DNA: Pyke houdt van platen die een persoonlijk verhaal vertellen

Fysieke platen heeft Pyke eigenlijk niet veel. Hij ziet de toegevoegde waarde ervan, maar stelt: ''als ik een collectie begin, wil ik er ook wel meteen veel hebben. En dat is toch best duur.'' Wel luistert hij muziek vaak in albumvorm, dat wil zeggen: van begin tot eind. Hij vindt het dan ook jammer dat liedjes tegenwoordig vooral afzonderlijk tot ons komen in afspeellijsten, terwijl een plaat vaak een verhaal vertelt. Sommige platen luistert Pyke zo vaak, dat hij ze toch heeft gekocht. Daarnaast wil hij de artiest sponsoren of de plaat simpelweg als opvulling voor zijn kamer gebruiken. Dit zijn een aantal van deze platen:

Pijke: ''Ik zag The War on Drugs in de zomer van 2015 voor het eerst op Down the Rabbit Hole. De emotie die de artiesten in hun muziek legden, raakte mij enorm. In de instrumenten en de stem van leadzanger Adam Granduciel zat veel gevoel. Het was super mooie, organische muziek die me aangreep. De maand na het optreden heb ik alleen maar naar dit album geluisterd. Dus ik dacht: als ik een album zó goed vind en het zo vaak gratis op Spotify luister, kan ik er wel €20 of €25 voor neerleggen. Het album gaat veel over de psychische problemen van Granduciel. Als er persoonlijke verhalen in muziek verwerkt zitten, dan vind ik dat interessant. Drie maanden geleden zag ik de band in AFAS Live. Het optreden was geweldig. Op de plaat klinkt de muziek al goed, maar live werkt het nog beter. Neem bijvoorbeeld de drums. Op een album ga je ervan uit dat het een soort machinegeluid is, zo strak kun je bijna niet drummen. Maar live zie je dat Charlie Hall werkelijk zo speelt. De continuïteit in zijn spel is insane.'

''House of Balloons is een mixtape, onderdeel van het album Trilogy, waar drie verschillende mixtapes op staan. De zanger zette dit destijds anoniem online, zodat iedereen het gratis kon streamen. Iedereen dacht dat The Weeknd een band was, maar het is gewoon één gast met een productieteam achter zich. Heel obscuur, iets wat je ook terughoort in zijn muziek. Wat ik mooi vind, is dat je de persoon achter The Weeknd leert kennen door de teksten, maar tegelijkertijd ook weer niet. Hij probeert stoer te doen via de lyrics, die gaan over uitgaan, vrouwen en drugs. Hier schuilt iets heel donkers achter – je hoort ook onzekerheid en eenzaamheid. Al is dat natuurlijk mijn eigen interpretatie van de nummers.''

''Toen ik The Weeknd ontdekte, had ik het gevoel dat ik eindelijk met andere hiphop en R&B mee kon komen. Daarvoor luisterde ik het wel eens, maar ik begreep het niet echt. Ik luisterde eerst het nieuwste album van The Weeknd, Starboy, en ben toen teruggegaan naar zijn eerdere werk. House of Balloons is hiervan dus mijn favoriete album. The Weeknd is een geweldige vocalist: hij zingt super hoog. De sfeer op het album is ook mooi. Het is een goede mix tussen toegankelijke pop en minder toegankelijke, wat donkere en psychedelische muziek. The Morning is bijvoorbeeld meer een popnummer. House of Balloons kent deze vorm in het begin ook, maar eindigt vervolgens met een outro van vier minuten vol gekke wendingen.''

''Ik zou dit album niet per se een van de leukste albums noemen die ik ooit gehoord heb, wel een van de beste. Het is bizar dat het in 1969 is geproduceerd, terwijl het klinkt alsof het gisteren is opgenomen. De tweede kant zit vol met alternatieve nummers die niet allemaal bekend zijn. Ik vind het leuk dat dit album niet per se nummergericht is, maar dat het als album een verhaal vertelt. Soms lopen de liedjes letterlijk in elkaar over en sluiten de thema's op elkaar aan. Ten tijde van dit album speelden The Beatles al niet meer live. Daar zijn ze op een gegeven moment mee gestopt, ze konden zichzelf niet meer horen door al het gegil in het publiek. Op Abbey Road hoefden ze dus geen rekening meer te houden met de vraag of iets live werkte, ze konden zich gewoon bezighouden met de productie, de technologie en de mogelijkheden. Sgt. Pepper's is waarschijnlijk het meest invloedrijke album geweest, bij Abbey Road ontwikkelden ze dat verder. Het is een overzichtelijker album, wat meer popachtig en toegankelijk. De gitaarlikjes zijn herkenbaar, je kunt de teksten meezingen, maar creatief is het ook sterk en niet té voor de hand liggend.''

''Deze zanger maakt eigenzinnige, Amerikaanse folk. Hij speelt gitaar, zingt en soms hoor je ook strijkers, de banjo en de hoorn. Hij was van plan om over elke staat een plaat te maken, maar is hier na drie platen mee gestopt. Hij verwerkt mooie verhalen en veel emotie in zijn nummers. Op dit album zingt hij over uiteenlopende onderwerpen, bijvoorbeeld over Abraham Lincoln, Superman en Chicago. Vroeger heb ik veel inspiratie uit zijn muziek gehaald, nu luister ik het vooral voor de lol. Het is niet helemaal meer wat ik zelf zou willen doen.''

''Dit album is op dit moment heel inspirerend voor wat ik wil doen. 6Lack rapt, maar ik vind het soms meer zingen, er zit veel melodie in zijn rap. Er klinken ook veel R&B-invloeden in de beats. Dit is precies wat ik wil doen: goede liedjes schrijven in het jasje dat hij ook gebruikt, maar er dan wel mijn eigen draai aan geven. 6Lack doet het al goed, maar ik denk dat hij nog veel groter gaat worden.''

Vanavond speelt Pyke een show in Sugarfactory te Amsterdam, als voorprogramma van de Belgische zanger Jasper Erkens. Er zijn nog tickets beschikbaar.

Al plannen vanavond? Niet getreurd, want over minder dan maandjes is Pyke ook te zien op een feestje dat je niet mag missen. Op 12 mei speelt hij in de Q-factory tijdens 24H Oost. Niet op het podium, maar in bed! Het evenement heet namelijk In bed met, en naast Pyke zijn er nog andere singer-songwriters te horen.