Zo gidsten wij elkaar door het Le Guess Who?-universum Zo gidsten wij elkaar door het Le Guess Who?-universum

Selectie: Felix – Recensent: Marc

Felix, waarom heb je voor deze act gekozen?
Koreaanse ‘new age drone magic’? Dat klinkt als een spannend begin van onze avond. De eerste drie acts die we bezoeken, zijn trouwens alle gecureerd door Moon Duo.

En, Marc, wat vond je ervan?
TENGGER is een Koreaans duo dat met een harmonium en modulaire synthesizer een mix van folk, drones en krautrock maakt. De lange, met veel galm ondersteunde vocalen van itta (harmonium) en de visuals van kabbelend water op de achtergrond zorgen voor een gewijde, bijna spirituele sfeer. Een paar nummers voor het einde verschijnt het zevenjarige zoontje van het stel op het podium. Van zijn moeder krijgt hij een waterfluitje warmee hij vervolgens een rondje door de zaal loopt. Dat je de jongen door zijn lengte niet meer ziet maar het fluitje wel zachtjes hoort, zorgt voor een vervreemdend effect. In het laatste nummer, dat een wat hoger tempo heeft, danst het zoontje ook mee, vlak voor zijn ouders op het podium. Het ziet er niet of nauwelijks gerepeteerd uit, en daarom des te schattiger. Wat een verrassing en wat een begin van de avond!

Waarom voor deze act gekozen?
Dit werd in de beschrijving op de LGW?-website vergeleken met Grouper en ik weet dat Marc een groot fan van Grouper is. Laten we eens checken of die vergelijking terecht is.

Wat vond Marc ervan?
De schuchtere, helemaal in het zwart geklede Engelse speelt liedjes met een overstuurde gitaar die ze met langgerekte tekstuele uithalen begeleidt. Vooral in het begin van de set zit een aantal heftige nummers en miste ik wat dynamiek of verfijning. Enkele liedjes klinken bijna als traditionals maar dan in een Hayden-interpretatie. Bij het typen van dit stuk heb ik één van haar albums opgezet en snap ik de vergelijking met Grouper. Vanavond kwam dat er niet helemaal uit.

Waarom voor deze act gekozen?
Dit viel op in de LGW?-Spotify playlist. Soort van semi-geïmproviseerde, grotendeels instrumentale, psychedelische prog-rock. Deed me denken aan de Deense band Papir die in 2010-2013 drie hele fijne, door mij gekoesterde, albums uitbracht.

Wat vond Marc ervan?
Als we De Helling binnenkomen lijkt het alsof Träd, Gräs och Stenar nog aan het soundchecken is, maar het blijkt toch echt het begin van de show te zijn. Of het één gaat naadloos over in het ander, dat kan ook. Ik ben geen fan van prog-rock maar dit klinkt heel fijn. Even lekker trippen op psychedelische klanken van een Zweedse band waarvan sommige leden al sinds 1969 (!) actief zijn. De zang was schaars en een beetje gewoontjes, alsof je naar een nummer binnen een nummer luistert. Maar muzikaal was het erg fijn en goed om na een drukke werkweek even de gedachten te laten gaan.

Waarom voor deze act gekozen?
Dit is een hit-or-miss gokje. Omdat het een ‘unique site-specific creation’ is, was dit niet van tevoren te beluisteren in een playlist, maar het leek me leuk om weer eens de oude locatie van RASA te bezoeken, dus we wagen het erop.

Wat vond Marc ervan?
Fijn om weer eens in het voormalige RASA en huidige BAK te zijn en goed om te zien dat de zaal nog steeds gebruikt wordt. De vloer wordt bijna helemaal in beslag genomen door de vele, in een cirkel opgestelde instrumenten. Om bij de andere kant van de tribune te komen, moet je letterlijk tussen de instrumenten doorlopen. Muzikaal is SACRED+S moeilijk te volgen; een op het oor chaotische mix van solo’s, improvisatie en geschreeuw/gezang. Achter het podium draait een film die gedeeltelijk in (de omgeving van) Utrecht lijkt te zijn gemaakt. Het pakt me niet en om op tijd bij Mary Lattimore te zijn gaan we na een minuut of 20 weer door.

Waarom voor deze act gekozen?
Dit was de eerste naam die ik groot omcirkelde in het LGW?-programma van dit jaar. Ik vind haar muziek, voor het gemak te omschrijven als ambient solo harp, prachtig. Haar album ‘Hundreds Of Days’ (uit 2018) ontdekte ik pas begin dit jaar en heb ik sindsdien zeer vaak gedraaid. Bij de eerste luisterbeurt dacht ik al snel ‘dit zou een perfecte artiest voor LGW? zijn!’. En zie daar: mijn wens is zowaar uitgekomen. Gisteren zag ik haar al in de Janskerk met William Tyler en dat smaakte naar meer.

