Donderdag 24 februari was er weer een nieuwe editie van Simplon UP, waar het aanbod deze keer een combinatie was van de creatieve techno van Korgknaap en vuige hiphop van Popprophet. Het was een avond vol verrassingen.

De bovenzaal van Simplon druppelde donderdag voorzichtig vol op aansporen van één van de vrijwilligers van het poppodium. Een nieuwe editie van Simplon UP ging weer van start, met Popprophet en Korgknaap als sterren van de show. De laatste biertjes werden gehaald, de DJ draaide zijn laatste plaatje af, gesprekken vielen langzaam stil, en het publiek ging zo ver mogelijk van het podium verwijderd staan.

Daar stond het te kijken naar een leeg podium, afgezien van een draaitafel op hoge poten. Ineens komt er een stem uit de speakers. Mensen kijken wat om zich heen, vragen zich af of de eigenaar van de stem achter hun staat of dat het geluid toch van het podium komt. En ja hoor: de spreker zegt iets over Oekraïne, en er komt een arm onder de draaitafel vandaan die een fooipotje neerzet. ‘Donations are welcome.’

Korgknaap

Korgknaap

Het absurde gevoel dat daarna in de lucht hangt, zet gelijk de toon van de rest van het optreden van Korgknaap (Daniël Janse). Hij is last-minute gevraagd voor vanavond, omdat Lunetten Shadow Banking moest afzeggen wegens coronabesmetting binnen de band, maar dat doet niet af aan de kwaliteit. Korgknaap weet er met zijn creatieve techno voor te zorgen dat de mensen in de zaal voorzichtig met hun hoofd staan te knikken, als ze al niet enthousiast aan het dansen zijn.

Soms staakt men de dansmoves even om verbaasd op te kijken als de sfeer van de muziek verandert, want Korgknaap maakt techno die soms heel vuig is, maar die net zo goed weer de grens van de pop opzoekt. Op een gegeven moment lijkt het zelfs even op happy hardcore. Het hoogtepunt was een remix van een YouTube-video over muziektheorie, waarbij de mechanismen die door een diepe, mannelijke stem werden uitgelegd, meteen werden toegepast in de praktijk.

Het leuke aan de set van Korgknaap is dat hij een trukendoos bij zich heeft waar hij het ene na het andere verrassende element uit trekt. Het publiek verbaasde zich terwijl hij eerst een fluit, daarna een mondharmonica en later een speelgoedxylofoon tevoorschijn haalde. Niet alleen waren dat verrassende elementen, het klonk ook nog eens goed. Hij had de Bovenzaal niet al zingend met een biertje in de hand hoeven uitzwaaien, als een dronken student in een karaokebar, maar je kunt niet alles hebben.

Popprophet

Popprophet

Gezellig was het in ieder geval, en die gezelligheid werd vermenigvuldigd toen Ghiel de Best, alias Popprophet, het podium op kwam; een goedlachse dude – een beter woord is er niet – met lang haar in een knot en een petje op, die meteen het publiek aanspoort om verder naar voren te komen, en daarbij mensen bij de voornaam aanspreekt. Het lijkt net alsof we op een huisfeestje zijn waar iedereen elkaar kent, met Popprophet als de gastheer – en hij heeft de AUX-kabel in handen.

De muziek van Popprophet is rauwe, sterk geproduceerde hiphop met songteksten over thema’s zoals mentale gezondheid, giftige mannelijkheid en ook de oorlog in Oekraïne komt tijdens dit optreden voorbij. Popprophet nodigt iedereen uit om te dansen, mee te zingen, vertelt oprecht over zijn schrijfproces en doet vals bescheiden als hij zegt dat hij een nummer in één sessie heeft neergepend. En hij drukt ons op het hart dat hij niet met alle eer wil strijken: Stefan Reinders produceert alles jongens, vergeet dat niet.

Het is alleen jammer dat Stefan vanavond niet aan de knoppen staat, want de bas klinkt behoorlijk hard, waardoor de vooral Engelstalige woorden van Popprophet nauwelijks te verstaan zijn. Gelukkig laat hij zijn lichaam nadrukkelijk spreken. Hij paradeert veel heen en weer op het podium, en past daarbij zijn postuur aan op het gevoel dat hij probeert over te brengen: van een gesloten houding, met zijn schouders naar voren en een bolle rug, naar een open houding, met zijn armen wijd, alsof hij ons allemaal wel een knuffel zou willen geven. Daarnaast is zijn gezicht heel expressief en wisselt hij regelmatig van zijn brede glimlach naar een blik die je normaal gesproken zou trekken bij het ruiken aan de sportschoenen van je grote broer.

Het publiek kopieerde die lichaamstaal en er werd volop gedanst. Er werd zelfs getwerked, en een paar meiden kregen het zichtbaar warm van sommige seksueel getinte teksten. Popprophet heeft charisma, en iedereen wil een stukje van hem meepikken.