A La Carte met The Darkraver: ‘Het wordt steeds meer en meer!’ A La Carte met The Darkraver: ‘Het wordt steeds meer en meer!’

Aanstaande zaterdag dus, dan draait The Darkraver primetime op de mainstage van dancefestival Draaimolen, direct na een liveset van KI/KI. Een bijzondere boeking, maar toch ook ergens wel begrijpelijk: de technowereld van nu zit in een race om hard, harder, hardst, en die race maakte The Darkraver in de jaren negentig ook al mee in de gabberwereld. Sterker nog: veel platen die hij tóén draaide, die komen nu weer voorbij in sets van allerlei hedendaagse dj-sterren, zegt hij zelf.

Maar de veteranen van toen, die profiteren nog zelden van het succes. En dat is een slechte zaak. Zo gaf Draaimolen vorig jaar ook al een podium aan Dirty Dutch-grondlegger Chuckie. Dat bleek een schot in de roos, en betekende een mooie impuls voor zijn carrière: daarna werd hij opeens op allerlei underground-feesten geboekt, en zo stond-ie afgelopen jaar opeens weer in de Haciënda op Lowlands. Zou The Darkraver dat ook overkomen? ‘Weet je wat het is? 7 september is mijn trouwdatum, dus ik had al een halfjaar geleden aangegeven dat ik die dag vrij wil zijn. Ik ga iets leuks met mijn vrouw doen. Maar ja, er zijn die datum veel leuke feesten. Het begon met een feestje in Den Haag. Oké, doe ik alleen die. Toen kwamen ze met een feestje in Rotterdam. Oké, doe ik die ook. Daarna kwamen ze met Draaimolen in Tilburg. Ik zeg: “Wat is dat?” “Geloof mij maar, dat is de gekste show van je leven.” Ik zei: “Geloof ik niet.” Maar toch de boeking aangenomen. Gepost op Insta. Meteen ontploft mijn telefoon: “Wat ga je draaien dan?!” Nou, ze hebben me gevraagd voor een oldschool trance-set. Ik heb een heel bataljon aan trance-platen. Die ga ik nu digitaliseren, ik ga mijn best doen om een zo goed mogelijke set te geven. Dat ze misschien wel eens gaan denken: “Hmmm, misschien moeten we die Darkraver nog eens boeken!” Wie weet.’ Hij lacht: ‘Moeten ze wel snel zijn, want mijn agenda zit nu al helemaal vol tot maart.’

‘Even kijken, waar ik was dit weekend?… Ik ben zo vergeetachtig af en toe, sorry hoor. Ik weet nog details uit 2015 en 1995, maar het afgelopen weekend was een blur. Oh ja, vrijdag was ik vrij. Zaterdag was bizar, ik had drie feesten, en allemaal precies het genre dat ik het leukste vind om te draaien. Dat is uiteraard oldschool. Je hebt dj’s die het helemaal niet leuk vinden om in het verleden te blijven hangen, maar daar snap ik niks van. Hoe vaker ik het doe, hoe leuker ik het vind. Ik heb nog steeds heel veel vinyl, mijn draaitafels staan hier. Eerst draaide ik op Outdoor Stereo in Hoorn, op de oldschool stage. Ik moest vier uur draaien, kon openen met Parkzicht-classics, Multigroove-classics. “Can You Feel It”, Felix met “Don’t You Want Me”, en dan opbouwen naar early hardcore. Daarna moest ik naar Wooferland, gigantisch, heeft een speciaal plekje in mijn hart. En daarna naar Ground Zero, waar ik met DJ Vince draaide. Ik was zes uur ’s ochtends thuis, en zondag draaide ik op Mysteryland. François Maas had een eigen stage, omdat hij vierde dat hij 25 jaar bij ID&T heeft gewerkt. Ik moest er afsluiten met Outsiders. Nou, mijn Jezus! Het was zo vol, niemand kon er meer langs. Ik heb twee uur lang gestagedived, het was zo magisch en bijzonder. Ik wilde niet dat het stopte.’

François Maas heeft veel betekend voor de hardcore, hè? Wat is hij voor een gast?
‘Hij is de held daar bij ID&T. Rond het millennium, in 2001, zat de hardcore in een dip. Toen hebben ze besloten om de boel te cancellen. François was de gast die bleef geloven in Thunderdome, hij wilde het nieuw leven inblazen terwijl ID&T dat niet zo zag zitten. Hij bleef doorzetten! Wij liefhebbers zijn hem zó dankbaar. Thunderdome is nu groter dan ooit, zo’n hype. De merchandise is altijd uitverkocht, de feesten zijn altijd uitverkocht. De volgende is in het Sportpaleis in Antwerpen, twee dagen. Ik mag afsluiten. Geweldig. Ik hou van die gast. En hij is een hele passionele vent, hoor, dus hij had het zwaar tijdens het feestje. Hij liet wel een traantje of twee.’

