De eindcredits van de nieuwe familiefilm 'Hotel de Grote L' rollen voorbij en onderaan prijken twee liedjes "performed by Impact". Wie zegt u? Begin jaren ‘00 is er een bloeiende scene van gitaarbands in Amersfoort en omstreken. Bands als Five Years Later, Snatchin’ Jenny en Wackmobil maken lokale muziekhistorie. Andere melkmuilen op dezelfde podia zijn Impact; een traditioneel powertrio, dat hun mosterd haalt bij zowel grunge en punk als de toen oh zo populaire nu-metal. De tieners winnen krap een jaar na hun oprichting de popprijs van Amersfoort, stoten door naar een finaleplaats in Het Geheim van Utrecht en weten al snel naamsbekendheid op te bouwen in de regio.
Wat volgt zijn opnames met de producer van Herman van Veen en vooral veel optredens. Van jeugdhonken waar de gipswanden letterlijk los worden gespeeld en op de band vallen, tot Tivoli Oudegracht en het hoofdpodium van Torenpop. Van spotgoedkope champagnerooms in centraal Europa tot een politie-inval tijdens een toegift. “We hebben in die tijd veel gefeest en gekke dingen meegemaakt”, zegt zanger/gitarist Michael Trapman lachend. “Optredens in jurk, een roadie die een blowjob ontvangt op het dak van de concertzaal, een cymbal die een oor doorkliefde, tot een zanger van het voorprogramma die backstage trots zijn nieuwe Prince Albert liet zien aan m’n vriendin.”
De Amersfoortse grunge band Impact liet lange tijd niks van zich horen. Maar twee van hun liedjes vinden jaren later hun weg naar de nieuwe familiefilm 'Hotel de Grote L'. Aanleiding voor de band om de op de plank geëindigde reünie-EP Secondary Burn uit 2010 online te zetten. Tijd voor een korte terugblik op deze Amersfoortse talenten.
Jaloers
Tegelijkertijd blijft de band aan talentenjachten meedoen, waarbij het niet ongebruikelijk is om op hetzelfde podium te staan als Kensington (toen nog als Quad) en Ali B. Amersfoorter Dirkjan van Oord (bekend van o.a. Five Years Later, Snatchin’ Jenny en Diesel Disko) kan het zich nog goed herinneren: “Impact. Manmanman, wat was ik jaloers. Rollende en pompende drums, een basgitarist die maar bleef lopen en de heerlijke grunge-stem van de gitarist/zanger maakte het indertijd de beste band van de regio. Ik kwam ze vaak tegen op kleine festivals of bandwedstrijden waar we samen aan meededen. Het was altijd vervelend om een podium te delen. Je wist van tevoren dat je weggespeeld werd."
Waldo Volmer (bekend van o.a. The Apologist en Never Mind The Hype) begint in die tijd als programmeur bij het toenmalige poppodium De Kelder: "Impact was in die tijd wel een band die boven het Amersfoortse muzikale maaiveld uitstak. Ik herinner me nog dat we een culturele uitwisseling hadden met de Amersfoortse zusterstad Liberec (Tsjechië). We mochten twee bands meenemen die daar zouden optreden, Impact was er daar één van. Dat zegt iets over hun toenmalige positie." Drummer Rikkert Dahmen: “Stonden we ineens voor een lege zaal met één dronken Tsjech te spelen. Dat was wel goed voor ons besef dat er nog een lange weg te gaan was.”
Muzikale onenigheid
Net op het moment dat er genoeg materiaal is om het eerste full-length album op te nemen, klapt de band vijf jaar na oprichting uit elkaar. Onder het mom van het prachtcliché ‘muzikale onenigheid’ gaat ieder zijn weg en start nieuwe muzikale projecten. Michael Trapman wordt zanger/gitarist bij stonerrockband Dirty Tuesday en gaat later drummen bij Still The Move. Bassist Marcel de Rooij stort zich op een veelheid aan Amsterdamse indie-bands als We Be Naked en Ensor, terwijl Rikkert Dahmen gaat drummen bij Utrechts muziekcollectief verborgenBende.
Maar oude liefde roest niet. Jaren later komen de mannen elkaar weer tegen en wordt alles bijgelegd. Om dit kracht bij te zetten worden er vijf nummers opgenomen die ze zich nog herinnerden of konden reproduceren aan de hand van bootlegs en filmsnippets. Een plek daarvoor is snel gevonden. De Rooij werkt inmiddels al enkele jaren als producer/sound-engineer in de Amsterdamse studio De Slapende Hond, die hij heeft opgericht met Vincent van Warmerdam. De opgenomen EP belandt op de plank en hiermee lijkt het boek Impact gesloten. We schrijven dan 2010.
Opstandige tiener
Fast forward naar enkele maanden terug. Vincent van Warmerdam, de componist voor de film 'Hotel de grote L' zoekt passende muziek voor de openingsscène, waarin een opstandige tiener alternatieve muziek draait. Hij vraagt Marcel de Rooij of hij niet iets heeft van één van zijn bands en hint daarbij op Impact. De Rooij geeft hem de EP en hoort na een tijdje dat Van Warmerdam ‘Carpet Monkey’ onder die scène gemonteerd heeft en dat het goed werkt. Impact geeft precies het juiste alternatieve gevoel. Vervolgens gebruikt hij bij nog drie andere scènes muziek van de band. Ook het nummer ‘A.A.F.’ wordt gebruikt. Na goedkeuring van de regisseur is het definitief. Zo zit er ineens muziek van Impact, al lang vergane glorie, in een grote Nederlandse bioscoopfilm.
Om dit te vieren besluit de band om die EP uit 2010 in zijn geheel op alle streaming platforms te zetten, die tegelijk met het verschijnen van de film te beluisteren is. Verdere plannen zijn er momenteel niet. Inmiddels halverwege de dertig, hebben de mannen hun eigen plek gevonden in de coulissen van de muziekscene, waar ze alle drie werkzaam in zijn. Trapman: "We hebben met Impact nooit een marketing- of businessplan gehad, nooit gepleased. Misschien dat het daarom uiteindelijk niet werkte. Alles draaide enkel om puurheid en muziek. Ik vind het mooi dat de band nu op dezelfde manier eindigt als het allemaal begon: geen plan, geen strategie, zelfs geen band; enkel muziek."
'Hotel de Grote L' draait nu in alle grote bioscopen door heel Nederland. De film is gebaseerd op het gelijknamige jeugdboek, dat in 2015 een Zilveren Griffel won.
Meer muziek van Impact: