Toen we een paar weken geleden werden gevraagd of we twee optredens wilden geven in Zweden was er van aarzeling geen sprake. Hell yeah! Eindelijk weer eindeloze kilometers over onbekende snelwegen rijden, opgepropt tussen de instrumenten. Eindelijk weer dagen waarbij je ’s ochtends geen idee hebt waar je ’s avonds terecht zal komen. Eindelijk weer avontuur!
Ons doel is het Future Echoes Festival, een internationaal showcasefestival in Norrköping, een stadje ongeveer zo groot als Venlo. Zoals met showcasefestivals wel vaker het geval is, hebben we geen idee wat we ervan kunnen verwachten. Wordt dit het moment van Classic Water’s grote Scandinavische doorbraak, of wordt het een show in de verlaten kantine van de plaatselijke curlingclub?
Nörrkoping lijkt in ieder geval nog heel ver weg als we woensdagochtend om kwart voor acht afspreken voor de Vechtclub om onze spullen in te laden. Het miezerregent. Er wordt gepuzzeld met de indeling van de kofferbak en gedebatteerd over de vraag of het beter is om een tweede gitaarversterker of toch een krat bier mee te nemen. We besluiten dat één versterker wel genoeg zou moeten zijn en klappen de achterklep dicht. We nemen afscheid van de vrouw en de negen maanden oude baby van onze bassist Jan Pieter en terwijl we wegrijden zien we ze in de achteruitkijkspiegel langzaam opgaan in het regengordijn.