Ik zag wat voor een gestoord schema jij hebt: alleen al in augustus heb je 30 shows gedaan, in juni en juli was het eigenlijk niet veel rustiger. Ik spreek regelmatig dj’s aan het begin van hun carrière die aan zo’n schema kapot gaan. Jij bent minstens twee keer zo oud!
‘Ik ben 56, ja.’

Hoe houd je dat vol?!
Lachend: ‘Ik wil zo min mogelijk thuis zijn! Ik heb het thuis naar mijn zin, hoor, ik heb een vrouw en een tweeling van 13, doordeweeks zien ze me elke dag, maar in het weekend wil ik echt zoveel mogelijk draaien. Hoe gek dat ook is: het wordt steeds meer en meer, ik heb het drukker dan ooit. Hoewel ik bijna geen hits maak. Hoe dat komt? Ik heb de allergrootste gunfactor. Ik doe nooit moeilijk, ik zeur nooit, ik ben amicaal. En als ik er draai, maak ik er een show van, ik doe altijd mijn best. Mensen kennen me, ze weten hoe gezellig ik ben. Ik heb geen ambities om buiten Europa te draaien, maar krijg nu boekingen in Mexico en Colombia. Ik vind het geweldig!’

Ik zag de stagedive-video’s al voorbij flitsen. Is dat fysiek niet zwaar op je 56ste?
‘Ik heb er thuis weleens discussies over met mijn vrouw. Op maandag ben ik meestal dood. Ik slaap zo lang mogelijk uit, dat is mijn Antilliaanse gave.’ Een schaterlach. ‘Maar ik train veel, ik ga drie of vier keer per week fitnessen in de gym. Mijn vrouw vindt dat ik een alcoholist ben – vind ik zelf niet, want thuis drink ik nooit, maar als ik draai wel. Ik kan leven zonder te drinken, maar ik kan niet draaien zonder drank. Dus moest ik naar de dokter om een test te doen. Zij dacht dat mijn lever kapot zou zijn. Nee hoor, is helemaal top! Ik heb goede genen, denk ik.’

‘Ik heb veel bijbaantjes gehad: ik werkte in Kurhaus als housekeeping, ik was gevelreiniger met de hogedrukspuit, en als beveiligingsbeambte, dat heb ik heel lang gedaan. En ik ben stripper geweest. In 1988 draaide ik in Scheveningen in discotheek Corniche met een maat van me, Marlon. Disco, reggae, slowmuziek, salsa, alles door elkaar. Daar was een stripper. Ik vond hem altijd saai, maar de wijven werden helemaal gek. Dus ik zei voor de grap tegen mijn baas: ik zou dat beter kunnen. Want ik kon écht goed dansen, en ik trainde volop. Mijn lichaam was echt NIET NORMAAL. Dus hij zei serieus: “Oké, dan doe jij het volgende week.” Nou, ik heb een show in elkaar geflanst, en dat werd een groot succes. Ik deed het bijna wekelijks, werd ook gevraagd in de Cartouche in Utrecht en de Escape in Amsterdam. Ik heb twee jaar echt goed geld verdiend, maar toen kwam de housemuziek, en heb ik de knoop doorgehakt: ik stop met strippen en focus me op het draaien.’

Was dat een leuk baantje?
‘Ik had zoveel sjans, echt niet normaal! En ik deed elke week een andere show. Een keer was ik een dokter met een operatietafel, dan weer een glazenwasser.’ Weer die aanstekelijke lach. ‘In Parkzicht ben ik nooit geboekt als stripper, dat denken veel mensen, maar ik ging daar vaak uit mezelf uit de kleren. Gewoon voor de grap. Ik kwam er met Gizmo, en DJ Rob. Als ik zat was en een beetje pillen op had, dan ging ik de show stelen, uit de kleren.’

