A La Carte met Karel (Goldband): ‘Ik zag ons momentum door mijn vingers glippen’ A La Carte met Karel (Goldband): ‘Ik zag ons momentum door mijn vingers glippen’

‘Nou, ik hou wel van interviews…. maar alleen als er goede vragen worden gesteld. Kijk, jullie zijn nu de eerste van de week, maar als we veel interviews hebben kan ik wel beu raken van steeds dezelfde vragen. Ik haal er dan geen voldoening uit, en ik kan dan ook niet helemaal geloven dat Milo en Boaz dat wel doen. Dat is ook niet zo, maar ze kunnen zich daar gewoon beter overheen zetten. Ik denk dan: “Laten we dit gewoon skippen."

Terwijl de Nederlandse media nu in de rij staan voor een Goldband-interview, toch?
‘Ja, maar ik moet zeggen: voor mijn gevoel is ons momentum wel even geweest. Dat was ook wel te voorspellen. We hadden wel een interview met NRC-staan, maar die zijn afgehaakt omdat ze zagen hoe we waren bij het tv-programma van Renze. “Wij zijn een serieuzere krant”, zeiden ze. Ik weet ook wel dat sommige interviewers het lastig hebben met ons.’

Jij hebt een relatie die op de voet wordt gevolgd door de roddelbladen, een filmpje waarin jij op de rode loper wordt gevraagd naar Maan ging viral. Hoe is het voor jou dat mensen zich daar zo mee bezig houden?
‘Dat was een video van de Telegraaf. Eerlijk gezegd: ik kwam daar niet zo goed uit de verf. Er stond een reactie onder: “Die goos ziet er echt niet uit”, en ik was het helemaal met hem eens. Jeetje. Terwijl ik net tweeënhalve maand nuchter ben geweest, en me hartstikke goed voel. Niet leuk, want dan wordt Maan daar weer bij betrokken. Mijn alcoholgebruik of mijn drugsgebruik wordt automatisch aan haar gelinkt. Ik merk dat ik daardoor ook wat voorzichtiger word met interviews, ik neem wat minder risico’s en sla meer af. Dat vind ik ergens wel zonde. Je kunt ook niet reageren op de roddels, dan wakker je het vuurtje alleen maar aan. Je staat eigenlijk in een machteloze positie, je moet het maar van je af laten glijden. Terwijl ik wéét dat mijn moeder die dingen leest, en de ouders van de vrienden waar ik vroeger op visite kwam als normale jongen. Ik wil niet dat ze een verkeerd beeld van me krijgen.’

‘Amuse? En dan mag ik er eentje kiezen? Sorry, ik ben soms een beetje traag van begrip [grinnikt en tuurt naar de kaart]. Mijn plan B. Nou, ik ben weer bezig om nieuwe muziek te maken voor het label van KI/KI. Lekker, daarin kan ik alles zelf beslissen. Met Goldband hebben we constant te maken met…. meerdere meningen en… die worden ook sterker… iedereen begrijpt nu beter hoe de muziekindustrie werkt. Dus we werken minder losjes, de mentaliteit is minder ‘fuck it’. Goldband heeft prioriteit, maar als het in de soep loopt heb ik een goeie ingang in de elektronische muziek om eventueel verder te gaan als live-dj.’

Zijn er plannen om te draaien?
‘Nou, toen ‘Spinning’ vorig jaar uit kwam kreeg ik meteen een aanvraag binnen van een groot elektronisch dancefestival. Het grappige: ik kan nog niet draaien. Ik had nooit zin om me daarin te verdiepen, wilde liever dingen creëren. Daarom wil ik er liever een live-project met eigen muziek van maken. Ik zou wel heel selectief moeten zijn met de boekingen: ik zie mezelf niet ieder weekend in een club draaien. In mijn eigen nachtleven kan ik mijn hoofd leeg maken, snap je? Het blijft… we hebben gezegd dat we op de rem trappen dit jaar, maar om eerlijk te zijn merk ik het verschil niet zo. OK, we zijn minder aan het reizen omdat we minder shows doen, maar we hebben nu dit nieuwe album, repeteren dagelijks. Daar komt weer een ander soort druk bij kijken.’

‘Wow. Benieuwd wat Milo heeft gekozen, ik denk het grootste misverstand. Ik denk dat-ie het over zijn eigen mistake heeft gehad, het coke snuiven op het podium.’

Niet eens!
‘Oh. Jammer voor hem joh. Die keer dat-ie aanschoof bij Rookworst? Dat was ook niet best, hè.’

