“I’ll never learn how to be somebody else”

Kijk eens, de jongens van Baaf zijn lekker bezig. Sinds een jaar of twee heeft de band binnen Leiden het patent op een mix van shoegaze, dreampop en post-punk, gekenmerkt door luxe gitaarsounds, melancholische zang en een drijvende ritmesectie. Nadat de band een maand of twee terug de single ‘In A Desert Land’ uitbracht, is het nu alweer tijd voor de volgende.

Waar de vorige single nog vrij netjes het stramien van de invloedrijke indie-shoegaze band DIIV volgde, is ‘I’ll Never Know’ eigenzinniger. Ten eerste is het nummer dankzij de majeur toonaard luchtiger en minder dreigend dan we van Baaf gewend zijn. Echt vrolijk zal het nooit worden, maar er prikken op ‘I’ll Never Know’ wel voorzichtig wat straaltjes zonlicht door het wolkendek. Ook zijn de gitaarlijnen op de nieuwe single opvallend simpel, terwijl de twee gitaristen er normaal gesproken juist zo van houden om verfijnde gitaarlijnen door elkaar te weven. Dat is geen toeval, vertelt drummer en zanger Jasper: “De single is geschreven in een tijd dat we als band in de ban waren van het nummer ‘Hallogallo’ van de krautrock-band Neu! Daardoor zit er meer herhaling in de melodieën en akkoorden dan in onze vorige nummers.” De kenmerkende Motorik beat van ‘Hallogallo’ is inderdaad de drijvende puls van ‘I’ll Never Know’, behalve in het sterke refrein, dat door het contrast met de sobere coupletten extra goed uit de verf komt.

Baaf weet met de laatste twee singles hun sound steeds duidelijker te definiëren. Dat kan komen door de hulp van de Belgische producer Koenraad Fosters, met wie ze de afgelopen singles hebben opgenomen, maar het is uiteindelijk geheel de verdienste van de band dat ze zich zo goed blijven ontwikkelen. “I’ll never learn how to be somebody else”, zingt Jasper op de nieuwe single; en inderdaad, in plaats daarvan lijkt Baaf steeds beter te leren hoe het zichzelf moet zijn.