als grap, zingen ze zelf op dit tweede album, maar op moisturizer blikt Rhian Teasdale terug op het wereldwijde avontuur dat volgde na hun bliksemdoorbraak met ‘Chaise Longue’. Deze plaat klinkt rauwer, breder en zelfverzekerder: de volledige liveband schoof aan bij het schrijfproces, wat leidt tot songs die duidelijk voor het podium zijn gemaakt. De focus blijft op wrange gitaarlijntjes, nonchalante hooks en spitsvondige oneliners, maar de band waaiert ook uit naar dromerige eightiessynthpop en folkrockachtige ballads. Toch komen de hardste klappen van de vuistslagen, zoals ‘Catch These Fists’.
12. Oklou – choke enough
Wat is de debuutplaat van Oklou toch heerlijk om in te verdwijnen: suikerzoete synths, percussie die eerder klinkt als kalmerende regen op een dak en de zachte autotuned vocals van Marylou Mayniel, zoals de Franse zangeres en producer in het echt heet (al kan ze het ook prachtig zonder stemvervormer). Met wat hulp van onder meer Danny L. Harle en A.G. Cook op de productie, bouwt Oklou een compleet eigen artpop-wereld, vol invloeden van alt-r&b, ambient en hyperpop. Oh, en de tracks op de deluxe versie, met onder andere een FKA twigs samenwerking, zijn ook een dikke aanrader.
13. Djo – The Crux
Als je in het juiste TikTok-algoritme zit, is Joe Keery al lang niet meer die dude van Stranger Things, maar simpelweg de zanger van hele mooie, best wel traditionele liedjes in de lijn van Supertramp, ELO, Todd Rundgren en The Beatles. Stoffig? Nee hoor, het doet even vaak denken aan The Strokes en Phoenix. The Crux is een ijzersterk album.
14. Big Thief – Double Infinity
Hoe gaat het Big Thief af zonder Max Oleartchik? Vanwege persoonlijke redenen verliet de bassist de indiefolkband, dus bleven ze nog als trio over. Maar met zo’n pareltje van een plaat als Double Infinity hoeven we ons helemaal geen zorgen te maken. De nummers op hun zesde album werden opgenomen met tientallen gastmuzikanten in lange jams. Ze creëerden zo een ongrijpbare sfeer vol rammelende percussie, rafelige gitaren en kosmische ambientklanken. Aangevuld met de poëtische songwriting van Adrienne Lenker, die de muziek een warm hart geeft. Negen prachtliedjes die tegelijk menselijk als buitenaards klinken. Kijk ook het mooie interview dat Jasper Leijdens met ze deed.
15. Agriculture - The Spiritual Sound
In welke hoek moet je Agriculture plaatsen, verreweg de meest heavy band in deze albumlijst? Nou, denk: Deafheaven en Liturgy, alhoewel je naast elementen van black metal, postrock, shoegaze en drone ook melodieuze, verstilde folk hoort, de doodsrochels van Dan Meyer en Leah B. Levinson zelfs worden afgewisseld met momenten van wonderschone samenzang en de band speelt met gigantische dynamieksverschillen: van epische blastbeats naar verstilde folk. Zelf noemen ze die sound ‘ecstatic black metal’, een ironisch grapje dat zijn eigen leven is gaan leiden. Maar eerlijk? Liefhebbers van het genre zullen beamen dat heavy muziek zelden spiritueler en emotioneler klinkt dan dit.
16. Sam Fender – People Watching
Sam Fender is een tobber en een man met een stem van glas. Maar hij is ook de held van Newcastle en schrijver van fonkelende rocksongs met de echo van Bruce Springsteen. Hij is het allebei, en dat maakt People Watching zo’n indrukwekkende plaat. Hij maakte hem met Adam Granduciel van The War On Drugs aan de knoppen, en hij zingt onder meer over de dagelijkse ratrace van de mensheid, over de tragische gevolgen van de Brexit, en over de dood van zijn geliefde opa.
17. Wolf Alice – The Clearing
Ook Wolf Alice is de dertig inmiddels gepasseerd, en dat brengt bijpassende topics met zich mee. Zo treffen we Ellie Roswell in ‘The Sofa’ langgerekt op de bank. Niet van de psycholoog, maar gewoon thuis, met de benen omhoog. Ook wel eens lekker toch, maar ja, dan begint het te maken: je moet dit, je moet dat. The Clearing is een plaat vol reflectie over volwassen worden, maar gelukkig horen we geen ingedutte burgermansliedjes. Luister maar hoe Wolf Alice ouderwets uithaalt in ‘Bloom Baby Bloom’.
