In het Kralingse bos naast The Boathouse vond dit jaar de vijfde editie van Expedition plaats. Perfect ingedeeld met halverwege een fietspad om te wandelen tussen de vier diverse podia. Aan de ene kant staan de vele foodtrucks, die vanwege de drukte soms met moeite iedereen kunnen helpen. Richting het Strandje, waar vooral de danceliefhebbers aan hun trekken komen, kan je aan de Kralingse Plas even tot rust komen. Wij komen vooral voor de podia van Pip en Annabel, waar immers het meeste on-stage gebeurt.

Waar de Haagse club Pip vooral interessante DJ’s weet neer te zetten, komt Rotterdams favoriete urban podium Annabel met klappers Kelis en Busta Rhymes. Daarnaast kiezen ze ook voor diverse synth gedreven acts als Roosevelt en Weval. De meest verrassende act van de dag is Omar Souleyman. Hoe komt het dat we ons ineens wanen alsof we aan de mooie Syrische kust zitten met een cocktail in de hand? De dubbele synthesizer van Sa’id zorgt voor de meest bezwerende Arabische tonen, met een ongelofelijke snelheid. Het veld voor het fraaie Annabel podium blijft vooralsnog leeg maar mensen staan wel op een afstand te kijken en denken: “Wat gebeurt hier in hemelsnaam?” De Dabke muziek vol elektronica werkt zo aanstekelijk dat er zich al snel een dansende menigte vormt voor de neus van Omar. Het weer blijft wat bewolkt maar de zon doet haar best. 

Nineties dance invloeden zorgen voor harde stampers. Als slangen blijven de hypnotiserende melodieën tevoorschijn komen. Inmiddels is het veld halfvol en lekker verspreidt zodat er genoeg ruimte is om te dansen. De set lijkt wel één nummer lang door te gaan. Dit is dus hoe de 1000 en één nacht werden gevierd. Wanneer het even in kakt, komt de hit ‘Warni Warni’ met ultrasnelle beats en slim gebruik van een drumcomputer. Weinig gepraat van Omar. Ooit begonnen met dit idee op bruiloftsfeestjes en ondertussen overal optredend van Glastonbury tot de Nobel Peace Prize Concert. Toch even een onderonsje met zijn rechterhand. "Keyboard yes!" Erna volgen meer electrobeats waardoor het enthousiasme de hoogte in gaat. "Hupla!", vindt Omar. Dan is het in een keer afgelopen. ‘’Goodbye.”

Tijd om verder op expeditie te gaan. Een vijfde keer Expedition, maar de eerste keer in het Kralingse Bos. Wat wil je ook met zo veel festivals in de Maasstad. Hebben we net Metropolis en North Sea Jazz achter de rug, staat Rotterdam Unlimited en het nieuwe Reggae Rotterdam eind deze maand op ons te wachten. Expedition is al jaren een samenwerkingsverband tussen diverse clubs en boekers. Mooi dat elk podia zijn eigen hoekje heeft gekregen. Strandje, Annabel en Pip zijn we al geweest blijft enkel the Boathouse over aan de Kralingse Plas. Omgedoopt tot Soulection x Crispy waar SIROJ een fijne set aan het draaien is. Veelal tropische beats van de DJ, bekend van zijn kleuren voor de albums van Sef. Afrotrap van MHD horen we langskomen net als een voorpoefje van Kelis’milkshake en de nieuwe Mura Masa met rapper Desiigner. De hypeman valt vooral op door het Kid kapsel uit de House Party films.

Binnen is het lekker fris en (nog) rustig dus trekken we naar buiten. Er schijnt een prima zonnetje waardoor veel mensen aan het strand zitten, waar de Duitse top dj Gerd Janson zorgt voor fijne strandmuziek. Even genieten en door naar het Annabel podium waar de landgenoten van Roosevelt hun opwachting maken. Een lekker windje blaast over het terrein. Tijd voor het drietal uit Keulen. De bandnaam pronkt typisch eighties in GTA Vice City neonstijl op de achtergrond. Muzikaal klinkt het even zwoel als Phoenix, Hot Chip en Two Door Cinema Club. ‘Colours’ was een van de zomerhits van 2016 maar songs als ‘Fever’, ‘Hold On’ en ‘Wait Up’ brengen net zo goed de zomer tot leven. Groovy baslijntjes, hoekige gitaarrifjes en zoete synths. Veld blijft wat leeg, maar de gasten hebben dan ook niet het ‘verrassingselement’ van Omar Souleyman.

