Voor de tweede keer organiseert Ekko Pride = Punk, als één van de vele evenementen rond de Utrechtse Pride. Maar noem het geen afterparty, want dit is in zichzelf al een belangrijke avond: hier spelen drie bands, die zich realiseren dat queer en punk nauw verbonden zijn in de strijd voor een inclusieve samenleving. Pride is protest!
Pride in Utrecht is in de eerste plaats natuurlijk de fantastische botenparade, het grote feest van de inclusieve samenleving, waar je ongeacht je geaardheid en identiteit bij hoort. Tegelijkertijd is het ook een feit dat die strijd voor inclusiviteit nog altijd hard bevochten moet worden. En daarom zijn we vanavond in EKKO voor Pride = Punk (pt. II).
De aftrap is voor Limerent, uit de krochten van Leidsche Rijn, met al heel wat kilometers in podia als Azotod en de Vleutense cultuurcampus. Ze moeten even op gang komen en er wordt nog wel eens een akkoord gemist, maar al snel ontstaat er een mooie opzwepende dynamiek met het lekker stuiterend publiek. De bassist geeft een catchy fundament voor een behoorlijk gevarieerde set, met een collage van rock, grunge, hardcore en zelfs wat funky lijntjes. Limerent is echt een mooie aanwinst in de Utrechtse scene van maatschappelijk betrokken jonge bands. Zeer terecht verwijst zangeres Lena nog even naar de belangrijke plaat Girls to the Front, waar Limerent een vlammende bijdrage aan levert.
©
Peeter Verlegh
©
Albert Faber
Het wordt een tandje steviger bij de grungers van Bleedroot uit Den Haag (“ook wel bekend als bloedreet”, wordt ons lachend verteld). Bleedroot roept serieuze herinneringen op aan L7, de feministische grungerockers uit de jaren negentig die elke mannelijke betweter de ballen afknepen. De opstelling is met een duo zang tegenover elkaar. Bleedroot speelt behoorlijk strak, al gaat de vaart er ook snel weer uit met de gein tussen de nummers door. Richting het eind is dat wel weer handig, want tijdens het vervangen van de snaredrum wordt de tussentijd goed opgevangen door een lekkere tirade aan slogans. Het is de opmaat voor een stevige eindsprint en een uitnodiging voor vele vrolijke crowdsurfers.
Afsluiter is Designer Violence. Dit is met afstand de meest politieke band van de avond, met als aftrap een knetterend betoog over queer kwetsbaarheid, over radicale inclusiviteit, over dood aan Amerika en Free Palestine. Klinkt goedkoop? Nee dit is vintage punk betrokkenheid, dit is de boosheid die we willen zien, dit zijn de woorden en de muziek voor de strijd tegen maatschappelijk onrecht die elke nieuwe generatie weer hoort op te pakken. Laten we dansen! Designer Violence drenkt haar geluid in 80s underground synths, met overduidelijke referenties aan PIL (‘this is what you want, this is what you get’) en New Order wordt zelfs letterlijk gekopieerd. Het geluid van Designer Violence sluit aan bij meer recente bands als De Ambassade en Dorpsstraat 3, met het verschil dat ze oneindig veel activistischer zijn. De show, het lef en het activisme zijn voor deze band de kern, de muziek is ondersteunend. Hier gaan we nog veel van horen, al is het maar omdat het Zeeuwse smaldeel van de band naar Utrecht is verhuisd. Welkom in ons stadsie!
©
Peeter Verlegh
De tweede editie van Pride = Punk in EKKO is een muzikaal feestje, maar vooral cruciaal in de strijd voor een inclusieve samenleving. De bands van vanavond zijn daar de soundtrack bij.
Gezien: Pride = Punk (pt. II), met Limerent, Bleedroot en Designer Violence, zondag 8 juni @ EKKO