Op deze EP breidt De Nachtwinkel de nummers Dikke Tina en Lieve Danny uit met meer bizarre, aanstootgevende verhalen. Blonde Peter en De Hulpverlener zitten prima in elkaar. Bij Blonde Peter wordt de omslag in het verhaal bijgestaan door een omslag in de muziek, die steeds harder en grimmiger wordt. De Hulpverlener is precies wat je niet wilt in een hulpverlener, chaotisch en grillig. Bij de volgende twee nummers wordt er echt over grenzen heen gegaan: Leergierige Merel heeft in het beste geval een gevoelig onderwerp, in het slechtste geval voor sommigen een zeer kwetsend thema. Zelfstandige Susan is misschien wel het beste nummer van deze plaat: het luistert als een horrorverhaal en doet denken aan een spoken word-optreden. Het verhaal wordt op de juiste momenten ondersteund door intensere muziek en de manier waarop Ruben Huizing het verhaal vertelt laat je aan zijn lippen hangen. Deze vier nummers geven meer diepgang aan de titel van de EP en schetsen een cynische, bijna maniakale blik op problemen uit de maatschappij. Hoewel het waarschijnlijk ook de bedoeling is geweest om zoveel mogelijk mensen te choqueren.