18. Saya Gray – SAYA
Plaats Saya Gray gerust in het rijtje van Mk.Gee, Cameron Winter en Dijon: wars van het algoritme, niet bezig met wat en vogue is, maar simpelweg op eigen tempo, op een eigen eilandje sleutelen aan eigen muziek. In vergelijking met haar collage-achtige eerdere projecten, is SAYA een coherent geheel: cryptische teksten (over o.a. de toxic omgeving die de muziekindustrie is voor een jonge vrouw), honderden laagjes aan gitaren, zang, drumroffeltjes, en toch stort dit muzikale kaartenhuis nergens in elkaar. Kijk hier ook ons videoportret van Saya Gray.
19. Greg Freeman – Burnover
Opletten voor liefhebbers van dissonante indierock met een snok americana, zeg maar de mensen die vorig jaar MJ Lenderman in hun jaarlijstje hadden staan. Burnover is het tweede album van de Amerikaan Greg Freeman. Hij komt niet uit New York of LA of indiehub Portland, maar uit Burlington, Vermont, een rustiek stadje vlakbij de Canadese grens. Vanuit die relatieve rust bezingt Freeman zijn leven in liedjes die zowel wankel als trefzeker voelen. De titel, Burnover, verhaalt van een stad die affikt omdat de brandweer staakt voor een beter loon, een fraai beeld van wat ons te wachten staat als mensheid als we niet naar elkaar omkijken.
20. Weval - CHOROPHOBIA
Het Amsterdamse duo Weval is al even bezig in de elektronische muziek en was jarenlang kind aan huis bij het Keulse fijnproeverslabel Kompakt. En toch durven ze naar eigen zeggen nu pas echt te dansen. Het bpm gaat wat omhoog, de stoelen aan de kant, en Merijn en Harm beelden zich het perfecte huisfeestje voor. Dat doen ze met de melancholische dance-pop, maar ook met een ‘Dopamine’ bom van jewelste, een breakbeat track met Skrillex dna, maar dan wel uitgevoerd door de zachtaardige mannen van Weval.
