3voor12 Utrecht Recenseert (30)

Stillwave, OBESE, Binkbeats en Happy Camper

Redactie 3voor12 Utrecht ,

Bij 3voor12 Utrecht luisteren we niet alleen veel muziek, we vinden er ook nog wat van. In onze recensierubriek bespreken we regelmatig uiteenlopende releases van Utrechtse bodem. In deze editie lees je over de nieuwe releases van Stillwave, OBESE, Binkbeats en Happy Camper. Waar mogelijk hebben we een stream onder de review geplakt, zodat je direct je eigen mening kunt vormen.

Ons recensententeam bestaat deze keer uit Joost van Beek [JB], Frank Gesink [FG], Simone van Hugten [SH] en Niels Spinhoven [NS]. Wil je zelf ook graag je mening kwijt, of wil je jouw album (fysiek, digitaal of stream), EP, single of wat dan ook in 3voor12 Utrecht Recenseert? Stuur gerust een mailtje.

STILLWAVE - SELL ANOTHER SOUL

Stel je een set voor van een DJ ergens in een obscure alternatieve club in het Engeland van de jaren '80. Als het Utrechtse trio Stillwave toen al bestond, hadden ze absoluut niet misstaan op die playlist. Zeven jaar lang hebben de drie mannen gezocht naar hun perfecte sound. Debuutplaat Sell Another Soul, opgenomen in drie weken, is het knappe resultaat van die zoektocht. Met een scheut melancholie, een vleugje The National, flink wat new wave en goth vibes uit de vorige eeuw en vooral een goede dosis eigenheid, heeft Stillwave een album vol intense en eerie songs afgeleverd. De kracht van de plaat zit ‘m in hoe goed duistere elektronica hand in hand gaat met een geluidsmuur aan gitaarruis en slepende drums. Uitgesponnen melodieën die telkens verrassende wendingen nemen en je bij de les houden. Neem alleen al opener 'Cradle', die langzaam binnen komt sluipen maar die vol synths onverwachts de andere kant uit schiet. Of 'Bypass', een bijzonder sterke up tempo track die in eerste instantie eenvoudig begint, maar uitmondt in een hevige dans van drumcomputers en duistere gitaren. Sisters Of Mercy, anyone? Het heeft iets onheilspellends en unieks, iets waardoor je blijft luisteren. Zoals een cliffhanger van een serie, maar dan binnen negen liedjes. De stem van zanger Marcel Jongejan is daarbij ook van onmiskenbare waarde: een diepe, volle sound, die doet denken aan Ian Curtis of Editors’ frontman Tom Smith, maar die ook een geheel eigen warmte heeft. Tel daar de soms bijzondere thematiek bij op, zoals '’94 Civic': veel herinneringen heeft de band gemaakt op de achterband van een oude Honda Civic. Of 'How To: Jump Out Of A Moving Car', naar het 11-delige stappenplan van Wikihow. Het maakt de plaat persoonlijk en doordacht. Een aardige schare Britse fans heeft Stillwave al verzameld. Tijd om daar heel wat Nederlanders aan toe te voegen. [SH]

HAPPY CAMPER - GRAVITY

Gravity is het derde album van Happy Camper. Happy Camper? Voor wie even niet heeft opgelet: Happy Camper is een project van Job Roggeveen, lid van de band El Pino & The Volunteers en naast als muzikant ook actief als animator bij animatiestudio Job, Joris en Marieke. Het concept van Happy Camper is simpel. Roggeveen schrijft en arrangeert songs en zoekt vervolgens passende stemmen om ze in te zingen. Ook Gravity, waarop hij samenwerkt met onder andere Tessa Douwstra, Pien Feith en Emil Landman, is zo tot stand gekomen. Wel compleet nieuw is de muzikale koers op deze plaat in vergelijking met die van de twee voorgangers. De wending wordt mooi geïllustreerd door het liedje ‘A Single Life’ uit de gelijknamige korte film. De filmversie is gearrangeerd met levende, akoestische instrumenten en ademt in alles de sfeer van Yann Tiersen’s soundtrack voor de film Amélie. Op de remix van hetzelfde liedje op Gravity zijn de speelgoedpiano’s, strijkers en tuba’s ingeruild voor nostalgisch bliepende, tikkende en zoemende electronica. En dat geldt eigenlijk voor het hele album, een enkele verdwaalde dwarsfluit op ‘Go Home’ of blaaskapel op het traditionele ‘Here’s To The Ones’ daargelaten. De meest opvallende song op het album is het door Kris Berry ingezongen ‘Glow In The Dark’, dat het in zich heeft om in een opgepompte incarnatie tot een euforische dancetrack uit te groeien. Maar bovenal is Gravity een liedjesplaat met (intro ‘Gravity’ en outro ‘Levity’ buiten beschouwing gelaten) negen sterke en aanstekelijke songs die in tekst en muziek onmiskenbaar de positief melancholische signatuur van Roggeveen in zich dragen. Gravity is wat ons betreft een album dat niet mag ontbreken in een volwaardig muzikaal herfstdieet. [NS]

