Techno als tegenbeweging: ‘Raptor house is synoniem aan opstand’ Techno als tegenbeweging: ‘Raptor house is synoniem aan opstand’

Ja, hij staat er zelf ook van te kijken. Pedro Elias Corro alias DJ Babatr had bepaald niet verwacht dat zijn dj-carrière op 45-jarige leeftijd (twee jaar geleden) opeens zo’n vlucht zou maken, maar daar is-ie dan: sinds een jaar geleden vliegt hij opeens de hele wereld over. Naar Polen, naar Georgië, naar Spanje en ook naar Nederland. ‘Ik had muziek maken eigenlijk al opgegeven, ik zag het nut er niet meer van in. En dat zegt veel, want muziek is mijn leven, mijn comfortzone. Ik kon er alleen niet meer van leven.’ 

En toen kwam opeens die hit met Nick Léon. ‘Xtasis’. Het betekende de brede doorbraak van León, een dj en producer die vanuit Florida percussieve house met een Latijns-Amerikaans randje maakt. Het zette definitief TraTraTrax op de kaart, een label dat sindsdien synoniem is voor HYPE. Én het was dus het begin van Babatr's tweede muzikale leven. ‘Hoewel ik eigenlijk gestopt was, kwam ik er snel achter dat ik muziek nooit écht kan loslaten. Ik bleef samples maken, liedjes maken. Nick Léon kocht deze vaak via Bandcamp, en later vroeg hij of ik een remix voor hem wilde doen. Ik wist eerlijk gezegd niet zo goed wat ik ervan moest verwachten, het was voor mij simpelweg een business opportunity. Daarna is het ineens zo snel gegaan. Nu vlieg ik de hele wereld over. Ik droomde als kleine jongen al van spelen in België, Nederland en de rest van Europa.’ 

Er volgden heruitgaves van eerdere tracks, en nu maakt DJ Babatr weer de muziek zoals hij eind jaren negentig en begin jaren nul maakte in de Venezolaanse hitte, in buitenwijken van de hoofdstad Caracas. Hij heeft al een enorme catalogus van meer dan 500 tracks, en tegenwoordig wordt zijn muziekstijl, die de naam raptor house heeft gekregen, zelfs gezien als Venezuela’s eerste uitsluitend elektronische muziekgenre. Wat is raptor house dan precies? Het klinkt als stevige tribal house en techno met Latijns-Amerikaanse percussie en 90’s radio samples, maar eigenlijk is het meer dan dat: ‘Het is niet slechts muziek: wat je hoort is de opstandige geest van kansarme kinderen uit de barrios die hun rechten verliezen vanwege onderdrukking en ongelijkheid in Venezuela. Raptor house is synoniem aan opstand.’ 

Dat raptor house, in Venezuela eerst changa tuki genoemd, meer betekent dan slechts muziek, zit hem ook al in de naam van het genre. Corro groeide op als zwarte jongen in een economisch achtergestelde wijk. Door de inwoners van Oost-Caracas, het rijkere deel van de stad, werd ‘tuki’ gebruikt als denigrerende term richting mensen van een lagere sociale klasse. ‘De term werd eigenlijk gebruikt om een muzikale scene, bestaande uit gemarginaliseerde personen, nog meer te marginaliseren. Mensen konden niet accepteren dat een beweging en een sound als deze gecreëerd kon worden vanuit de sloppenwijken.’

De beginselen van het genre zijn vrijwel ontraceerbaar. Waar salsa en merengue in Venezuela de boventoon voerden, begon Corro op zijn dertiende met het verzamelen van vinyl en cassettes. In 1988 leerde hij zelf hoe hij moest mixen en begon hij te draaien op kleine dakfeesten en in kleine clubs. Zijn muziek verspreidde zich via mond-tot-mondreclame, illegaal gebrande mixes op cd en opvallende flyers waarop feestjes werden geadverteerd. Meer dan 15 jaar later draaide hij op zijn grootste evenement tot dan toe. Jongeren uit heel Caracas verzamelden zich op 21 augustus 2005 aan de rand van de barrios om te luisteren naar de raptor house van Corro. Op gearchiveerde beelden is te horen hoe de MC hem aankondigt: ‘Dit is de bedenker, de leider van een sound die niet alleen in Venezuela een revolutie teweeg gaat brengen, maar over de hele wereld.’ 

Of Corro op dat moment daadwerkelijk verwachtte om de hele wereld over te gaan: ‘Nee, nee, nee. Echt helemaal niet. Als je de video kijkt, zie je me zelfs schrikken van die woorden. Ik was vooral blij dat er überhaupt wat mensen waren die dansten op mijn muziek.’ Toen was zijn muziek vooral bedoeld als opstand, of als een viering van het succes van de underground. Donkere clubs zijn overal in de wereld een toevluchtsoord voor mensen aan het randje van de samenleving, mensen die willen ontsnappen aan het dagelijks leven. ‘Dit is ook wat raptor house vooral is. Venezuela wordt gekenmerkt door homofobie, racisme, armoede. Toen ik jong was, maar tegenwoordig minstens net zo erg. Het lijkt steeds meer de verkeerde kant op te gaan.’ Hij doelt op de zwaar betwiste herverkiezing van president Maduro, wat leidde tot opstanden en tientallen doden in het centrum van Venezuela. ‘Wat is er voor zwarte mensen, queers en economisch achtergestelde mensen hier te doen, behalve dansen, hopend op een betere wereld? Dat is waarvoor ik muziek maak, zodat mensen als ik even zonder zorgen kunnen dansen.’

‘En nu zijn nota bene een zwarte man en een trans vrouw (doelend op Arca, de experimentele popartiest en producer die eerder samenwerkte met o.a. Björk, Frank Ocean en Lady Gaga) de twee personen die Venezolaanse muziek mondiaal maken.’ Dat hij trots is hierop, is een understatement. Er is ook genoeg om trots op te zijn: een maand lange residentie bij het Londense NTS Radio, een Boiler Room sessie in Barcelona, en komend weekend dus op Draaimolen. Ditmaal met zijn jongere, maar gelijkgestemde landgenoot Hyperaktivist: ‘De eerste keer dat ik in Europa draaide, moest ik continu huilen van geluk. Het zijn liedjes die ik soms twintig jaar geleden al maakte, toen het leven voor mij en de mensen om mij heen soms een hel was. Om mensen in Europa daar nu op te zien dansen… Woorden kunnen niet beschrijven hoe dat voor mij voelt. In Nederland draaien is daarom een droom die werkelijkheid wordt. Het gaat een speciale show zijn. Wat jullie kunnen verwachten is energie, energie en nog eens energie.’ 

Nu het genre een internationaal publiek heeft, kan Corro zijn boodschap wereldwijd verspreiden. De muziek werd geboren uit de behoefte van kansarme mensen in Venezuela om even te ontsnappen aan hun lasten, om een plek te hebben waar ze zichzelf kunnen zijn. ‘Ik hoop nu over de hele wereld hiervoor te kunnen zorgen, mensen samen te kunnen brengen om te dansen. Dat zal altijd zijn waarvoor ik dit doe. Bovenal hoop ik een voorbeeld te zijn voor gemarginaliseerde mensen in de hele wereld, ook buiten Venezuela.’