Nee, Milo heeft zich niet in de kaarten laten kijken bij deze vraag.
‘Hmmmmmm. Jammer. [kijkt naar de kaart.] ‘Deze niet… deze niet… Nee, ik wil Boaz in het licht zetten. Heeft het vaderschap Boaz veranderd? Ja, wat een sukkel man [lacht]. Nee, eigenlijk gaat het hem best goed af: hij is altijd waar hij moet zijn, en de keren dat hij er niet was waren van tevoren besproken. Toen Loes zwanger was en ze net hun huis hadden gekocht, merkte je wel dat hij gestrester was.’

Hij lijkt me in principe heel erg relaxed en lang-leve-de-lol.
‘Dat heb je goed gezien. Nu zie je hem langzaamaan een beetje afbreken, maar vroeger noemde ik hem the mean machine. Hij was altijd heel erg alert en actief, ook na een zwaar weekend. Mentaal had hij nooit issues. Milo, Wieger en ik zaten soms met de staart tussen de benen, maar Boaz bleef altijd zijn mannetje staan, kon ook altijd blijven doordrinken. Hij is een hardwerkende man, en stopt heel veel energie in het vaderschap.’

Heeft het invloed op jullie dynamiek?
‘Nee, eigenlijk niet. Het kindje van Boaz kwam eigenlijk niet zo handig uit. Dat is niet lullig bedoeld, maar we zaten in een albumproces, nu een repeteerproces, en dat is een drukke periode waar je bij MOET zijn. Ik merk er dus niet zoveel van. Misschien ook omdat Loes een hele goede vriendin is, dikke S/O naar haar.’

‘Het was eigenlijk meer een periode dan één dag. Niet heel lang geleden: het was onzeker of we Lowlands wel gingen doen, we wisten niet of we de album-deadline we zouden halen. En het ging een tijdje niet goed met Dominique, onze manager, dus die moest even wat rust nemen. Niet zo lang geleden, toen de show al was bevestigd maar nog niet aangekondigd, moesten we beslissen: gaat dit door of niet? Er speelde van alles op de achtergrond…’

Wat dan?
[aarzelend] ‘Daar kan ik echt niets over zeggen. Nee sorry, echt niks, maar alles stond nogal op losse schroeven. Lowlands was één van de grote focuspunten van dit jaar, en daarnaast dacht ik: wat als we dat album niet uitbrengen? Blijven we dan wel relevant?! Ik zag ons momentum door mijn vingers glippen. We hebben weinig tegenslagen gehad, het idee dat je na zo’n piek meteen weer kan afdalen vond ik doodeng. Ik heb daar wel van wakker gelegen, ja.’

Wat ging er door je heen toen Lowlands uiteindelijk werd aangekondigd?
Dat was… ik… wow, ik besefte: “Hoe hebben we OOIT kunnen overwegen om dit af te kappen?!” Milo zei al eens: “Stel je voor dat we op Lowlands staan, en we hebben het geflikt ondanks alles?”

Waar was je bang voor?
‘De vorige show die we op Lowlands gaven was… best wel episch, dat wil je op zijn minst evenaren. Maar daar komt spanning bij kijken. Plus: je hebt gewoon nieuwe muziek nodig, want je kunt niet dezelfde show geven of effe twee nieuwe nummers van een EP’tje spelen. Nee, nee, nee. Dat had ik zelf ook niet gewild.’

‘Sowieso Tim. Eigenlijk is-ie nog steeds mijn beste vriend, maar ik spreek hem nu minder. We kennen elkaar sinds de kleuterklas. Ik bleef zitten, en die nerd ging natuurlijk hogerop. Ik heb hem de eerste muziek die ik ooit heb gemaakt laten horen. Dankzij hem ben ik doorgegaan.’

Op welke manier?
‘Hij was een luisterend oor. Of hij altijd eerlijk was, dat weet ik niet, maar hij heeft me altijd gesupport. Hij was bij alle eerste shows. We staan heel dichtbij elkaar.’

Hoe kan hij je ondersteunen in dit gekke leven?
‘Hij kent me heel goed, dus hij verbaast zich nergens over. Als ik na twee dagen feesten thuiskom, vindt hij dat niet raar. Zelf is-ie niet echt een feestbeest, hij heeft wél grenzen. Wat dat betreft ben ik wel de uitschieter, maar hij kan wel altijd om mijn verhalen lachen. Sowieso komt-ie uit een ander milieu dan de meesten van mijn vrienden: goed gezin, vroeger altijd poloshirts, op een nette club en kleedgeld van zijn ouders, dat had ik niet nee. Ik zou hem ook nooit meenemen naar die award shows en zo, dat is niet zijn wereldje. Misschien moet ik hem een keer meenemen naar de Edisons, echt een parallelle dimensie ja.’

