Om zich heen zag hij zijn leeftijdsgenoten de rust opzoeken. Maar stilzitten zat er voor Mathijs Peeters met zijn soloproject Litzberg niet in. En dat is maar goed ook, want met de instelling van in beweging blijven heeft Litzberg op 27 januari hun nieuwe album Moving On uitgebracht. Hierop laat Peeters zien dat hij naast gitarist (voorheen van Sandusky en The Gasoline Brothers) als frontman ook zeker op zijn plek is. Over zijn ontwikkeling als artiest, demootjes van zolder en het veelkleurige Moving On spreken we met Peeters.

Niet stilzitten, maar doorgaan

In beweging blijven dus. Terugkijkend op zijn carrière als artiest is dat duidelijk zichtbaar. Even een geheugensteuntje: Peeters beweegt zich al heel wat jaren door de muzikale wereld, onder andere als gitarist van Sandusky en The Gasoline Brothers en als voorman van Reiger. Pas sinds een paar jaar staat hij als frontman in de schijnwerpers voor zijn soloproject Litzberg. Voor hem betekent dit project, “datgeen te kunnen doen wat ik wil doen. Het is een naam die een vehikel is waarin ik de ruimte wil voelen, en mezelf wil gunnen, om muzikaal gezien alles te kunnen doen.” Een gevoel van vrijheid waar hij naar op zoek was. “Stel dat ik me over twee maanden bedenk om hele gare instrumentale folk te maken, een beetje tokkelen, ik noem maar wat. Dan zou dat wat mij betreft ook gewoon ‘poef’ naar buiten kunnen komen onder de naam Litzberg. Als dat hetgeen is wat met mijn gevoel en ideeën resoneert.” Maar Peeters benadrukt lachend dat we daar niet op moeten wachten. Want waar Litzberg volgens hem momenteel staat, is: “Zorgen dat het album live goed uit de verf komt en dat de liedjes zo gespeeld worden als ik het wil.”

“Op een gegeven moment moest ik gaan schakelen”, geeft Peeters toe. Na de nodige muzikale projecten te hebben versleten, kwam steeds vaker de vraag op: wat nou als ik het zelf ga doen?  “En laat ik vooropstellen dat het verlangen naar vrijheid meer een bewustwordingsproces is geweest dan een gemis bij anderen.” Waar veel mensen van zijn leeftijd de beweging maken om meer rust te zoeken, en even niks te doen, besloot hij het tij te keren. “De rust vinden om het heilige ‘moeten’ een beetje in bedwang te houden. Daar was ik niet zo goed in. En precies daar, in mijn hoofd, begon Litzberg.” Hij trok zich terug op de zolder, nam hier en daar wat demo’s op en zo leerde hij: “Oh ja, liedjes maken. Zo werkt dat dus.”

Van op het randje naar stabiliteit

In 2019 verscheen debuutalbum In_My_Head met popsongs en het nodige gitaarspel. Optredens op Noorderslag en Into The Great Wide Open gaven Peeters dát zetje in de goede richting. Maar toch was de stap naar solo door gebrek aan ervaring en vertrouwen voor hem behoorlijk wennen. Al reflecterend, komt Peeters tot de conclusie dat hij duidelijk is gegroeid. “Afgelopen week keken we een live optreden van een paar jaar geleden terug. En ik kon er niet meer naar luisteren.” En waarom? “De zang, instabiel, een beetje vals en gejaagd, niet genoeg lucht. Gewoon allemaal op het randje”, somt hij op. “Simpelweg door meters te hebben gemaakt, weet ik dat het nu stabieler staat. Ik denk dat je me als gitarist alles kon laten doen, maar als frontman had ik de ervaring nog niet. Het voordeel is wel dat ik door de jaren heen op het podium veel uren heb gemaakt. Daar maak je mij niet zo snel gek.” Ook heeft hij voor zichzelf de trucjes gevonden die hem succes opleveren. Dit zit hem volgens Peeters in, “gewoon met mezelf zitten en oefenen. Het is grotendeels discipline, en blij zijn met zelfs de kleinste stijloefeningen.” Daarnaast heeft het uitbrengen van de twee albums hem doen inzien dat wat er nu gemaakt wordt gewoon werkt. Maar voornamelijk als frontman ziet hij zichzelf grote sprongen maken, en heeft hij naar eigen zeggen op het podium wat meer rust in zijn donder gekregen.

