Na drie jaar in de studio te hebben gebuffeld, komt Pineapple Road met hun tweede album: ‘HONEY’. Het duo bestaat uit zanger Jan Demming en multi-instrumentalist Tom van der Laan. Deze tweemansband uit Leiden produceert indiepop. De beste manier om het album te beschrijven: door het combineren van veel verschillende invloeden ontstaat er een typerend indiepopgeluid.

Het album ‘HONEY’ begint met een gelijknamige single, die ook gelijk de toon zet. De funky gitaren zijn door de hele plaat heen opmerkelijk, ze doen ook wel denken aan bands als Parcels. Met poppy akkoordprogressies en een zacht stemgeluid wordt er een zomers geluid gecreëerd. Hoewel de mix hier en daar wat steekjes laat vallen, wordt dit gelijk gecompenseerd door de meezingbaarheid van dit lied. Want catchy is het zeker. 

Waar ‘The beach’ een soortgelijk strandgeluid laat horen, valt op te merken dat het volgende liedje ‘Dreaming of reality’ hier enigszins van afwijkt door het toevoegen van sterke blazersmotieven. Evenals ‘Melt away’ bevat het liedje een overvloed aan synthgeluiden die creatief geproduceerd zijn.

De teksten op het album beschrijven tal aan thema’s waar in principe iedereen kan relateren. Zo gaan ze over liefde en ambitie, maar ook over ervaringen tijdens de COVID-periode. Een thematische rode draad in het album is er dus niet echt, maar muzikaal gezien varieert het album van een funky geluid naar een wat ingetogenere sfeer. 

Het album schuwt niet van catchy refreintjes en hiermee is het nieuwe album van Pineapple Road is op het eerste gezicht de perfecte soundtrack voor je toekomstige strandvakanties. Wanneer we hier echter aandachtiger naar luisteren, en daarmee ook naar de tekst, ontdekken we tevens een nieuwe, emotionele dimensie in de muziek waar ieder zich in kan vinden.