“Let me see your hands Rotterdam”, zorgt voor extra feestvreugde. Broeiende beats met genoeg climaxmomenten. ‘Belong’ zou zo op de soundtrack van Drive kunnen staan. Een gitaarbreak mag rekenen op applaus en sowieso is het streepje gitaar een lekkere afwisseling ten opzichte van de andere acts.  Nog meer jaren ‘80 liefde met een cover van ‘Teardrops’ van Womack & Womack. Publiek is nog niet helemaal in dansmodus. Dat doen ze liever bij de andere shows. Laten we een kijkje nemen bij Pip waar de Nederlander Mitchel van Dinther alias Jameszoo gaat beginnen.

Drukker dan bij Annabel, maar de meesten houden even een babbeltje, drinken een biertje en genieten van de muziek. Uiterst gezellig. Terwijl Amp Fiddler nog even doorspeelt, bereidt Jameszoo zijn apparatuur voor. Daarom gaat Amp vocaal even verder. "Sometimes I hate technology!" Wat een soulstem. Terwijl Jameszoo wacht op Amp Fiddler, kijkt the Gaslamp Killer ook al even toe. Jameszoo begint met old school hiphop maar staat bekend om zijn eigenaardige jazz, zoals te horen is op zijn debuut Fool. Net als the Gaslamp Killer en Mr. Oizo maken ze deel uit van Flying Lotus’ label Brainfeeder. Vandaag geen jazz, Jameszoo is hier om plaatjes te draaien. Obscure dance maar ook Sean Paul, Notorious B.I.G, Kanye West en James Brown krijgen de voorste rijen flink aan het schuifelen.

Terug schuifelend naar Annabel zien we inmiddels het Nederlandse elektronica duo Weval op de planken. De twee Nederlanders Harm Coolen en Merijn Scholte-Albers laten hun liefde voor filmmuziek horen dankzij pakkende bassen, modulerende synths en verkwikkende drums. Een ware Expedition soundtrack. Het publiek laat ook nu het Annabel podium een beetje links liggen maar dat kan ook komen door de druppels die uit de lucht beginnen te vallen. De zon is ondertussen verdwenen. Mooi hoe de twee alles live uitvoeren en signalen naar elkaar brengen. Het vergroot de climax en maakt het zelfs dramatischer. Het Amsterdamse tweetal weet met heel wat aanstekelijke ritmes uit de hoek te komen. Weval is dan ook internationaal aardig aan het doorbreken.

"Thats right the killer from Los Angeles!" Enter The Gaslamp Killer met een flinke krullenbos, baard en rood shirt blijft hij opvallen achter de decks. Hij gaat helemaal uit zijn plaat op de muzikale creaties. Een rookwolk zorgt voor meer sfeer en past bij de betrokken lucht. Mee rappend, mee dansend, ja de DJ uit LA gaat er voor en dropt bovendien ook harde tracks. Aardig vol bij Pip, meer feest dan bij Weval. Even eng lachen en dan weer door met rauwe hip hoptracks. Even een stukje scratchen op zijn iPad. “My father is from Turkey and my grandmother is from Syria, that’s why we go over her way." Een stukje Omar Souleyman-achtige folk en gaat venijnig over in Jay Z’s ‘Dirt off Your Shoulder’. Richting slot komt er zelfs nog een nintendo remix langs. “I’ll take you to Groningen now with Noisia! It’s not hiphop, it’s not jungle, it’s not techno, it’s something else!”

De allereerste Legend of Zelda game passeert de revue en zorgt voor een passend slot. "You can now enter the next round." Zelf moet hij gelijk door naar het Belgische Dour festival. Mooi want wij hebben heel veel zin in Kelis. Drie jaar geleden stond ze nog op North Sea Jazz maar daarvoor is ze een hele periode van de radar verdwenen. Getrouwd met Nas, een opleiding tot chef-kok en diverse flirts met dancemuziek. De regen is minder fijn maar de bars delen gelukkig gratis poncho’s uit. Netjes. Het wachten bij Annabel wordt verzacht door natuurfilmpjes op twee grote schermen. Een drumstel staat netjes in de hoek en de spullen van DJ Beatnik liggen klaar. De DJ begint dan ook met het opwarmen van het grote publiek. Vrolijk komt Kelis aangelopen in een gouden glitterjurk. Ze is goed bij stem en zwaait even naar wat fans. Alle hits komen langs. Van ‘Millionaire’ met Andre 3000 via will.i.am en ‘Sweet Dreams’ samen met een extra zangeres maken de twee er een feestuurtje van vol classics. ‘Caught Out There’ vormt een medley met ‘Got Your Money’ en ‘Trick Me’. Zie ze twerken. Ondanks de aanhoudende regen krijgen we het zo best warm.