Timo Pisart
1. FKA twigs – Eusexua
2. Rosalía – LUX
3. Saya Gray – SAYA
4. Geese – Getting Killed
5. Addison Rae – Addison
6. Billie Marten – Dog Eared
7. Sef – lieve monsters
8. Model/Actriz – Pirouette
9. Turnstile – NEVER ENOUGH
10. Blood Orange – Essex Honey
11. James K – Friend
12. Djo – The Crux
Malou Miedema
1. Rosalía – Lux
2. Agriculture – The Spiritual Sound
3. Addison Rae – Addison
4. James K – Friend
5. Clipse – Let God Sort Them Out
6. Geese – Getting Killed
7. Blawan – SickElixir
8. Dijon – Baby
9. Billie Marten – Dog Eared
10. Anna von Hausswolff – ICONOCLASTS
11. Turnstile – NEVER ENOUGH
12. Jacob Alon – In Limerence
Eline Oppewal
1. Lorde – Virgin
2. Blood Orange – Essex Honey
3. Billie Marten – Dog Eared
4. FKA twigs – EUSEXUA
5. Sef – lieve monsters
6. Zwangere Guy – Dit is Guy.
7. Rosalía – LUX
8. Turnstile – NEVER ENOUGH
9. Joy Crookes – Juniper
10. Wet Leg – Moisturizer
11. Saya Gray – SAYA
12. Sudan Archives – THE BPM
Christiaan Walraven
1. Turnstile – NEVER ENOUGH
2. Rosalía – LUX
3. Blood Orange – Essex Honey
4. The Last Dinner Party – From The Pyre
5. SZA – Lana
6. Dijon – Baby
7. Welly – Big In The Suburbs
8. Joost – Unity
9. Wolf Alice – The Clearing
10. FKA twigs – EUSEXUA
11. Wet Leg – Moisturizer
12. Antony Szmierek – Service Station At The End Of The Universe
Jasper Leijdens
1. The Last Dinner Party – From The Pyre
2. Djo – The Crux
3. Wet Leg – Moisturizer
4. Sam Fender – People Watching
5. Turnstile – NEVER ENOUGH
6. Wolf Alice – The Clearing
7. The Murder Capital – Blindness
8. Long Fling – Long Fling
9. Welly – Big In The Suburbs
10. Dressed Like Boys – Dressed Like Boys
11. Sports Team – Boys These Days
12. Yungblud – Idols
Dido Sernesky
1. Greg Freeman – Burnover
2. Geese – Getting Killed
3. Keenan Mundane – MAKE GOOD PROMISES
4. Way Dynamic – Massive Shoe
5. Wednesday – Bleeds
6. Djo – The Crux
7. Viagra Boys – viagr aboys
8. Turnstile – NEVER ENOUGH
9. Quadeca – Vanisher, Horizon Scraper
10. Alex G – Headlights
11. Bowl – The Rude Interruption of Fear
12. klark sound – This Is Music
Dulan Thieme
1. Verschillende Artiesten – Herdersmat part 45–48
2. Derby – Slugger
3. Mathys Lenne – The Doors of Perception EP
4. Lausse The Cat – The Mocking Stars
5. Kevin Abstract – Blush
6. Blawan – SickElixer
7. Ffawty – Pray for Ffawty
8. Nusantara Beat – Nusantara Beat
9. Call Super – A Rhythm Protects One
10. Hurricane Wisdom – Perfect Storm
11. K-Lone – sorry i thought you were someone else
12. Armand Hammer & The Alchemist – Mercy
Niels Aalberts
1. Turnstile – NEVER ENOUGH
2. Lily Allen – West End Girl
3. Geese – Getting Killed
4. Jens Lekman – Songs For Other People’s Weddings
5. Rosalía – LUX
6. Sam Fender – People Watching
7. Wolf Alice – The Clearing
8. Pulp – More
9. Blood Orange – Essex Honey
10. Lola Young – I’m Only F**king Myself
11. Baxter Dury – Allbarone
12. Deftones – Private Music
Sander Kerkhof
1. Oklou – choke enough
2. Turnstile – NEVER ENOUGH
3. Dijon – Baby
4. Big Thief – Double Infinity
5. Blood Orange – Essex Honey
6. FKA twigs – EUSEXUA
7. Djo – The Crux
8. Geese – Getting Killed
9. Rosalía – LUX
10. Weval – CHOROPHOBIA
11. Little Simz – Lotus
12. Wolf Alice – The Clearing
Max Bedeker
1. Soulwax – All Systems Are Lying
2. Tame Impala – Deadbeat
3. Rosalía – Lux
4. Deftones – Private Music
5. Turnstile – NEVER ENOUGH
6. Nine Inch Nails – TRON: Ares
7. Big Thief – Double Infinity
8. Decius – Decius Vol. II (Splendour & Obedience)
9. Natasha Pirard – Fernande, Cecile
10. Hayley Williams – Ego Death At A Bachelorette Party
11. Baxter Dury – Allbarone
12. Daniel Avery – Tremor
Atze de Vrieze
1. Voices From The Lake – II
2. FKA twigs – Eusexua
3. Sef – lieve monsters
4. Geese – Getting Killed
5. Turnstile – Never Enough
6. Barker – Stochastic Drift
7. The Last Dinner Party – From The Pyre
8. Sam Fender – People Watching
9. Saya Gray – SAYA
10. Rosalía – LUX
11. BC Camplight – A Sober Conversation
12. Big Thief – Double Infinity
Nina van der Velde
1. Geese – Getting Killed
2. FKA twigs – EUSEXUA
3. Turnstile – NEVER ENOUGH
4. Rosalía – Lux
5. Addison Rae – Addison
6. Billie Marten – Dog Eared
7. BCNR – Forever Howlong
8. Blood Orange – Essex Honey
9. Greg Freeman – Burnover
10. Oklou – choke enough
11. Baxter Dury – Allbarone
12. The Last Dinner Party – From The Pyre
Noah van Veelen
1. Agriculture – The Spiritual Sound
2. Geese – Getting Killed
3. Oklou – choke enough
4. Big Thief – Double Infinity
5. Hannah Frances – Nested In Tangles
6. Blood Orange – Essex Honey
7. DjRUM – Under Tangled Silence
8. Chat Pile & Hayden Pedigo – In the Earth Again
9. Eiko Ishibashi – Antigone
10. Dean Blunt & Elias Rønnenfelt – Lucre
11. Bassvictim – Basspunk 2
12. Meetsysteem – Gekleed In Donker, Ze Vroegen Niks
Eva Cleven
1. Weval - CHOROPHOBIA
2. Wet Leg - Moisturizer
3. Dijon - Baby
4. Pink Pantheress - Fancy That
5. Sudan Archives - The BPM
6. Kokoroko - Tuff Times Never Last
7. Sef - Lieve Monsters
8. Remy van Kesteren - Leave What You Know
9. Winne - Mssyeh
10. Little Sims - Lotus
11. Blood Orange - Essex Honey
12. Dio - VluGtlaan