Small Town Bandits mag de avond openen. Deze nieuwe popgroep bestaat uit ervaren muzikanten, afkomstig van onder andere The Blind Roofers. Deze ervaring is terug te horen: openingsnummer When I Go Home kent goed uitgedachte melodieën en een doordachte compositie. Mooie tweede en derde stemmen maken het plaatje compleet. Uit de gitaarpartijen valt echter nog meer te halen: deze staan in de coupletten enigszins los van de rest van de muziek.

Een grote vriendenclub verzamelt zich voor het podium wanneer The Mudd van start gaat. De band speelt van begin tot het einde op het scherpst van de snede. Erg veel aandacht voor stijlkeuze lijkt de groep niet te hebben: het eerste nummer is poprock, daarna wordt het grunge, en het optreden eindigt in een freakrock-intermezzo. Dit slotstuk is tevens het hoogtepunt van de show: sologitarist Hugo Heinen hangt met zijn stratocastergitaar over zijn effectenplank, om zijn spel vervolgens op te laten lossen in een wolk van ruis en feedbackherrie. Het publiek schreeuwt enthousiast om meer, maar voor The Mudd zit de speeltijd erop: toch wel het meest markante optreden van de avond.

Kill Your Darlings mag de avond afsluiten. Ze krijgen de taak om het inmiddels wat bandjesvermoeide publiek op een eindknal te trakteren. De charismatische frontvrouw, Myra Wortman, zet haar beste beentje voor: ze staat met plezier op het podium en zingt vol overgave. Muzikaal gezien gaat voor Kill Your Darlings helaas hetzelfde op als voor Laws Of Motion: zowel in melodie als in dynamiek is het allemaal een tikje ongeïnspireerd. Dat is jammer, want het ontbreekt de muzikanten zeker niet aan talent.