Via audience arts is pianist AMIMEA in continu gesprek met haar publiek Via audience arts is pianist AMIMEA in continu gesprek met haar publiek

“Het was alsof er een vacuüm was”, vertelt Visser als ze terugdenkt aan de corona-lockdowns. “Ik kwam in een soort verstilde roes. Ik ging achter mijn piano zitten en heb het hele eerste album van AMIMEA in één dag geschreven. Toen ik het de volgende dag terugluisterde dacht ik: ja, dit is mooi. Ik heb er bijna niks meer aan veranderd. De liedjes heetten in eerste instantie ook gewoon 1, 2, 3 tot en met 8.” Later veranderde Visser de namen van de stukken die ze uitbracht op het eerste album van AMIMEA, For Granted.

Hoe groot is het contrast met de ontstaansgeschiedenis van het eerste album van LIJO, waar we Visser eerder al over spraken. “Bij de nummers van LIJO komt er veel meer kijken: tekst, instrumentatie, productie. Ik heb over elk detail nagedacht. Gevoelsmatig kende ik aan LIJO dus ook veel meer belang toe. Ik vond dat LIJO meer ‘moest opleveren’, omdát ik er zo hard voor hard gewerkt.”

Dat gewicht hing ze niet aan haar AMIMEA-project. “Ik verwachtte er niks van.” Ze probeerde het album te uploaden. Dat mislukte door een technisch foutje. “Mijn eerste reactie was: laat maar. Vervolgens kwam ik via via het label Revanche Records tegen, die het project oppakte en de distributie regelde. Vanaf dat moment begon het te lopen.”

Visser lijkt even te vergeten dat ze natuurlijk wel jaren heeft gewerkt aan dit project. Ze speelt immers al zeker twintig jaar piano en componeert ook haar hele leven al. En dat is te duidelijk te horen. De liedjes liggen makkelijk in het gehoor, zijn geweldige achtergrondmuziek voor tijdens werk dat hoge concentratie vraagt, maar als je goed luistert vervelen ze nooit. Niet gek dus dat de muziek van AMIMEA goed wordt opgepikt door Spotify en het is ook een succesvolle live-act.

(tekst gaat verder onder foto)

“Het duurde even voor ik mezelf kon zien als pianist, met de piano als solo-instrument, maar inmiddels heb ik het helemaal omarmd”, vertelt Visser nu trots. We zitten op een nazomermiddag in café Kushiin op de Voorstraat. De ramen en deuren staan open. Vissers huid heeft dezelfde kleur als de havercappuccino die ze drinkt. Ze is net terug van een wandelvakantie en maakt zich op voor haar eerste grote concert met AMIMEA, 13 september in TivoliVredenburg, samen met pianist en componist Job Roggeveen.

Visser heeft haar AMIMEA-act verder ontwikkeld. Ze speelde een paar shows en huiskamerconcerten, ze schreef een tweede album (A Million Tiny Lenses), ze zette een community op en de eerstvolgende EP staat ook al op stapel.

Over het tweede album zegt ze: “Ook in drukke perioden kruip ik op vergeten momenten achter mijn piano en begin ik liedjes te componeren. De pianostukken zijn voor mij een uitingsvorm geworden voor dingen die ik voel of beleef waar ik niet met woorden uiting aan wil of kan geven. Voor ik het wist had ik een collectie liedjes die het tweede album gevormd hebben.”

De optredens hebben een unieke extra dimensie. Haar publiek krijgt een blanco kaartje en een pen. Tijdens het concert kunnen mensen luisteren en doodlen tegelijkertijd. “Dat idee komt uit mijn schooltijd. Als ik me moest concentreren ging ik doodlen”, vertelt Visser. “Ik krijg vaak terug dat mijn muziek beelden bij mensen oproept. En ik ben natuurlijk benieuwd hoe die beelden eruitzien. Daarom nodig ik mensen uit om te doodlen, te tekenen.”

Inmiddels heeft Visser een klein tiental concerten gegeven, waaronder enkele huiskamerconcerten. “Doodeng. Mega intiem. Maar ook geweldig om deze act te ontwikkelen.” Elk concert kregen de aanwezigen een blanco kaartje en een pen. “De muziek en de tekeningen zijn continu in gesprek met elkaar. Ik zend niet alleen, maar het publiek en ik maken samen nieuwe dingen. Zonder woorden.”

(tekst gaat verder onder de foto)

Bezoekers kunnen de kaartjes mee naar huis nemen, of weer bij Visser inleveren. Van elk optreden heeft ze nu een envelopje met tekeningen. De voorstellingen lopen sterk uiteen. Het zijn wobbelige bewegingen, concrete landschappen en gedichten. “En toch zie je soms eenzelfde soort sfeer terugkomen.” Ze koestert de verzameling. Ze raakt de tekeningen voorzichtig aan en let erop dat ze schone vingers heeft. “Het zijn stuk voor stuk kunstwerkjes.”

Inspirerende kunstwerkjes. Want de EP die binnenkort uitkomt is geïnspireerd op de tekeningen. De titel van de EP zegt alles: Tiny Answers. Specifieker Tiny Answers part 1. “Het moet een doorlopende conversatie worden.” De eerste single ‘Aster’ kunnen we op 13 september verwachten.

“Ik vind het gesprek met mijn publiek zo leuk dat ik heb besloten om het verder te trekken dan alleen tijdens mijn shows. Ik heb daarvoor een community opgericht. De Am I Me-community. Want Am I Me is waar AMIMEA vandaan komt. En ondertussen, vanwege die community, heeft de naam van de act een nieuwe betekenis gekregen. AMIMEA ben ik niet meer in mijn eentje, maar dat zijn we samen.”

De community is te vinden op Patreon en je kan gratis lid worden. “Het is nog een beetje een experiment, maar ik wil het graag laten groeien. Mensen kunnen hun kunst delen die geïnspireerd is op AMIMEA. En het is een plek waar ik onvoltooide stukken kan delen en geheime concerten kan aankondigen.”

En hoe het met LIJO is? “Het heeft even een beetje stilgelegen, maar stiekem ben ik wel nieuwe muziek aan het maken.”