Stel je een set voor van een DJ ergens in een obscure alternatieve club in het Engeland van de jaren '80. Als het Utrechtse trio Stillwave toen al bestond, hadden ze absoluut niet misstaan op die playlist. Zeven jaar lang hebben de drie mannen gezocht naar hun perfecte sound. Debuutplaat Sell Another Soul, opgenomen in drie weken, is het knappe resultaat van die zoektocht. Met een scheut melancholie, een vleugje The National, flink wat new wave en goth vibes uit de vorige eeuw en vooral een goede dosis eigenheid, heeft Stillwave een album vol intense en eerie songs afgeleverd. De kracht van de plaat zit ‘m in hoe goed duistere elektronica hand in hand gaat met een geluidsmuur aan gitaarruis en slepende drums. Uitgesponnen melodieën die telkens verrassende wendingen nemen en je bij de les houden. Neem alleen al opener 'Cradle', die langzaam binnen komt sluipen maar die vol synths onverwachts de andere kant uit schiet. Of 'Bypass', een bijzonder sterke up tempo track die in eerste instantie eenvoudig begint, maar uitmondt in een hevige dans van drumcomputers en duistere gitaren. Sisters Of Mercy, anyone? Het heeft iets onheilspellends en unieks, iets waardoor je blijft luisteren. Zoals een cliffhanger van een serie, maar dan binnen negen liedjes. De stem van zanger Marcel Jongejan is daarbij ook van onmiskenbare waarde: een diepe, volle sound, die doet denken aan Ian Curtis of Editors’ frontman Tom Smith, maar die ook een geheel eigen warmte heeft. Tel daar de soms bijzondere thematiek bij op, zoals '’94 Civic': veel herinneringen heeft de band gemaakt op de achterband van een oude Honda Civic. Of 'How To: Jump Out Of A Moving Car', naar het 11-delige stappenplan van Wikihow. Het maakt de plaat persoonlijk en doordacht. Een aardige schare Britse fans heeft Stillwave al verzameld. Tijd om daar heel wat Nederlanders aan toe te voegen. [SH]

Gravity is het derde album van Happy Camper. Happy Camper? Voor wie even niet heeft opgelet: Happy Camper is een project van Job Roggeveen, lid van de band El Pino & The Volunteers en naast als muzikant ook actief als animator bij animatiestudio Job, Joris en Marieke. Het concept van Happy Camper is simpel. Roggeveen schrijft en arrangeert songs en zoekt vervolgens passende stemmen om ze in te zingen. Ook Gravity, waarop hij samenwerkt met onder andere Tessa Douwstra, Pien Feith en Emil Landman, is zo tot stand gekomen. Wel compleet nieuw is de muzikale koers op deze plaat in vergelijking met die van de twee voorgangers. De wending wordt mooi geïllustreerd door het liedje ‘A Single Life’ uit de gelijknamige korte film. De filmversie is gearrangeerd met levende, akoestische instrumenten en ademt in alles de sfeer van Yann Tiersen’s soundtrack voor de film Amélie. Op de remix van hetzelfde liedje op Gravity zijn de speelgoedpiano’s, strijkers en tuba’s ingeruild voor nostalgisch bliepende, tikkende en zoemende electronica. En dat geldt eigenlijk voor het hele album, een enkele verdwaalde dwarsfluit op ‘Go Home’ of blaaskapel op het traditionele ‘Here’s To The Ones’ daargelaten. De meest opvallende song op het album is het door Kris Berry ingezongen ‘Glow In The Dark’, dat het in zich heeft om in een opgepompte incarnatie tot een euforische dancetrack uit te groeien. Maar bovenal is Gravity een liedjesplaat met (intro ‘Gravity’ en outro ‘Levity’ buiten beschouwing gelaten) negen sterke en aanstekelijke songs die in tekst en muziek onmiskenbaar de positief melancholische signatuur van Roggeveen in zich dragen. Gravity is wat ons betreft een album dat niet mag ontbreken in een volwaardig muzikaal herfstdieet. [NS]