OBESE - ANAMNESIS

Het is even schrikken als frontman Koos Weel besluit om te stoppen met stonerband OBESE, zodat hij zich volledig kan richten op zijn baan als kunsthistoricus. Op dat moment staan er nog twee grote shows op het programma – die hij gelukkig nog meezingt – en was de band bezig met opnames voor een nieuw album. Gelukkig wordt snel een nieuwe zangergevonden en live gepresenteerd aan de zijde van Weel in bij de presentatie van Anamnesis in EKKO: Vladimir Stevic ook bekend van All Comes Down en Pene Corrida. Zijn cleane zang klinkt een stuk hoger dan die van Weel en ook melodieuzer, zo horen we gelijk op opener ‘Agony’. Het is stonerrock met een scheut psychedelica, aanstekelijkheid en het gaspedaal vaak ingedrukt voor een vette groove. Laten we eerlijk wezen, met een basgitaar als een betonmolen, beukende en ratelende drums plus gitaar die een groove neerlegt die je in plakjes kan snijden is OBESE niet direct een band waarbij het woord subtiel in je hoofd opduikt. Toch houden ze het afwisselend, voornamelijk doordat er nogal eens gewisseld wordt tussen cleane zang en een beestachtige grom. ‘Anthropoid’ is haast een te aanstekelijke meezinger en de riffs van 'Ymer' laten ons al gauw door de kamer dansen. Enkel de afsluitende metalic hardcore van 'Psychic Secretion' voelt wat misplaatst op het album, dat verder een eenduidig en eigenzinnig geluid kent. Zo beukt en raast OBESE dus gewoon lekker verder, ook met een nieuwe zanger. [FG]

BINKBEATS - PRIVATE MATTER PREVIOUSLY UNAVAILABLE PART 1

Noem Binkbeats een ‘multi-instrumentalist’ en je doet hem zwaar te kort. Want Frank Wienk - hij is Binkbeats - kan vrijwel overal ritmes uit peuren. Dat zagen we natuurlijk al in de videoreeks Beats Unraveled, waarin hij akelig nauwkeurig werk van Aphex Twin, Atoms for Peace, Flying Lotus en een rits anderen covert. Live en in z’n uppie. Kijk naar die serie en je ziet dat werkelijk alles in dienst kan staan van zijn covers. Van een typemachine tot een gemodificeerde tamboerijn en veel ander knutselwerk. Check vooral ook zijn Instagramkanaal, waar hij nieuwe ontdekkingen deelt. Als producer gaf hij dit jaar het debuut van Luwten - het project van Tessa Douwstra - subtiel een spannend randje. Zij sprong ook op deze EP, op een sereen, trippy liedje, met aanzwellende synthesizers en een repeterend harpritme. Het is een verdomd eclectisch bundeltje geworden, dit EP-debuut. Sowieso echoot de Beat Unraveled serie door in Binkbeats’ eigen werk. Neem het openingsliedje, dat laveert van slepende soundscape, naar een Thundercat-achtig basloopje naar een ritme waarmee hij zo op auditie kan bij Flying Lotus. Verderop trage, diepe bassen, synthesizers die hij ineens kort omhoog pitcht, om je daarna de diepte in te sleuren met supervette diepe, pulserende synths. Later gaat het tempo omhoog, durf je voorzichtig te dansen. Binkbeats gaat uit met een ritselend liedje dat prachtig openbloeit – met strijkers en een melancholisch, bijna kerkelijk ‘gehum’ – en plots weer sluit. Dit is een debuut met spannende, ontzettend gelaagde, maar ook overvolle nummers. Toch voelen zijn producties niet overdadig en dat is knap. Benieuwd of dit debuut het begin is van de zoektocht naar een eigen geluid, of dat Binkbeats de komende tijd dit cherry picking verder tot kunst verheft. [JB]