Spinvis. De artiest waar je zowel je deftige schoonmoeder als blowende altovrienden blij mee maakt (al sluit het een het ander niet uit). Dat blijkt ook als het publiek de Wibar binnendruppelt voor deze editie van Live in de Loods. Spinvissers zijn geen eenheidsworsten in bandshirts en matchende tattoo’s, maar door hun verschillen kleuren ze juist zo gelijk. Spinvis-voorpret maakt dit soort gedachten los in de mens.

Zijn fans leven trouwens gemoedelijk mee; het is ook weleens lekker om te genieten van een concert zonder elleboog in je rib of een koud glas bier dat in je nek klettert.

Leids kwartier maar óók veel plezier
Voor de blauwe bouwcontainers op het podium staat een cello smachtend te wachten om bespeeld te worden. Het publiek trouwens ook, want, geheel in stijl van het beroemde "Leids kwartiertje”, komen ze exact vijftien minuten na afspraak het podium op. Ze, want Spinvis bestaat live - naast grondlegger Erik de Jong - ook uit de Vlaamse alleskunner Saartje Van Camp.

Het publiek wordt meteen betrokken in het openingsnummer ‘Het Voordeel van Video’ en krijgt persoonlijke vragen als “Bent u graag alleen?” en “Heeft u vrienden zonder auto?” op zich afgevuurd. Zou dat laatste een kwinkslag zijn naar de NS-stakingen waar het publiek vandaag ongetwijfeld mee te maken heeft gehad? De schouders zijn los, maar de heupen nog wat stijfjes en Erik geeft aan dat je nummers kunt aanvragen door ze hard te roepen.

Al snel beginnen ook de heupen op stoom te raken, want ‘Tingeltangelhersenpan’ is heerlijk dansbaar en een recente klassieker uit de Spinvis-vijver. Ook weer zo’n kracht van ze. Waar veel artiesten eerst een paar oude hits moeten uitmelken voor ze iets nieuws durven spelen, zijn bij Spinvis nummers uit alle tijden publieksfavoriet.

Niets van hetzelfde en van alles wat
De samenwerking op het podium is een lust voor het oor. Met aan de ene kant de lage, krakende stem van Erik en aan de andere kant de loepzuivere hoge uithalen van Saartje. Het leidt tot een symbiose, geen troebel water.

Ook de instrumentale kunsten van Saartje zijn adembenemend. Of het nou een cello, xylofoon (ja echt!), melodica of keyboard is, Saartje kan het. En terwijl de afstelling van de monitoren nog even wordt geperfectioneerd, trekt Erik een jasje uit. Letterlijk. Als Henk Krol in zijn betere dagen maakt hij er een show van om zich te ontdoen van zijn colbert en het publiek juicht gniffelend met hem mee.

Daarna volgt een blokje met hits als ‘Ik Wil Alleen Maar Zwemmen’ en ‘Wespen op de Appeltaart’. Zogenaamd spontaan aangevraagd door het publiek, maar zoals ze zelf lachend toegeven: "het moet wel op ons blaadje staan". Hoewel deze nummers al lang en breed bekend zijn, komen er live - chapeau voor de geniale songwriting - toch weer nieuwe subtiliteiten naar voren. Je kunt een Spinvis-nummer pas echt begrijpen als je het live hebt gevoeld. Bij ‘Zonder Naam - een nummer over twee soldaten die tijdens Kerst elkaar op het slagveld treffen - staan de tranen in je ogen.

Spinvis Kom(t) terug
Aan al het mooie komt een eind en met het nummer ‘Kom Terug’, zeggen ze het Wibar-publiek vaarwel. Althans voor even, want hoewel een deel van de massa al vertrokken is (pro-tip: ga nooit weg tot alle lichten aangaan), komt er toch nog een kleine toegift. En dan, dan is het echt klaar.

In het nummer ‘Oostende’ zingt Spinvis dat geschiedenis zich nooit herhaalt, maar altijd wel een keer rijmt. Nou, laten we voor Leiden hopen dat het snel weer een keer rijmt. In de tussentijd is er gelukkig een gloednieuwe Live in de Loods, met deze keer de Mauskovic Dance Band. Dit vindt plaats op 5 juli en kaarten zijn hier te koop.