The Night of the Unexpected biedt gecomponeerde, geïmproviseerde, elektronische en experimentele muziek uit binnen- en buitenland. In Tivoli staan negen optredens van een kwartier gepland van onder meer Jameszoo en Nate Wooley. Aan hun en vele, vele anderen de taak te boeien met het spelen van eigen of door anderen gecomponeerde muziek. Klaar? Af!

Wie om half tien achteloos de zaal binnenloopt met het idee dat optredens altijd minstens een half uur later beginnen dan op het kaartje staat, heeft hier meteen al twee optredens gemist. De optredens, die door de hele zaal door plaatsvinden, sluiten naadloos op elkaar aan en beginnen stipt op tijd. Tromp Percussion en Slagwerk Den Haag trappen af met ‘Microphones Quartet’ van Sergey Khismatov. Ze slaan en strelen de binnenkant van de piano met microfoons waardoor een grommend en getergd geluid ontstaat. Het is niet aangenaam om naar te luisteren maar heeft zeker experimentele waarde. Dan richten de spots zich op een orkest van het Conservatorium van Amsterdam. Hun uitvoering van ‘Umbrae B’ van Andrzej Kwiecinski  opent gehaast maar maakt langzaamaan plaats voor de ontspanning van bijna romantische filmmuziek.

Na Monica Germino, die met haar viool een duet aangaat met verstoorde radiosignalen, zijn Kapok en het Ragazze Kwartet aan de beurt. Kapok, de enige act van de avond die in de toekomst ook wel eens zelfstandig in Tivoli kan staan, voegt op hoge snelheid funk en jazz aan de avond toe. Het Ragazze Kwartet geeft een extra dimensie aan het frisse geheel dat hoofden doet knikken en mensen weer in beweging brengt.

Hoewel de uitbarstingen van het slotakkoord een beetje doen denken aan de intense uithalen van Jimi Hendrix, is het kwartiertje van Nate Wooley, (eerder door ons trompettist 2.0 genoemd) net als bij het eerste optreden van de avond eerder interessant dan prettig te noemen. Een gebrek aan luisterervaring kan ook hier de oorzaak zijn.

Het is inmiddels tien voor half elf als de mannen van Zapp4 klaar staan. “Oh, die van Radiohead!” klinkt er in de zaal en het publiek beweegt zich dichter naar het podium toe. Dit strijkkwartet doet een beetje met Radiohead wat Apocalyptica met Metallica deed en dat is een heel goed idee geweest. De muzikaliteit van de oorspronkelijke composities klinkt eens te meer door in de solide arrangementen die uitstekend worden uitgevoerd.

Slagwerk Den Haag en Tromp Percussion staan vanavond voor de tweede keer klaar. Voor ‘Timber’,een compositie van Michael Gordon, gaan ze aan de slag met simantra’s, een soort houten balken. De muziek golft van de ene roffel naar de andere. Het is behoorlijk trance-opwekkend. Wie zijn ogen sluit wil al snel zijn handen voor zijn borst vouwen om  verder in het geluid weg te zakken.

De keuze voor de één-na-laatste act van de avond, Jesca Hoop, is onduidelijk. Het is zonder twijfel een naam voor de toekomst maar dan wel een voor de poppodia of de volgende editie van Meet Me Cassius. Het elektronische folk-duo valt uit de toon in de programmering en het publiek dat tot nu toe aandachtig heeft geluisterd, haalt dan ook maar even een biertje.

Afsluiter Jameszoo verkondigde eerder dat mensen op een album vooral verrast willen worden, maar live liever niet. Zij willen net als in een slechte film dat er op een gegeven moment gezoend wordt, en dat het uiteindelijk allemaal goed komt. Zo’n uitspraak maakt nieuwsgierig naar het album want de met samples, loops en improvisatie  bezaaide liveset is vrij ontoegankelijk. Pianist Gideon van Geldere ondersteunt met jazzy akkoorden. De verwarring maakt af en toe plaats voor een heerlijk bounce-moment, waarna het duo improviserend alweer op zoek gaat naar nieuwe klanken en ritmes.

Het is jammer dat Jameszoo qua aandacht een beetje tussen wal en schip valt. De gemiddelde bezoeker van TNOTU is op zijn minst tien jaar ouder dan die van de nachtprogrammering van Tivoli, Pop-O-Matic . Terwijl eerstgenoemde alweer met zijn hoofd bij de volgende werkdag naar de garderobe loopt, stappen de studenten net op de fiets naar Tivoli of zitten nog in de kroeg. Een veel te lege dansvloer voor Jameszoo is het resultaat.

De muziekweek richt zich op de muziek van morgen. Muziek van pioniers is niet altijd makkelijk te verwerken maar op te vatten als een uitdaging. Ontoegankelijk wordt dan interessant, en wat niet doet dansen kan aanslaan van binnen. Voor een geslaagde avond  is er bovendien genoeg variatie en staat de organisatie van het programma als een huis. Afgezien vaneen kleine misrekening bereikt TNOTU wat het wil: nieuwe muziek van de vertrouwde omgeving van het conservatorium naar de bekendere poppodia brengen.