Ideetjes verzamelen

“Zet dat live spelen voorlopig maar even uit je hoofd”, werd Peeters meegedeeld in de tussenperiode van de twee albums, overschaduwd door de coronapandemie. Voor Litzberg, en velen met hen, een grote teleurstelling. “Maar vrij snel daarna, en eigenlijk daardoor, kreeg ik een gevoel van rust en van daaruit wilde ik blijven doorgaan.” En dat deden ze: de volgende zomer dook Litzberg weer de studio in. “Het gaf voornamelijk meer ruimte om stijl en techniek te verbeteren. Opvallend genoeg verzamelde ik veel gitaarwerk met een meer folky-kant. En dit hoor je ook terug in mijn repertoire.” Zelfs op de momenten dat Peeters niet op zolder muziek aan het maken was, lag zijn akoestische gitaar op schoot en nam hij wat ideetjes op. En die “ideetjes” vormden de basis voor ‘Delete And Start Again’, en ‘Try To Reason’, op de nieuwe plaat.

Actie is reactie

Met een blik op de tracklist van het album wordt met de titlels ‘Delete And Start Again’, ‘Going On’ en natuurlijk ‘Moving On’ de boodschap wel duidelijk. “Blijven doorgaan, wat er ook gebeurt, en op welk niveau in het leven dan ook. Ik moet voor mezelf die beweging blijven maken. Alleen op die manier gebeuren er echt dingen. Zo heb ik dat ervaren in het leven: actie is reactie”, voegt Peeters eraan toe. Daarnaast geeft ‘Fading Memory’ nog een mooie twist aan deze thematiek: “Die track gaat juist over vroeger. Ik zat in een bandje en in een waan van romantiek wilde ik ervoor gaan. Je ziet je helden tegenover je op het podium, en de keer erop ben je het ineens zelf die op het podium staat.” Ook hierin zag hij beweging en hij vindt het goed om te blijven beseffen dat die tijd er ook was.

Een beetje gitaar geneuzel

Bij het draaien van Moving On komt de veelkleurigheid van het album naar boven. Maar achter de stevige gitaarriffs schuilt een voorzichtig bescheiden artiest. Op de vraag wat voor een muziek er op het album staat, grinnikt hij dan ook met een knipoog: “ach, een beetje gitaar geneuzel.” “Maar wel met melodieën. En ik houd ervan dat het schuurt, het moet een beetje wrijving kunnen hebben. Dat zoek ik in het schrijfproces ook heel bewust op”, voegt hij nog toe. “Misschien is het wel traditionele gitaarmuziek. En ik beweeg me ergens in de hoek van americana, maar ook wel de alternatieve gitaarmuziek van de jaren negentig.” Wat betreft de opbouw van het album heeft hij ervoor gekozen om de muziek letterlijk op te laten bouwen. En precies hiermee wil hij ook zijn groei als artiest weerspiegelen: “We beginnen traag, en dan komt het vanzelf wel.”

Met dat “gitaar geneuzel” heeft hij in recensies toch wat vergelijkingen met grote namen binnengehengeld, zoals de broertjes Gallagher, R.E.M en Blur. “Ieder mens heeft zijn eigen referentiekader, en strooit daardoor met andere namen”, denkt Peeters te verklaren. Maar het zijn absoluut niet de minste namen om mee vergeleken te worden, toch? “Sommige namen komen niet zomaar uit de lucht vallen. Maar ik vind het gevaarlijk om mijn inspiratiebronnen te noemen. Alsof ik mezelf daarmee vergelijk. Maar Jeff Beck is voor mij als gitarist een enorme inspiratie, al is dat op geen enkele manier in mijn spel terug te horen.” De rode draad door de artiesten die hij inspirerend vindt, gaat van poppy naar folky-achtig. “Maar daar probeer ik tegelijkertijd ook weer, zoals een Wilco of Big Thief doet, volledig omheen te bewegen.”

Gewoon lekker spelen

Het publiek mag de muziek van Peeters tijdens de aankomende shows in onder andere TivoliVredenburg (1 maart) en Paradiso (2 maart) zelf komen ervaren. “Misschien clichématig, maar als ‘ie naar buiten gaat, is het niet meer van jou. En of de luisteraar het nou wil bestempelen met een grote naam, of juist als dertien in een dozijn: laat het er maar zijn.” Litzberg zal tijdens deze live-optredens in ieder geval het accent leggen op album Moving On en “gewoon lekker spelen”. In vaste samenstelling met Otto de Jong op drums, Robin van Saaze op gitaar en Evert van der Waa op bas. En voor het publiek: “Als je mee wil zingen, laat je vooral horen. En als je wil dansen, laat het vooral zien.”

Te zien: Litzberg albumrelease, woensdag 1 maart 2023 @TivoliVredenburg, Utrecht