Rotterdam heeft ook dit jaar weer bewezen dat het een puike Popronde weet neer te zetten met toffe locaties en heel veel fijne deuntjes. 3voor12 Rotterdam neemt er vanavond een paar met je door.

Massi frist het oude Matrix op

Het oudste podium van Rotterdam, Sociëteit Matrix, is voor vanavond omgetoverd in een hiphop café. De avond wordt afgetrapt door Massi, een hiphop band met soul en punk invloeden.

Het valt meteen op hoe gestructureerd de productie achter Massi is. Met eigen geluidsmannen en roadies staat de zeskoppige band binnen no-time klaar op het podium. De set voelt ook heel goed doorgespeeld aan, iedereen weet zijn plek en daardoor verloopt alles uiterst soepel. De relatief lage opkomst is het enige wat verraadt dat dit geen nationaal bekende act is. Onterecht. De band staat als een huis, met een speciale vermelding voor de drummer. Je wilt hiphop niet meer op een andere manier horen na het zien van Massi. Het mag vermeld worden dat het live een stuk origineler en rauwer klinkt dan op de plaat 'Praktisch Volwassen' (2016). Door de energie van frontman Sam en de rauwe en ruige instrumentatie van de band klinkt het erg fris en werkt de muziek uiterst opzwepend. (KH)

Knallend conservatoriumensemble laat Rotown smachten naar meer

Catchy postpop ontmoet surf en psychedelica, maar dan in een jaren ’90 jasje. Zo is het werk van de vroegere conservatoriumstudenten het beste te typeren. Een vol Rotown kijkt uit naar het optreden, zo blijkt al snel aan het enthousiasme waarmee EUT wordt verwelkomd. Na een ietwat rommelig begin komen ze er snel lekker in. EUT kan doseren en vermaken. Er zijn vele tempowisselingen in- en variatie tussen de nummers. Wanneer Rotown wegdroomt bij de catchy debuutsingle ‘Supplies’, ontwaakt het ook weer snel.

Muzikaal is het erg strak, wat we ook mogen verwachten van een conservatoriumensemble. Zangeres Megan kan veel met haar stem; Ze zingt zuiver en haalt alle hoge noten. Het soms doorschijnende Britse accentje is pakkend voor de sfeer van de muziek. Het gaat EUT voor de wind. Ze waren in september 3FM Talent van de Maand en ze zijn op deze Popronde de grote favoriet. Maar van bezwijken onder druk is geen sprake, ze maken de verwachtingen meer dan waar. Het plezier dat ze hebben in het maken van muziek werkt aanstekelijk in Rotown, waar de mensen steeds meer in beweging komen. De teksten over adolescentie en het lak aan compromissen, zorgen ervoor dat Rotown het kind in zich volledig los laat gaan.

Veel nummers hebben een groot potentieel en zijn lekker swingend. Ook in de virtuoze gitaarsolo’s is de conservatoriumkwaliteit duidelijk merkbaar. De riffs zijn strak en ritmisch waardoor Rotown uit zijn dak gaat. ‘’Tien Euro voor vinyl, als je wilt. Niets hoeft’’, zegt een bescheiden Megan. Deze trend lijkt ook in de muziek te zitten: niets moet, maar alles is mogelijk. Op deze manier lijkt Nederland steeds meer gecharmeerd te raken van EUT. Rotown is hier vanavond een goed voorbeeld van. (TK)

Eindhovens drietal Grim Tim neemt café Boudewijn terug naar jaren ’70

Het kleine café Boudewijn stroomt vol. Een aantal mensen genieten nog van hun dessert en koffie, maar aan de rest van de bezoekers te zien staat er ook iets anders te gebeuren. Een rustige en ritmische soundcheck mondt al snel uit in een jam, een dikke jam en uiteindelijk een heerlijk nummer. Blues rock van de bovenste plank, die we heden ten dage nog maar weinig horen. Dit is hoe Boudewijn het graag ziet. Alles ademt rock ’n roll bij het Eindhovense drietal Grim Tim. Door de lange manen en de hoeden van zowel band als publiek (waaronder een vaste schare fans), wisten we al dat we dit konden verwachten.

‘’Let’s get fucked up’’, zo schreeuwt zanger David Henry in Brabants accent, waarna hij een grote slok van zijn bier neemt. Grim Tim laat het podium op zijn grondvesten trillen. Niets is of staat veilig vanavond. Door het geweld van de bassdrum danst de basversterker bijna het podium af. Grim Tim bereikt een hoog muzikaal niveau. De gitarist kan scheuren in de solo’s en doseren in de rustigere blues nummers. Strakke drums en een heerlijke groove in de bas maken het plaatje compleet.

