Als Scotch, de meest avontuurlijke band van de Drechtsteden en ver daarbuiten, je vraagt of je ze wil interviewen, zeg je geen nee. Ik niet in ieder geval. Dus zodoende zit ik hier aan mij laptop, waarnaast ik net mijn schrijfblok heb opengeslagen. Heerlijk om even die zure bierlucht vermengd met sigarettenrook van Café Het Avontuur op te snuiven. Zo komen we al gauw in de sfeer van een late bijnavollemaanvrijdagnacht waarin de jongens van Scotch vertellen over hun nieuwe cd: Montana Beach. Voor de gelegenheid hadden ze een exemplaar meegenomen en man, wat een mooi en Dordts product is het geworden! Waar de naam Montana Beach vandaan komt, is mijn eerste vraag. Daarbij zeg ik al gelijk dat ik het zelf wel weet, maar dat de lezers het waarschijnlijk liever van Scotch zelf horen, dan van mij.
Maar nee, laten we de band eerst even voorstellen. Smelina Groce neemt zang en viool voor zijn rekening. Toni McTight speelt gitaar, Shouf Shouf basgitaar. Tommy Tamissimo speelt op drums, Pipe Major Ted Mies is te herkennen aan zijn doedelzak. “Vinden de mensen helemaal te gek, dat ding. (Van alle bandleden heeft Ted Mies het vaakst te maken met mensen die hem de kleren van het lijf scheuren.) VJ Frau Farbe en vamoZ op de saxofoon maken Scotch compleet. De vraag wat voor muziek Scotch maakt, ontaardt in een discussie. “We hebben zo ontzettend veel vrijheid, juist doordat we geen etiketje op onze muziek plakken. We kunnen met een open mind naar andere stijlen kijken.” Maar jongens, de lezers die jullie muziek net kennen willen toch graag weten waar ze aan toe zijn… Uiteindelijk luidt de conclusie dat Scotch de meeste raakvlakken heeft met pan-Europese folkrock. Dan toch de vraag over de naam Montana Beach:
“De naam Montana Beach komt van de fabriekshal van Montan Staal, waar we twee jaar lang oefenden. Alle liedjes op de cd zijn in die tijd geschreven. In de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw gingen nogal wat Dordtenaren ’s-zomers naar het strandje bij de Montan Staalfabriek. Ze zeiden dan dat ze naar het land of strand van Montan gingen. Voor niet-Dordtenaren klonk dat natuurlijk erg luxe. De naam van de cd is een link naar Dordt, net als ons liedje Simon de Danser. Maar onze afkomst is ongetwijfeld ook onbewust te horen in wat we doen. Hadden we in Apeldoorn gewoond, dan zouden we ongetwijfeld anders klinken. Het feit dat al onze liedjes van deze cd ontstaan en soms zelfs gedeeltelijk opgenomen zijn in de verlaten fabriekshal, heeft ongetwijfeld ook z’n invloed achtergelaten. We zijn ons steeds bewuster van onze Dordtse roots, we proberen deze stad dan ook als uitvalsbasis te gebruiken. We kiezen voor Dordt. We hebben en onderhouden een heel netwerk van Dordtse kunstenaars . Velen hebben bijgedragen aan de nieuwe cd, of zullen bijdragen aan onze cd presentatie.”
De vorige cd-presentatie was een groot feest. Wat kunnen we deze keer verwachten?
“Ook nu wordt het een op en top Dordts feest. Kingfisher treedt op, net als Cees Brunt en DJ Brian. Ook in ons eigen optreden zullen verschillende gasten meedoen. Deze avond wordt de Amstel Live van Dordt. Liever gezegd Rutte live. Bosse van Frans Huxie doet mee, de Beffende Boys, de BluefisH Brothers, Gerrit van Kingfisher… Zelfs twee vrienden van het Residentie Orkest. Die zijn trouwens ook te horen op de cd. Stichting Noordkaap en Do Not X-Ray ondersteunen ons. Zo zorgen zij onder andere voor de apparatuur. Verschillende kunstenaars komen hun kunstwerken presenteren. Als het goed is, komen ook Die Partyleute, een sinister hiphopcollectief uit het Duitse Heidelberg, optreden. Het wordt een geweldig feest. Ik bedoel, hoe vaak hoor je tegenwoordig nog oprecht Duitse hiphop? Scotch is een band die een eigen sfeer oproept op het podium en in de zaal. Het lijkt ons erg tof als bezoekers vreemd gekleed komen. We maken een liveregistratie van de avond. Er is een kans dat we die op DVD uitbrengen. Over films gesproken, behalve de live-opname van Russische Beer staan er nog twee videoclips op het nieuwe album. ”
Wat zijn de grootste verschillen tussen het debuutalbum en deze cd?