Wat vond Marc ervan?
In het begin is het vooral kijken naar wat Lattimore nou precies doet. Ze speelt een stukje harp dat ze vastlegt met haar loopstation. Daarna voegt ze verschillende laagjes toe, waardoor de basis van een nummer onstaat,  waar ze vervolgens nog overheen speelt. Zo ontstaat een een nummer van verschillende lagen harp. Supermooi en lekker om bij weg te dromen. Als Lattimore uitlegt dat één van de nummers is geschreven voor Otis, de oude, blinde hond die wegliep van de ouderlijke boerderij in Noth Carolina, moet ze bijna huilen. Net als wij.

Waarom voor deze act gekozen?
We zijn vanaf 18:00 tot 22:00 continu bij een concert of op pad geweest. Nu had ik een snack-momentje ingecalculeerd en daarvoor gaan we naar Plein 5 in TivoliVredenburg. Als we toch in TV zijn, pakken we dit optreden mee. Deze uiterst dansbare ethiofunk vormt een mooie afwisseling na alle droney/ambient muziek tot nog toe.

Wat vond Marc ervan?
Yes, dit is even iets heel anders. En op het goede moment in de avond. Ayalew Mesfin is een Ethiopisch funkicoon, dat op Le Guess Who? speelt met de Amerikaanse Debo Band. Samen maken ze een uiterst dansbare mix van Afrikaanse en Amerikaanse soul. Iedereen heeft er zin in en Ayalew Mesfin zelf misschien wel het meest. Hij danst continu, gaat de zaal in en het balkon op, en laat zich daar uitgebreid door bezoekers knuffelen en bewierroken. Vlak voor het laatste nummer vertrekt hij even naar de backstage om zich om te kleden en – vermoeden we – wat uit te rusten. Later lees ik dat hij bijna 80 is. Ik teken meteeen voor zo’n souplesse en conditie als ik zelf zo oud ben. Eén groot feest!

Waarom voor deze act gekozen?
Niet! Het hele plan ligt ineens in duigen. De bedoeling was om terug te gaan naar EKKO voor Moon Relay nadat we tussendoor een klein stukje Ayalew Mesfin hebben meegepakt. Mesfin is echter zó goed dat we tot het einde van de set blijven. Die set gaat dan ook nog eens ruim over de oorspronkelijke tijd heen. En vervolgens trappen we als een stel sukkels in de FOMO-bait op Twitter over de surprise dj-set van Björk. We spoeden ons naar de Cloud 9, maar het is volkomen kansloos: een rij vanaf de trap tot in de gang naar de Pandora; 1 eruit=1 erin. Daar gaan we niet op wachten, maar Moon Relay gaan we inmiddels ook niet meer halen. We lopen op de bonnefooi de Hertz-zaal in en zo komen we hier terecht.

Wat vond Marc ervan?
Ik vond er niet zo heel veel van. De modulaire soundscapes en buitenaardse stemcapriolen van Robert Aiki Aubrey Lowe zijn erg rustgevend en de stoelen van de Hertz doen de rest: ik dommel heerlijk weg totdat Felix me aanstoot: “Niet in slaap vallen hè?”. Tijd om naar een volgende show te gaan.

Waarom voor deze act gekozen?
Ik had 2 opties voor dit time-slot: Lafawndah in Cloud 9 of dj. flugvél og geimskip. Allebei rare-meisjesmuziek – als ik het zo oneerbiedig mag zeggen – de laatste met wat meer beats erbij. Omdat Lafawndah verschuift door de ineens ingelaste mystery guest Björk is de keuze duidelijk: naar dj. flugvél og geimskip. En zo staan we toch nog te luisteren naar een female dj met een nogal aparte smaak uit IJsland.

Wat vond Marc ervan?
Wat Felix al zegt, met dj. flugvél og geimskip (dj airplane or spaceship) krijgen we toch een shot muziek uit IJsland. Steinunn Harðardóttir is perfect geprogrammeerd voor dit moment. Ze combineert beats, techno en gabber light tot een aanstekelijke geheel waarop stilstaan en glimlachen de enige opties zijn. Door haar beweeglijkheid, de schmink op het gezicht, het grappige IJslandse accent en de goede lichtshow is het eerder een performance, die uitnodigt tot meedoen, dan een dj-set. Iedere bezoeker wordt meegenomen naar haar zelfverklaarde ruimteschip. Om van daaruit weer terug te keren naar Utrecht moeten we samen met Harðardóttir een IJslands liedje zingen. En belangrijk: als we het goed doen blijft het liedje in ons hart en kunnen we het altijd oproepen om weer terug te keren naar de aarde. Blijkbaar ging dat zingen helemaal niet slecht, want we zijn weer (nog steeds) in Utrecht...