Dat ESNS druk kan zijn wisten we al jaren. Dat de gratis showcases in de stad druk bezocht worden net zo goed. Toch lijkt het dit jaar weer net iets voller en net iets meer opeengepakt. Zo ook in de Traditional Music Bar O'Ceallaigh. Vrijdag 19 januari maakt de Ierse pub plek voor een groot aantal verschillende acts. Zowel boven als beneden staan er een aantal oorverdovende acts. Ook gaan we nog even langs Café Knarie om een waar feestje mee te maken.

Real Farmer

Bij binnenkomst staat de band direct naast de deur, waardoor je, zolang je nog naar binnen kan, makkelijk een goede plek kan bemachtigen. Dit is echter niet voor lange duur want even later staat ook de gang vol en kan de deur niet meer dicht. Om het begin aan te kondigen heeft de eigenaar van de pub een handig trucje bedacht, zo knijpt hij zijn neus dicht en maakt een soort luchttoeter of sirene-achtig geluid. Hiermee krijgt hij zelfs het publiek achterin de zaal stil.

De band Real Farmer is oorspronkelijk Gronings en maakt DIY Postpunk. Het schreeuwt punk zoals alleen punk dat kan. Zo zit er veel ritme in weinig akkoorden en is het meeslepend in repetitieve kreten. Het publiek staat dicht op elkaar maar toch weet een enkeling vooraan flink los te gaan en een soort eigen moshpit te creëren. Naast de danspasjes worden ook enige zakflacons uit de jas getoverd in het publiek.

De muziek straalt naast een soort duisternis ook veel woede uit. Niet alleen in melodie, ook in zang. De zanger trekt alles uit de kast en schreeuwt er op los. Het enige nadeel van al dit geschreeuw is dat de zang onverstaanbaar wordt. Toch lijkt dit het publiek niet echt te deren, die headbangen er even goed op los.

Real Farmer

Real Farmer

Wh^rl

Na een korte pauze is het tijd voor de tweede act. Ditmaal boven in O'Ceallaigh. Ook hier is het druk, maar de energie van het publiek is wat gemoedelijker. Wh^rl is een relatief nieuw soloproject van Jurgen Veenstra. Toch zit hij niet alleen: samen met 4 muzikanten speelt hij een betoverende set. Met een rauwe en doorleefde stem weet Jurgen je te raken. De instrumentale geluiden van zowel de toetsenist als de drie gitaren en rustige drums brengen troost. Dat is echter niet het enige. Vooraan, bijna verstopt achter de eerste rij gasten, zit Anisha met een zelfgemaakte Soundbox. Hierop maakt ze allerlei geluiden die iets weg hebben van water of ruis, maar soms ook juist iets industrieels lijken te hebben. De geluiden echoën diep door terwijl Wh^rl zijn liedjes zingt.

De set is erg speels en ongedwongen maar niet chaotisch. Tiny Room Records doet zijn naam eer aan door een gezellige kleine ruimte te creëren. Vijf decennia aan muzikanten zitten samen achterin muziek te maken die in elkaar overvloeit. Daar waar de vorige act nog moeilijk te verstaan was, klinkt de stem van Jurgen juist glashelder. De verhouding tussen instrumentaal geluid en zang is goed uitgebalanceerd en alles lijkt te kloppen. Ondanks dat de boodschappen verstopt in de nummers soms wat droevig lijken en muziek duistere randjes heeft, voelt het niet verdrietig. Het geheel is een dromerige gebeurtenis die zwoel aanvoelt, waarbij folk en indie de ondertoon voeren.

Wh^rl

TAXITAXI

We ruilen de Ierse pub in voor Café Knarie, waar TAXITAXI druk bezig is met het opzetten van hun set. Dit gaat gepaard met een grappige soundcheck en een wisseling van outfit op het podium. De zonnebrillen gaan op en Henk Wijngaard gaat aan. Met de vlam in de pijp trapt deze band hun show af. En zo gaat het eigenlijk het hele optreden door. Gewapend in een soort coureursoutfit scheuren ze er met veel kracht en snelheid doorheen. Naast de performance zit er ook een goed ritme in de nummers en is alles tekstueel sterk.

TAXITAXI voelt een beetje als een uit de hand gelopen grap die iets te leuk is. Ze speelden niet lang geleden nog in Vera tijdens de uitreiking van het Beste Nummer van Groningse Bodem. De nonchalance is bijna te goed uitgevoerd maar het werkt enorm. Knarie is omgetoverd in een enorm gezellige plek waar er fel op los gedanst wordt. Zelfs het trappengat staat vol en ook hier staat iedereen schouder aan schouder mee te bewegen op de muziek. Hoe vol het dan ook mag zijn, dat houdt niemand tegen. Iemand uit het publiek weet te crowdsurfen, bandleden weten het publiek in te lopen met instrumenten en er wordt zelfs een beetje gemosht. Je kan zeggen wat je witl van deze band, maar ze doen het goed. Ze leven op herhaling in teksten en slepen daarbij het publiek mee. De hele zaal weet binnen no-time mee te zingen en gaat volledig op in het optreden van de drie mannen.

It Dockumer Lokaeltsje

Het uitstapje naar Café Knarie wordt weer ingewisseld door O'Ceallaigh. Inmiddels staat beneden de laatste band voor ons klaar. Minder druk is het niet, wel net zo gezellig. De artiesten uit Groningen hebben plaats gemaakt voor een Friese band, It Dockumer Lokaeltsje. Deze punkband maakt al muziek sinds 1985. Ze doen het kort, Fries en anders. Waar het over gaat kan iedereen die Fries spreekt je vast vertellen, maar anders heb je een flinke vertaalslag nodig.

Ook als je het niet verstaat is deze groep evengoed tof om te zien spelen. Ze maken gebruik van interessante ritmes en intrigerende gitaarriffs. De gitarist heeft zijn (lees)bril nog op zijn hoofd maar dit deert niets. De Ierse pub is inmiddels overgenomen door zweet, Guinness en Friese koppen. Er wordt zowel door de muzikanten als door het publiek genoten. It Dockumer Lokaeltsje zit er lekker in. De muzikale opbouw binnen de nummers is erg goed, de muzikanten zijn getalenteerd, en de tekst? Tja, we hopen dat die ook goed is, maar leuk klonk het zeker.

It Dockumer Lokaeltsje

It Dockumer Lokaeltsje