Verkoudheidsparadox

Als vocalist ben je dagelijks met je stem bezig. En dat vergt naast de nodige training ook onderhoud en bescherming. Dat gaat van dagelijkse oefeningen tot een simpel kopje thee, af en toe een sjaal om, inzingen voor een optreden, en ga zo maar door. De bewustheid van de kwetsbaarheid van de stem gaat vaak gepaard met een behoedzaamheid als het gaat om in de regel onschuldige klachten zoals verkoudheid.

Ik zal het niet ontkennen, ik heb in het verleden wel eens optredens gegeven met een verkoudheid, en alle gevolgen van dien, op zak. Ik dacht dan: “We slaan ons er wel doorheen, of verzinnen wel wat passende songs bij die hese stem.” Ik heb niet bijgehouden hoe vaak ik daar achteraf spijt van heb gehad en hoe vaak niet. Maar in mijn achterhoofd ontstond wel een lijstje met daarop de optredens waarbij er juist geen sprake was van belemmering door verstopte luchtwegen. Dat waren namelijk de mooiste. En met die constatering ontstond het verlangen naar een jaar zonder verkoudheid.

De regelmaat waarmee de verkoudheden komen en gaan is dit jaar volledig anders geworden. Zelfs met schoolgaande kinderen is het bij ons in huis zelden zo vrij van snot geweest. Jammergenoeg valt deze periode samen met, wat optredens betreft, de meest rustige tijd sinds mijn aantreden als muzikant. Slechte timing, maar mijn wens kwam dus wel degelijk uit.

Ter afsluiting nog een grappig toeval. Ten tijde van de zangopnames van de twee nieuwe singles van The Stream zat er die dag ineens een “heesje” in mijn stem. Geen verkoudheid, maar wel een mooi randje. We hebben besloten het voor lief te nemen en die erin te laten.