“Het verschil merk je al als je het hoesje oppakt. Dat is nu heel anders dan het eenvoudige kartonnen hoesje van vier jaar geleden. We hebben dan ook veel tijd besteed aan het hoesje. We willen echt een product waar we trots op kunnen zijn. Natuurlijk, als band blijf je ontwikkelen, dus waarschijnlijk denken we over enkele jaren ‘oh, dit had veel beter gekund, dat had echt anders gemoeten.’ Toch weten we dat we nu iets hebben gemaakt wat we over tien jaar nog uit de kast kunnen halen om te luisteren. Het kostte veel tijd om zover te komen. Maar ook muzikaal zijn we veranderd. We luisteren allemaal naar andere stromingen en zijn dat in de loop der tijd steeds meer gaan doen. De diverse stromingen komen samen in Scotch. Het oudste liedje op de nieuwe cd, Verino, speelden we voor het eerst op onze vorige cd-presentatie, maar is ondertussen erg veranderd. We hebben ons allemaal ook in muzikaal opzicht ontwikkeld. We spelen veel strakker en minder anarchistisch. We zijn niet opeens poppy geworden, maar onze liedjes zijn wel beter luisterbaar. We hebben echt gecomponeerd, zijn diep in de muziek gedoken. Je zult merken dat je steeds andere dingen opvallen als je naar de nieuwe cd luistert. Een ander groot verschil is het feit dat dit album echt geproduceerd is. Van ons vorig album dachten veel mensen dat we het live ingespeeld hadden, maar dat was niet zo. Scotch is een echte liveband, het is erg moeilijk om die sexuele sfeer gevoel op cd te krijgen. Gelukkig is Timothy van der Holst een erg goede producer. De nieuwe cd klinkt niet zo rauwgerafeld als de vorige cd. Ook was het goed om iemand van buiten de band te hebben die ons zo nu en dan een spiegel voorhield. ‘Waarom spelen jullie dat zo en niet zo en zo?’ Het was erg nuttig dat Timothy dat zo nu en dan vroeg. Nog een verschil: de teksten op de nieuwe cd hebben minder frustratie in zich dan ons debuutalbum had. Om nog een verschil te noemen: op de nieuwe cd is de doedelzak te horen in de liedjes. Op ons debuut was die alleen te horen in de intro, solo en aan het eind van het album. Voor sommigen zal het nieuwe album wat wennen zijn. Maar dat is zo bij iedere band, ook een nieuw album van Tool heeft wat draaibeurten nodig voordat je hem kan waarderen.”
Vier jaar, da’s lang. Moeten we na deze cd ook weer vier jaar wachten?
“Nee, we zijn als band een beetje verlamd geraakt doordat we heel veel energie in de nieuwe cd hebben gestopt. Een nieuwe cd zal zeker niet zo lang op zich laten wachten. Wat ons betreft brengen we nog dit jaar een album uit met akoestische liedjes. We merken dat daar erg veel vraag naar is, op binnen- en buitenlandse podia. Tijdens onze Your Best Friends-tour van 2009 hebben we veel akoestisch gespeeld. Gewoon guerillaoptredens op straat. Daar kregen we heel veel enthousiaste reacties op. Natuurlijk was het een mooie manier om onze tour te bekostigen, maar voor ons was het ook belangrijk om te weten dat onze liedjes onversterkt ook overeind blijven. Het is altijd maar afwachten wat er van een liedje overblijft als je het stript tot de essentie en je je niet achter effecten kunt verschuilen. Dat kwam allemaal goed van pas bij het opnemen van deze cd en het zal goed van pas komen bij de volgende cd.”
Wat is het verschil tussen het Scotch van vier jaar geleden en Scotch van nu?
“Het grootste verschil is toch wel dat we nu veel ontspannender op het podium staan. We weten allemaal dat we de liedjes goed kunnen spelen, dus we kunnen veel meer genieten van het live optreden. Kijk, als je moet optreden, dan weet je van tevoren dat er zeker iets mis gaat. Het geluid is klote, je wil veel te veel doen in te weinig tijd, je kunt je niet goed voorbereiden… Het zijn allemaal dingen waarvan je van tevoren weet dat je ze kunt verwachten. Daar maken we ons dus niet meer druk om. Dat brengt ook veel meer rust in de band. De tours die we hebben gedaan, zijn ook erg nuttig geweest voor de band. Welke stad of welk dorp we ook binnenkomen, of we nou in Duitsland, Tsjechië, België of waar dan ook spelen, binnen drie minuten kennen we iemand die ons wil helpen. We weten nu ook waar we moeten spelen: bij voorkeur bij oude gebouwen in een centrum. Daar komen toeristen en die hebben geld. We hebben nooit een negatieve reactie gehad. Het is dan ook wel iets anders of er een complete band muziek speelt, of dat er een zielige Roemeen in de regen op de Voorstraat of het Vogelplein harmonica speelt. Het mooist was die keer in Dresden. We speelden op een T-splitsing. Veel mensen stopten, stapten uit en luisterden naar onze muziek. Maar ook de keer dat we in Praag speelden en Griekse Radioheadfans uit hun dak gingen op onze liedjes heeft veel indruk gemaakt. ”
Wat willen jullie bereiken met de nieuwe cd?
“Grootheid. Deze cd tilt Scotch naar een hoger plan. We willen vooral heel veel spelen. We hebben er geen enkele moeite mee om tien keer per week op te treden. Grotere zalen, meer publiek. We hopen dit jaar veel te spelen in Normandië en Bretagne, gebieden met een Keltische invloed. Natuurlijk, vrijwel iedere jonge band heeft ooit het idee gehad te kunnen leven van de muziek, maar we hebben niet meer de illusie dat we ooit kunnen leven van Scotch. Toch: Als het er ooit van komt, zeggen we niet bij voorbaat nee. Maar onze drive is om zoveel mogelijk tijd doorbrengen met leuke mensen. Dat zijn de mensen binnen Scotch, en de mensen die we ontmoeten bij onze optredens. Het zou erg fijn zijn als we straks als band, als act, serieuzer worden genomen. “
Toch, als je kijkt naar wat Scotch bereikt heeft zonder boeker, manager en platenmaatschappij, dan mag de band trots zijn op zichzelf. En Dordrecht mag trots zijn op deze band.
cd-presentatie Scotch
19 februari 2010
Bibelot
Toegang aan de deur €5.00
www.bibelot.net €4,50
Album Montana Beach €15,-
www.scotchtheband.com