Wij denken dat niemand het erg vindt om het jaar 2020 over een paar dagen de deur te wijzen. Op veel gebieden en voor veel mensen stonden er onwijs veel dingen stil, maar muziek uitbrengen bleven artiesten gelukkig doen. Wat vonden wij de beste (internationale) albums van dit jaar? We vroegen het aan onze redactieleden.

Maaike van der Voort

Hoofdredactie

1. IDLES - Ultra Mono 

Nadat ik IDLES op Lowlands 2019 zag was ik meteen verkocht, dit was zonder twijfel een van de beste optredens die ik ooit had gezien. Ik dacht dat het moeilijk zou zijn om een album als 'Joy As An Act Of Resistance' te overtreffen en moest in het begin ook erg wennen aan dit album, maar ze hebben me helemaal ingepakt. 

2. The Depression Club - There's Nothing Funny About Making People Laugh 

Een zeer ondergewaardeerde ep van Nederlandse bodem. Deze jongens zijn op het gebied van techniek, songwriting en geluid zeker een van de beste bands die ons land mag kennen, al zeg ik het zelf. Live klinkt het als een flinke klap in je gezicht en daar houd ik onwijs van. Zoals velen hebben zij hun ep release niet kunnen vieren zoals ze willen, dus hopelijk krijgen we ze snel in volle zalen te zien. 

3. Dua Lipa - Future Nostalgia 

Wát een popplaat. Dua Lipa liet al op haar debuutalbum weten een gigantsich grote songwriter te zijn, maar dit overtreft al mijn verwachtingen. Heerlijke jaren 80 invloeden en zanglijnen die continu je in je hoofd blijft herhalen. 

Jan Stroomer

Redactie en organisatie clubavonden

1. The Divine Comedy – Venus, Cupid, Folly & Time

Je kunt ter ere van 'n tienjarig bestaan enkele liedjes opnieuw uitgeven. Maar The Divine Comedy verwent hun fans met een heruitgave van hun complete oeuvre en voegt aan elk album ook nog 'ns demo-opnames, monitor-mixen en repetitie-takes toe. 30 jaar muziek om van te smullen!

2. Julian Velard – Please, Don't Make Me Play Piano Man

Het gebrek aan succes is de “succes story” van deze New Yorkse singer/songwriter. Zelfspot, humor en een enorme dosis muzikaliteit. Komt normaal jaarlijks naar Nederland om daar in 'n veel te kleine zaal te spelen, maar dit jaar dus niet.

3. Ben Folds – 2020

Met deze single gaf Ben Folds halverwege het jaar al een kleine samenvatting, niet wetende wat Amerika en de rest van de wereld allemaal nog meer te wachten zou staan. “2020, what the actual fuck!?”

Cisly Burcksen

Redactie

1. Deftones – Ohms

Ik hou van Deftones vanwege hun ruige en tegelijk dromerige sound, gecombineerd met het gekwelde stemgeluid van zanger Chino Moreno. Al deze ingrediënten zijn ook op ‘Ohms’ weer aanwezig. Weinig vernieuwend? Misschien wel, maar ik vind het geen bezwaar en verdwijn met liefde in deze atmosferische metaldraaikolk. 

2. Khruangbin – Mordechai

Mijn ultieme thuiswerkplaat. Eindeloos op repeat in mijn geïmproviseerde thuiskantoor van de afgelopen maanden. De muziek van Khruangbin is rustig, maar toch ook funky en heeft ook iets psychedelisch. Opvallend zijn de fijne grooves van bassiste Laura Lee Ochoa. In het geval van ‘So we won’t forget’ was zo’n baspartij zelfs het uitgangspunt van het nummer, zo leerde ik in deze inspirerende aflevering van de podcast Song Exploder. 

3. Glass Animals – Dreamland

Glass Animals gaat al jaren mee, maar ik ontdekte ze dit jaar pas. Fijne indiepop met hiphop-invloeden, rare bliepjes en lekkere beats, met soms briljante en tegelijk hilarische lyrics als ‘I could be a stay at home GI JOE’. Het hypnotiserende ‘It’s all so incredibly loud’, over de oorverdovende stilte die valt als er iets pijnlijks gezegd wordt, is voor mij het hoogtepunt van het album.

Ruben Verheul,

Redactie

1. Oranssi Pazuzu - Mestarin kynsi

Genre-overstijgende gekte, waarachter wel degelijk een plan schuilgaat.
De Finse grootmeesters hebben 't 'm weer gelapt: vliegende
klanktapijten, geweven met de hipste metaalsoorten. En je kunt er nog op
dansen ook.

2. Dool - Summerland

Van eigen bodem, maar met internationale allure: occulte rock met
kippenvel- en hitpotentie. Doolt weer rond in mijn jaarlijstje, juist
omdat het zo moeilijk is een een geniaal debuut (Here Now, There Then,
2017) op te volgen. Dat is Ryanne & Co. met Summerland zeer goed gelukt.

3. Anna Von Hausswolff - All Thoughts Fly

Het Zweedse wonderkind is ook een jaarlijst-recidivist. Niet vreemd,
want haar muziek ontroert mij tot in het diepst van mijn ziel. 'All
Thoughts Fly' zou je kunnen omschrijven als kerkorgel-drone. Bepaald
geen huis-, tuin- en keukenpop, dus, maar wel dé soundtrack van de
B-film genaamd '2020'.

Erik Olijerhoek

Redactie

1. Sheila And The Kit - YEAH!

Aanstekelijke en spannende back to the future elektropop, geraffineerd met een elektro-punky randje Je kunt erop dansen zoals je wilt en je kunt je laten verrassen door de diversiteit. Herkenbare toegankelijke melodieën, maar dan wel in de nieuwste tijd.

2. WARE - Higher

Gezellige mannen maken een mengeling van 80’s-pop, new wave, electro brit-rock en italo-disco. Het ligt in ieder geval lekker in het gehoor. De single Electric plaatste Spotify in de lijst met nieuwe alternatieve muziek, tussen nieuwe platen van bijvoorbeeld Gorillaz, The Killers en The Flaming Lips.

3. Rijsterbij - Als Van Ouds

‘RijstErbij’ is Martijn Rijsenbrij. Hij maakt Nederlandse hiphop. Zijn werk valt op. Niet alleen vanwege de beats, maar ook door de persoonlijke teksten. “Het wordt donker, alle lichten gaan uit, maar ik ga niet wachten op de dag dat het donker wordt.” Rijsenbrij heeft een oogziekte en wordt langzaam blind.

Romain Crutzen

Redactie

1. Omma - Doma 

Mooie soundscapes met gevarieerde texturen maar niet afhankelijk van hoe de geluiden klinken, de songwriting is ook interessant. Enkele nummers zijn zelfs een beetje poppy, gezongen in het Russisch.

2. Eddie Chacon - Pleasure, Joy & Happiness

Eddie van Charles & Eddie (Would I Lie To You) probeert al decennia van zijn one-hit-wonder imago af te komen en bracht dit jaar een verrassend ingetogen soulful, jazzy indie-achtig album uit. Fris geluid met bekende 80s en 90s synth sounds en gelaagde productie. Met name 'Above Below' heeft me door menig quarantaine-ochtend heen geholpen.

3. Ben Bertrand - Manes

Door Ben Bertrand ben ik nu fan van basklarinetten. Meeslepende en fascinerende ambient met een verrassend flexibel instrument in de hoofdrol, ik kan er uren naar luisteren.