Het draait bij de band toch iets te vaak om de préséance, die lichtelijk over de top is. Voorman David Henry kan entertainen, en dat weet hij ook erg goed. Van bescheidenheid is helaas geen sprake. Het is onvervalst qua muziek, maar qua entertainment met wat toeters en bellen. Dan schakelt Grim Tim over naar wat we bijna een rockballad zouden noemen, hetgeen een echte jaren ’70 rockband kenmerkt. Deze ballad krijgt wel een kleine weerkaatsing op het publiek. Voorman David Henry beseft dat hij zich dit niet kan permitteren. Gelukkig schakelen ze snel weer over naar het hardere werk. Het blijkt als snel dat café Boudewijn hiervoor vol is gelopen. (TK)

“Die zanger komt toch uit Manchester?”

Een groep 18-20 jarige Rotterdammers, bewapend met eigen meegenomen halve liters merkloos bier, staat onrustig te wachten totdat de indie/brit poprock formatie PEER het geïmproviseerde podium van FERRY betreedt.

De band bestaat uit 18/19 jarige leden met een sterke stage presence en een kledingstijl die ons doet denken aan Engeland in de jaren ‘80. Alles lijkt qua look te kloppen bij de band, de jongens hadden zo de neefjes van de Gallagher broertjes kunnen zijn; Dan wel de protegés van de Arctic Monkeys. Iemand uit het publiek vraagt zich zonder veel schaamte hardop af of de zanger (Gijs Teuwsen) "uit Manchester komt ofzo?" Nee. Middelburg is waar the lads vandaan komen.

Muzikaal gezien is de setlist nog wel wat eentonig. De energieke momenten die elkaar almaar blijven opvolgen, zorgen er voor dat de sound teveel op elkaar gaat lijken. Maar gegeven dat PEER al zo goed bezig is op hun jonge leeftijd laat ons verlangen naar de toekomst van deze jongens. (KH)

​​​​​​​Severin Bells breekt met conventies en maakt een grote indruk op Rotown

Duistere en diepe klanken galmen door een rokerig Rotown. Van vele toeschouwers is te horen dat het ze doet denken aan The Smiths en Velvet Undergound. Het stemgeluid heeft er ook iets van weg. Het is donker, ‘underground’. Alles draait bij deze band om de muziek en niet om de conventies er omheen. Het is sferisch en dromerig maar verder ontzettend muzikaal en strak.

Rotown is duidelijk onder de indruk, soms zelfs ontdaan, zo blijkt uit de verdeeldheid van het publiek. De ene helft gaat al dansend volledig op in de muziek, de andere helft lijkt verstijfd en overrompeld te blijven staan. De muziek is het beste te kenmerken als mistige rockmuziek, duidelijk geïnspireerd door de jaren ’60.

Severin Bells wil niet entertainen maar muziek overbrengen. Dat blijkt al snel wanneer de gitarist en voorman de tijd neemt om zijn gitaar te stemmen: ‘’Even de gitaar stemmen, sorry hoor’’. Dit kenmerkt een bescheiden muzikant. Rotown is geduldig en wacht met smart op wat er hier na gaat komen. De rest van de set is rauw, ongepolijst misschien, maar op een positieve manier. Muziek hoeft niet gepolijst te zijn om een indruk achter te laten. Dit doet Severin Bells vanavond in grote mate, zo blijkt uit een ontdaan Rotown. In alle duisterheid is Severin Bells vanavond toch een lichtpuntje in deze Popronde. (TK)

Hipstertuinbroek raakt diepere bodems

Er zijn soms van die bands die door alle bullshit heen breken en je weer even laten zien waar het nou echt om draait in muziek. Niet om de mooie pasjes of hippe image, maar om het overbrengen van een gevoel. Figgie is zo’n band. De frontman draagt dan wel een hipster tuinbroek, maar in dit geval mag dat, want zijn Nederlandstalige teksten raken diepere bodems. De kleine en grote onzekerheden waarmee ieder mens dagelijks worstelt worden poëtisch verwerkt in de swingende liedjes. Aan het einde van de set staan alle bandleden op en zingen ze samen met het publiek uit volle borst de laatste regels van hun afsluitende nummer mee: “Zo blijf ik sterk, blijf ik staan, blijf ik gaan.” (BB)

© Koen Hoogendoorn

Figgie tijdens Popronde Rotterdam 2017 in Stalles

Foto's Popronde Rotterdam 2017