‘In de jaren negentig was dat DJ Gizmo, Ferry. Hij heeft me mee op pad genomen, geholpen met contacten leggen. Hij, Buzzfuzz, Dano, DJ Rob. Ik kwam er als laatste bij en werd omarmd door die groep. Vooral Ferry en ik waren dag en nacht samen op stap, vaak tot ergernis van zijn vriendin. Dan gingen we donderdag op pad en kwamen we pas dinsdag weer thuis, naar housefeesten. Naar de Goldfinger, dan naar de IT, naar de Escape en dan naar Dino’s, lekker ballonnen doen. Het was een toptijd. In die tijd hadden we geen boekingsbureau, we gaven gewoon ons nummer. Met een pieper! We hadden ook geen facturen. Nou, na een tijdje kwam de belastingdienst. Allemaal de lul, mijn hele huis leeggehaald, en ook bij Ferry.’

’Nu heb ik zo’n zelfde soort band met Cem, Outsiders. Hij is net zo oud als mijn vriendin, 37 of 38. Hij is begonnen met in zijn eentje vinyl draaien, hardcore. Toen vormde hij Outsiders met een vriend, ze draaiden samen house. Die vriend wilde steeds rustiger gaan draaien, en hij wilde de hardere kant op. Toen is hij steeds meer met mij op pad gegaan. Overal waar ik ging, ging hij mee. Zoals Gizmo mij ooit op sleeptouw heeft genomen, zo neem ik hem weer mee. Nu is hij mij keihard voorbij gegaan, hij gaat echt als een tierelier met zijn Nederlandstalige plaatjes en heeft een gat in de markt gevonden. Hij is de Turkse kamper, hij kent alle volksliedjes!’ Grinnik. ‘Ik vind het helemaal ruk, ik heb er niks mee. Af en toe heeft hij een idee voor een plaatje van ons samen, dan betrekt hij me daarbij. De band is altijd hecht gebleven, doordeweeks zien we elkaar regelmatig en als we samen op het podium zijn, is de sky de limit!’

Ik zag een filmpje van jullie set op Mysteryland, waar jullie achter de dj booth aan het kibbelen waren.
‘Oh mijn god! Ja, klopt, hij kan echt boos worden. Ik heb totaal geen lontje, vooral als ik dronken ben boeit het me niks. Maar het was een misverstand. “Kappen nou!”, schreeuwde hij. “Wat nou kappen, wat doe je nou moeilijk?” Ik dacht dat hij boos op mij was omdat ik de schuif een paar keer omlaag had gedaan. Maar hij was boos op mij omdat hij dacht dat ik drank op hem liet vallen. Dat was ik niet, dat waren gasten boven ons die hem een beetje aan het klieren waren. Een misverstand!’

Is hij een prettige dj om mee te draaien?
‘Ja, sowieso. Ik was een van de eerste dj’s die een zomertour ging doen, in 1995, en ik doe het nog steeds. Dat begon met Thunderdome on Tour en Lloret De Mar. Al een jaar of tien doen we die zomertour nu samen. Als je hem boekt, boek je mij, en als je mij boekt, boek je hem. Ik vind zo’n tour superleuk. Vroeger was het wel zwaar, onmogelijke vluchttijden, weinig slaap. Maar nu hebben we alles supergoed geregeld: elke maandag Albufeira, elke dinsdag Lloret, elke woensdag Mallorca en dan donderdag en vrijdag thuis, en de weekenden draaien in Nederland. Voor hem is het wel zwaarder, hij is een moeilijke slaper. Ik kan staand slapen, liggend slapen, in het vliegtuig slapen. Dit jaar ging alles perfect, weinig ruzies, niet één vlucht gemist. Haha, was echt top!’

‘Eén keer, heel lang geleden, bij de Megafestiatie in de Jaarbeurs in Utrecht, ken je dat nog? Daar was ook een Thunderdome-stand. Ik had de nacht ervoor helemaal niet geslapen, en reed vervolgens met mijn vriendin die kant op, nog een beetje aangeschoten. Daar ook wat gedronken, en rond een uurtje of zes ’s middags reden we weer naar huis. Ik viel in slaap achter het stuur. Zij dacht dat ik een grapje maakte, want dat doe ik blijkbaar wel vaker. Uiteindelijk maakte ze me toch wakker, toen ik al op het gras reed. Ik dacht: “Kut, oh, what the fuck!” Dus ik ging weer naar rechts, kwam op het asfalt en schoot tegen een auto aan. Dus weer naar links. Toen zijn we over de kop gegaan, en kwam de auto zo tussen twee bomen in. We hadden ook geen gordel om. Thank god, achteraf: ik belandde op de achterbank, zij onder de dashboard, en de deuren waren helemaal naar binnen gedeukt. De auto was total loss, wij hadden geen schram, niets! Daarna ben ik rustiger geworden qua drank achter het stuur. En nu heb ik een chauffeur als ik moet draaien.’

