Afgelopen zaterdag, 30 mei, stond het Overijsselse Vroomshoop in het teken van de 14e editie van het Bosrock-festival. Een grote tent met 2 podia. Incission had de eer om deze editie te openen. Hoewel het publiek nog niet warm was, leverde deze band een strakke set af. Hierna was het tijd voor Inertia. Deze band coverde een aantal songs van Muse, onder andere “Hypermusic” en het welbekende “Stockholm Syndrome”. Weer terug naar het andere podium, waar de Alpenkreuzers al klaar stonden. Een gemengd gezelschap, compleet met orgel. De rock and roll muziek die deze band speelt, maakte het publiek zeker wakker! De stemming zat er in toen het tijd was voor Bullfrog Taste Express. Deze driemansformatie had er duidelijk zin in, het publiek wat minder. Toch jammer, deze band heeft het zeker verdiend!
LT and the Winedruk Patrolmen kregen het publiek wel mee. Typisch Amerikaanse rockmuziek met de nodige podiumwisselingen van bandleden. Frontman Hank, die 16 jaar in Amerika heeft gewoond, had er duidelijk zin in en vermaakte het publiek goed. Hierna verhuisde het publiek weer naar de andere kant van de tent, waar In Trouble klaarstond. Deze band speelde goed, maar kon mij persoonlijk niet langer vermaken dan een kwartiertje. Sorry heren, volgende keer beter!
Van een heel ander kaliber waren de Grolschbusters. Punkrock ten top! Een geweldig optreden met als hoogtepunt het “Jägermeister lied”. Op het andere podium stond Emerald al klaar. Heavy metal zoals het bedoeld is! Ondanks dat het nog steeds erg rustig was qua publiek, stond deze band echt wel hun mannetje. Nummers als “Running Bird” en “Shadows of the almighty” sloegen bij het publiek zeker aan.
Op het andere podium stond de Vroomshoopse band Kleazer, de winnaars van de Grote Prijs van Twenterand 2008. Lekkere stevige stonerrockmuziek, een terechte winnaar van de Grote Prijs. Duidelijk was het ook dat veel mensen voor deze band naar het festival waren gekomen.
Na dit optreden wisselden we weer van podium, voor Jurassic Park. Een ietwat vreemde bandnaam, maar toen ik de heren zag, werd mij een heleboel duidelijk. Later las ik op hun website dat ze hun eerste band, Frankenstein, hadden opgericht in 1972. Een geweldig optreden, zeker omdat ze echt wel de draak met zichzelf staken vanwege hun leeftijd, hetgeen ook in het nummer “Going Down” ontstond.
Aan de andere kant van de tent was het tijd voor Zeus. Dit optreden was voor mij een van de hoogtepunten, omdat deze band duidelijk invloed geniet van Zakk Wylde ( o.a. Black Label Society). Heerlijke stevige rockmuziek. Deze band mocht van mij nog wel even doorspelen, maar helaas ging dat niet. Bosrock had een strak tijdsschema. Aan de andere kant stond Cuban Heels. Bluesrock van Nederlanse bodem. Van deze band heb ik niet veel meegekregen, de innerlijke mens moest ook gevoed worden. Wel vond ik de mondharmonica apart.
Somewhere in Time, de Iron Maiden coverband, was wederom een hoogtepunt. Ze speelden veel klassiekers, “2 minutes to Midnight” , “The Trooper”, “The Number Of The Beast” en ik vond “Wratchild” een welkome verassing. Als afsluiter van Bosrock 2009 had Bosrock Mark Foggo op het podium staan. Na Somewhere in Time was was het al een groot feest, bij Mark Foggo ging het alleen maar door. Vooral toen Mark & consorten “Tulpen uit Amsterdam” gingen vertolken, alleen werden tulpen op den duur "hassjies". Ook Chris Izaak’s “Blue Hotel” werd gecovered en na een mooie toegift kwam aan Bosrock 2009 een eind.