Er is door ons de laatste jaren al vaak over geschreven, dus we gaan de namen niet nogmaals opdreunen. Wie de Utrechtse lokale metalscene (en 3voor12 Utrecht) een beetje heeft gevolgd, die hoeven we niets meer te vertellen over de bloeiende Utrechtse black metalgolf. En dat deze golf zich nog lang niet lijkt terug te trekken bewijst Wesenwille dat afgelopen vrijdag zijn tweede album II: A Material God uitbracht.

Wesenwille een Utrechtse supergroep noemen, zou niet fair zijn, want het duo is al sinds 2013 actief. Maar feit is dat Ruben Schmidt en David Schermann de laatste jaren vooral hun reputatie vestigden met hun andere bands, Verval (Schmidt) en Grafjammer (Schermann). Wesenwille bestond echter al voordat deze andere groepen hun stempel op de Utrechtse black metal drukten en daarom is het mooi dat Wesenwille nu ook terugkeert in de frontlnie met een tweede langspeler, voluit getiteld ‘Wesenwille II: A Material God’.

Wesenwille heeft overduidelijk de black metal stijlelementen, maar de sound en productie zijn heel direct en ‘in your face’. De gitaarriffs van Schmidt spelen de hoofdrol en leunen erg tegen de thrash en death metal aan, zoals in het openingsnummer ‘The Descent’ direct duidelijk wordt gemaakt na de introgeluiden. Ook Schermann leeft zich op de drums lekker uit. Wederom complimenten voor de scherpe productie, want de heerlijke dubbele bassdrums in bijvoorbeeld ‘Opulent Black Smog’ geeft Wesenwille een bruutheid waarmee ze zich onderscheiden van andere, meer atmosferische black metalbands. Snelle blastbeats worden moeiteloos afgewisseld met tragere tempo’s en dit alles wordt feilloos aaneengeregen met de monsterlijke gitaarriffs, die Schmidt uit zijn mouw schudt. De harde sound van Wesenwille zorgt ervoor dat II: A Material God ook metalliefhebbers die eigenlijk niet zo van black metal houden, zou moeten aanspreken. Want hoewel Wesenwille overduidelijk geworteld is in black metal, komen invloeden van death metal riffmeesters Morbid Angel, Hate Eternal of Immolation regelmatig om de hoek kijken. Luister ook vooral naar het instrumentale ‘Ritual’ waar de gelaagde gitaren van Schmidt alle ruimte krijgen.

(tekst gaat verder onder de foto)

Vervolgens vliegt Wesenwille er weer met gestrekt been in met het titelnummer ‘A Material God’. De overkoepelende thematiek van Wesenwille gaat over de duistere, dystopische kanten van industrialisatie, kapitalisme en de consumptiemaatschappij, waarin alles gericht is op meer produceren en consumeren. Deze gedachte komt tot uitdrukking in de ‘material god’ die zijn volgelingen dwingt om in dit keurslijf te leven. De link met het historisch materialisme, de filosofie van Karl Marx, waar socialisme en communisme uit voortkwamen, is snel gelegd. Ook Marx beschreef ruim anderhalve eeuw geleden al de keerzijden van het kapitalisme en de industriële revolutie. De thema’s van Wesenwille zijn min of meer vergelijkbaar over hoe mensen tot slaaf van hun eigen materialisme worden gemaakt en hoe hun wens om meer te willen bezitten, wordt uitgebuit door de ‘material god’. Wie deze god, of goden dan zijn, kan de luisteraar zelf uitmaken. Het zijn er velen, of zoals Wesenwille zelf zingt: “Praise the million names of our material god!”

Het is soms bijna onvoorstelbaar hoe bodemloos de bron van creativiteit lijkt te zijn, waaruit de Utrechtse muzikanten iedere keer weer een prachtige black metalplaat omhoog weten te vissen. Ook Wesenwille slaagt erin om met II: A Material God een uitstekend album af te leveren, waarmee de positie van Utrecht als black metal hoofdstad  van Nederland nog wat wordt verstevigd.

Te horen: Wesenwille II: A Material God; verschenen op 12 maart 2021 op Les Acteurs de ‘Ombre Productions.

Verkrijgbaar via Bandcamp: https://wesenwille.bandcamp.com/album/ii-a-material-god