Gelukkig ben je wat beter voor jezelf gaan zorgen. Hoe was je vriendin er toen onder? Was die woedend?
‘Nee, nee, nee. Ze was nog gekker dan ik, zo gek als een deur, ze nam ook meer drugs dan ik in die tijd. Het kon haar allemaal niet zoveel schelen. In de jaren negentig deed ik met Ferry ook wekelijks pillen, pillen, pillen. Op een gegeven moment kwam ik tot de openbaring, in 2001: dat kan nooit echt goed voor je zijn, wekelijks al die drugs. Toen ben ik acuut gestopt met alles behalve de drank.’

‘Ik ben twee keer keihard genaaid door boekingskantoren. Precies in de periode dat ik het meeste geld verdiende, toen “Kom-tie-dan” uitkwam. Het was in de tijd dat ik een betalingsregeling met de belastingdienst had getroffen en BIJNA uit de schulden was. Mijn boekingskantoor bestond uit twee mannen, een stel. Ze zeiden: het zou heel gek zijn als de belastingdienst ziet dat je nu zoveel geld verdient. Wij parkeren dat geld voor jou, omdat we je mogen. Als je wat nodig hebt, moet je het gewoon zeggen en dan storten we het voor je. Het ging om twee ton, hè? Die ene gast ging er, zonder het aan zijn vriend te zeggen, met al het geld vandoor. Gepeerd naar Oostenrijk of Zwitserland, en niemand kon aan het geld komen. Advocaten gestuurd, blablabla, maar die twee ton waren gewoon weg, boem, bam, bam! Een van de meisjes die daar werkte heeft me meegenomen naar haar nieuwe boekingsbureau. Wat denk je? Weer genaaid!’

Wat heeft dat je geleerd?
’Nou ja, ik ben van goede trouw. Als je aardig bent en je helpt me, dan vertrouw ik je blind. Waarom zou je mij naaien? Ik had het niet zien aankomen. Al die andere dj’s ook niet hoor: Ruthless, Prophet en Neophyte zaten bij hetzelfde kantoor. Allemaal fucking pissed off.’

Ik durf het bijna niet te vragen… maar… kan ik twee ton van je lenen?
Schaterlach: ‘Als ik die had wel, hoor! Maar die heb ik niet.’

‘Ik heb nog steeds gezonde spanning voor het draaien. Vooral als de jongen voor mij niet zo goed draait. “Oh shit, misschien gaan ze wel weg!” Maar als ik er eenmaal sta gaat het goed. Laatst nog draaide ik in Raalte. Het was zó druk, ik kwam op het podium en mensen begonnen helemaal te schreeuwen toen ze me zagen. Kippenvel. Hier kan niks fout gaan. Ik heb meteen twee uur staan draaien in plaats van een.’

Je liet wel al vallen dat je altijd moet drinken tijdens het draaien. Waarom?
‘Ik kan niet draaien zonder drank. Of nou ja, ik kan wel draaien zonder drank, goed ook, maar dan zonder beleving, zonder passie. Als ik aangeschoten ben, dan voel ik de vibe beter, durf ik uit de box te doen, iets geks of een nieuwe mix. Ik voel me prettiger met een beetje drank op, anders heb ik het gevoel dat mensen me staan aan te gapen.’

‘Ik ben niet romantisch, ik was nooit op zoek naar een relatie tot ik mijn vrouw tegenkwam. Ik heb altijd gezegd: de moeder van mijn kinderen kom ik nooit tegen op zomertour in Lloret de Mar. Maar weet je waar ik haar heb leren kennen? Lloret de Mar, of all places! Twintig jaar geleden. Ik was aan het draaien, zij kwam binnen en ik zag haar gelijk staan. Ik pakte de mic en riep iets in de trant van: “Hallo! Jij bent een leuk meisje. Kom eens even hier.” Zij dacht: “Wie ben jijjjjj dan?” Ze hield helemaal niet van hardcore of hardere stijlen. Ik heb haar nummer gevraagd, we hebben altijd contact gehouden, anderhalf jaar later hebben we eindelijk een relatie gekregen. En nu hebben we samen twee kinderen: een tweeling van dertien. Ze is lief, zorgzaam, zeurt niet te veel. Ze is perfect.’

En jij, ben jij een goede partner voor haar?
Hij zwijgt even. ‘Ik wil ja zeggen. Ik maak het thuis gezellig, ik probeer veel dingen met de kids te doen. Onze relatie is top, we kennen elkaar en vullen elkaar aan.’