Voordat ze aan de Popronde beginnen organiseert Figgie twee avonden in Amsterdam en Utrecht, waarbij ze bevriende bands uitnodigen. Op deze avond in Moira zijn dat Jo Marches en Batobe. Batobe doet straks net als Figgie mee aan de Popronde en Jo Marches vertrekt over een aantal dagen naar Canada voor zes optredens.
De avond wordt geopend door Jo Marches, de band van zangeres Johanneke Kranendonk, die dit voorjaar nog te zien was op Tweetakt. De muziek van Jo Marches kan worden omschreven als indiepop met een goede dosis synthesizers. Ze start haar set met de titeltrack van haar debuut-EP Silver & Gold. Daarna volgen een aantal nieuwe, dansbare electropop nummers met een hoger tempo dan het oudere werk. Het geluid van de synthesizers is daarbij sterk aanwezig. Na een wat rustiger middenstuk worden de nummers tegen het einde van de set weer wat heftiger en is de elektrische gitaar meer te horen. Zowel in de snelle als de langzamere nummers voert de dromerige, soms wat zoete stem van Kranendonk de boventoon.
Op de eerste zondag van september trad Figgie samen met Jo Marches en Batobe op in de sfeervolle zaal van Moira. Dromerige electropop, dansbare indierock en sterke elektronische beats zijn de woorden die avond goed samenvatten. In het najaar zijn Figgie en Batobe allebei te zien op de Popronde, maar wij kregen alvast een voorproefje.
Na Jo Marches is het de beurt aan de Nederlandstalige indiepopband Figgie. Frontman Paul Scheenstra kun je ook kennen als de drummer van Emil Landman. Tijdens het optreden hangt er op een positieve manier een soort ‘diy-sfeer’ rond de band. Dit is onder andere terug te zien in het zelf getimmerde houten logo, wat tijdens het optreden achter het podium hangt, en de zelfontworpen shirts die de bandleden dragen. Het logo is ook op verschillende andere plekken in de zaal te vinden, gewoon met wat stukjes tape. Het enthousiasme spat van de band af en het publiek reageert goed op het energieke optreden. Ook de luchtige humor van Scheenstra tussen de nummers door slaat goed aan bij het publiek en past helemaal bij de sfeer. Na een reeks dansbare indiepop liedjes gespeeld te hebben sluit Figgie de set af met ‘Zwem’. Dit is een wat rustiger nummer met een prachtige, gevoelige tekst. Doordat ze het laatste refrein met de hele band a capella zingen, komt de tekst nog beter binnen en vormt het zo een mooie afronding van de set.
De avond wordt afgesloten door de Utrechtse producer Batobe die in het voorjaar al op toonaangevende festivals als Down the Rabbit Hole en Grasnapolsky stond. Hij maakt experimentele elektronische muziek die een beetje doet denken aan Moderat. Tijdens zijn optreden maakt hij afwisselend gebruik van midi apparatuur en een elektrische gitaar. De nummers zitten vol met heftige bassen en beats die bijna doen denken aan techno of minimal. Het publiek staat tijdens het optreden dan ook goed te dansen. Bij zijn show in Moira staat hij achter een scherm waarop zijn VJ visuals projecteert. De abstracte visuals zijn niet alleen te zien op het scherm, maar weerspiegelen ook op het plafond, en versterken daardoor de elektronische muziek. Batobe komt slechts heel kort achter het scherm vandaan om een gitaarsolo te spelen. Hij sluit de avond af met een van zijn nieuwste nummers, ‘Trying’, waarop Laura Tuk zingt.
Het constante aanwezige geluid van synthesizers en midi apparaten bij alle drie de acts vormde een rode draad tijdens de avond en zorgde voor een mooi en passend geheel. Toen na afloop de drummer van Figgie iedereen uitnodigde voor een afterparty bij hem thuis, kon de avond helemaal niet meer stuk.
Gezien: Figgie, Jo Marches en Batobe, zondag 3 september 2017 @ Moira, Utrecht