‘In de teksten hoor je heel erg terug hoe we ons op dat moment voelden, maar we wilden wel iets anders doen dan op Betaalbare Romantiek. Die nummers hebben we zo vaak gespeeld, ze zaten in onze botten. We passen sowieso niet in één genre, dus laten we kijken hoever we kunnen gaan daarin.’

Milo zei dat hij het gevoel had dat jij een beetje ondergesneeuwd raakte, in dit albumproces.
‘Ja, dat was wel het geval. Ik was een simpel producertje, maakte alles thuis en de eerste twee EP’s waren erg houtje-touwtje. Het werkte wel hoor, maar toen kwam Wieger en hij werkte zó snel en zo professioneel. Hij heeft het Conservatorium gedaan en kende de theorie van de muziek ook heel goed, terwijl ik helemaal niet geschoold was. Ik was wel erg onder de indruk ja, hij is een onwijs muzikale man die meerdere instrumenten bespeelt. Ik heb een periode gedacht: volgens mij ben ik niet meer nodig. Wat ik maak, is niet goed genoeg. Nu ben ik erachter dat er te weinig van mij in de plaat zit, dat zeggen Milo, Boaz en Wieger zelf ook.’

Wat hield je tegen?
‘Ik vond die stap om nieuwe dingen te leren zo groot, ik was bang dat ik vast zou lopen en dat de jongens zouden denken: duurt lang. Ik ging me onzeker voelen, en dat wierp weer een schaduw op andere dingen. Als er beslissingen moesten worden genomen was ik wat stiller. Qua karakter ben ik sowieso wat afstandelijker, als ik me vertrouwd voel kan ik helemaal losgaan. Ik ben vocaal ook niet de sterkste. Dus ik ging van degene die Goldband startte en die de muziek maakte, weer twee stappen terug. Alsof ik door drie mensen werd ingehaald. Dat is niet per se zo, maar zo voelde het.’

Kwam er een omslagpunt en zo ja, wanneer?
‘Nou, ik moet zeggen dat ik het soms nog steeds lastig vind. Ik heb zeker mee geproduceerd, ‘You & Me’ komt vooral van mij. Dat is wel mijn kwaliteit: ik snap wel wat mensen graag willen horen of zo. Ik ben echt heel blij met die track. Je hoort mijn stijltje, waar Goldband ooit mee is begonnen. Ik heb er nu iets meer rust in, ik weet wat mijn rol is. Ik ben gewoon wat ingetogener dan de anderen, dat vind ik niet meer zo erg. Alleen… soms is het moeilijk om ertussen te komen, als zij gekke dingen doen bij een showtje bijvoorbeeld. Ik denk wel dat ik als de minder gezellige wordt gezien. Dat blijft een onzekerheid, maar dat is ook oké.’

‘Heel zoetig, maar ik wil toch mijn vriendin even naar voren schuiven. Maan is één van de meest bijzondere mensen die ik ooit heb ontmoet. Ze krijgt zoveel negativiteit over zich heen: haar privéleven ligt onder een vergrootglas, er zijn allerlei roddels over met wie ze de lakens heeft gedeeld, over drugsgebruik, en eigenlijk is ze precies het tegenovergestelde van wat mensen zeggen. En toch sluit ze zich niet af van anderen. Ze geeft tien keer meer liefde dan ik, of ieder ander gemiddeld mens. Misschien voelt ze ergens ook de bewijsdrang om te laten zien dat ze niet is wie mensen denken dat ze is, maar het zit ook gewoon heel erg in haar familie. Echt de liefste familie ooit.’

‘Daarin heeft ze me ook persoonlijk beïnvloed: ik ben niet per se onaardig, maar als ik geen zin heb in bepaalde mensen laat ik dat wel weten. Ik heb van haar geleerd dat je gewoon rustig kunt communiceren. Als ik bot doe, of niet goed in mijn vel zat, dan blijft ze altijd positief, een luisterend oor. Heel kalm. Daardoor is onze relatie zo sterk, we zijn een hele goeie match.’

Word je liever van haar?
[Karel begint te stralen.] ‘Ja, zeker. Ik voel me vooral heel blij als ik bij haar ben, omdat ik dan besef wat ik aan de haak heb geslagen. Naast mijn moeder en familie is zij de belangrijkste persoon in mijn leven. Ik wil eigenlijk zolang mogelijk met haar blijven, dat besef ik heel erg vaak en dat geeft me energie. Alsof ik vier benen heb zodra ze door de deur stapt.’