Eefje de Visser over ‘Uit het oog’ voor kunstbeleving ‘Doloris Anoma Maze’ Eefje de Visser over ‘Uit het oog’ voor kunstbeleving ‘Doloris Anoma Maze’

Nadat Joep van Gorp, één van de oprichters van Doloris Anoma Maze, Eefje de Visser had zien optreden, zocht hij contact. Hij was onder de indruk van haar stijl en vroeg of ze het interessant zou vinden om de soundtrack voor het kunstdoolhof te schrijven. Eefje had al positieve geluiden gehoord over de Tilburgse versie van Doloris en besloot het zelf te ervaren. Hierna kwam het idee voor ‘Uit het Oog’ als soundtrack: “Ik vertelde Joep dat ik toevallig al een nummer had gemaakt waarin dwalen centraal staat, waarin het woord doolhof voorkomt en waarvan de tekst zich min of meer afspeelt in een doolhof. Dat nummer heb ik naar hem gestuurd, samen met een aantal andere van het nieuwe album, maar hij zei ook meteen dat ‘Uit het oog’ perfect paste bij het concept.  Hij vertelde zelfs dat hij een klein traantje moest laten, omdat het zo goed aansloot bij wat hij voor ogen had met Doloris. Het was voor hem een volmaakte vertaling van het gevoel dat hij krijgt bij het kunstdoolhof.”

Eefje geeft aan dat ze het “ontzettend cool” vindt dat haar muziek het gevoel van fysieke kunst weet te vertalen. “Ik vind het belangrijk dat mijn muziek heel open te interpreteren is. Hierdoor kan het voor verschillende mensen iets compleet anders betekenen. Mijn muziek kan gelinkt worden aan kunst of aan herinneringen van iemand, of juist de dromen die iemand nog voor de toekomst heeft. Aan pijn, maar ook aan geluk”, vertelt ze. De openheid voor eigen interpretatie is ook een van de pijlers waar Doloris veel waarde aan hecht. Zo betreed je het kunstdoolhof individueel, zodat je compleet met je eigen ervaringen en gedachtes ondergedompeld kunt worden in de kunst die het doolhof te bieden heeft. Eefje legt uit: “Dit verbindt mijn stijl zo goed met wat Doloris wil zijn voor mensen: avontuurlijk en iets helemaal nieuws, iets wat losstaat van het dagelijkse leven. Het is het ondoorgrondelijke gevoel dat niet in taal uit te drukken is. Dat zit wat mij betreft in muziek, kunst en natuur. Ik denk dat ik een behoefte heb om iets uit te drukken wat niet alleen maar taal is, maar ook iets anders kan zijn: iets wat voelbaar is. Zo denk ik dat Doloris op een bepaalde manier ook is. Kunst is natuurlijk ook woordeloos.”

Eefje mocht zelf ook een kamer inrichten in het doolhof: “Het is leuk om een keer op zoiets te mogen broeden, ik heb nog nooit iets als dit gedaan.” Door de organisatie wordt aangegeven dat haar ruimte heel lastig te vinden is, maar wie goed zoekt, wacht een grote beloning: oog in oog staan met Eefje voor een privéconcert. Om alvast een tipje van de sluier op te lichten omschrijft Eefje het gevoel van de kamer: “Ik wilde iets neerzetten dat nostalgisch aanvoelt.”

Om het thema ‘doolhof’ af te sluiten, vroegen we naar de betekenis van ‘verdwalen’ voor Eefje zelf: “Ik denk dat het zowel iets positiefs, als iets negatiefs kan zijn. De mens is altijd wel een beetje verdwaald op een bepaalde manier. We zijn altijd bezig met vragen als: Waar horen we thuis? Wat willen we doen? Met wie willen we ons leven delen? Het is een soort eeuwig zoeken. Maar zoeken is ook een vorm van spelen. Je kunt het zien als een spel dat gespeeld wordt. Tegenwoordig zie ik het zo. Jaren geleden was zoeken meer iets als ‘me verloren voelen’.”