‘Milkshake’ vormt een stevige mix met Wu-Tang Clans ‘Gravel Pit’. Zelfs ‘Smells Like Teen Spirit’ klinkt uit de speakers van DJ Beatnik. Stukje Donna Summer en door met haar comeback single ‘Acapella’. Fraai gezongen en dankzij de David Guetta productie een prima dansplaat. Het uurtje vliegt voorbij en dan is het eigenlijk direct de beurt aan Busta Rhymes. Met de regen en de drukte is het helaas niet mogelijk om even naar Mr. Oizo te kijken. Achteraf gezien had dat best gekund want Busta laat op zich wachten. Natuurlijk moet er het een en ander omgebouwd worden voor het afsluitende hiphop feestje. Láng geleden dat Busta Rhymes in ons land te zien was. Logisch dat er heel wat mensen komen kijken of de New Yorkse rapper het nog kan.

Expedition Festival 2017

“Say Flipmode Flipmode !” Ja de originele Flipmode Squad is nog altijd samen. Busta Rhymes en zijn hypeman Spliff Starr met achter de draaitafels DJ Scratchator zijn wintig minuten te laat. Nog 40 minuten te gaan. Tijd voor een ultrasnelle showcase met flarden van de grootste hits. Rond 1 uur wordt hij immers in een uitverkocht Paradiso verwacht. Geen seconde te verliezen en dat hebben we geweten. Bus-a-Bus laat zien nog altijd enorm snel te kunnen rappen. ‘Put Your Hands Where My Eyes Could See’ gaat snel over in de Knight Rider remix van ‘Fire it up’. De Sean Paul samenwerking ‘Make It Clap’ valt in de smaak net als ‘I Know What You Want’ met Mariah Carrey. “For al the ladies with real ass and tits.” Hij blijft een charmeur met veel humor. Even vergeten rapper Ja Rule een beetje nadoen met slome stem. Ook is er veel interactie met het publiek. “Let’s go way back to day one. Spliff en Busta beelden op geinige wijze een platenspeler uit, waarna DJ Scratchator ‘Woo Hah!’ en ‘What’s the Scenario’ dropt. Publiek gaat uit zijn dak, ook al zijn het minuutjes van de hiphop klassiekers. Hopelijk komt Busta Rhymes binnenkort nog eens terug met een uitgebreide show.

‘Break Ya Neck’ gaat halsoverkop verder en zorgt voor een volgende kreet van enthousiasme. Kelis komt heel kort langs, krijgt veel applaus maar doet verder vrij weinig. ‘Touch It’ komt in rap tempo voorbij maar de momenten tussen de stukjes muziek maakt een hoop goed. Spliff Starr blijft Busta op gekke manieren nadoen zoals we van hem kennen uit de briljante video’s van weleer. “Flipmode is the greatest!” De flessen liggen al klaar dus kunnen we ook kort maar krachtig genieten van de Neptunes track ‘Pass the Courvoisier’. Inclusief spuitende flessen. Eén groot feest blijft het maar dan is het elf uur en wordt uitgerekend op ‘Gimme Some More’ de stekker eruit getrokken. Einde van de show aldus de organisatie. Iets wat Busta niet kan begrijpen en bovendien enorm respectloos vindt. “Turn it back up!” Dat gebeurt gelukkig ook wel maar na het einde van ‘Gimme Some More’ is het alsnog afgelopen. Een boze Busta Rhymes gooit zijn microfoon op de grond, loopt weg maar heeft nog wel een duimpje over voor het publiek. Helaas, maar door de regen blijven weinigen staan en gaat eigenlijk iedereen vrij vlot huiswaarts. Ondanks de korte show van Busta Rhymes is het een memorabele editie van Expedition Festival. Het Kralingse Bos bijkt een perfecte locatie en de algehele sfeer was top notch. Tot volgend jaar!

Busta Rhymes

Mr Oizo

Djoevenile

Joe Kay

3voor12 Rotterdam Stories