De band Dire Straits begon in 1977, en dankzij de eerste succesvolle single in 1978, Sultans Of Swing, werd het al snel een bekende act. Uiteindelijk bereikten Mark Knopfler en de zijnen in de jaren ‘80 en begin jaren ‘90 een ongekende mega status. Geen venue was te groot, maar in het prille begin was het nog mogelijk de band te aanschouwen in de wat kleinere zalen. Tijdens de eerste buitenlandse tour van de band werd onder andere ook in Huize Maas in Groningen opgetreden. Legendarisch, zou je kunnen zeggen. Maar was het daadwerkelijk memorabel?

Het begin en de Groninger connectie

Wat weinig mensen weten is dat in een vroeg stadium van het bestaan van de band er sprake was van een zekere Groninger connectie. De oorspronkelijke drummer van Dire Straits was Pick Withers, wiens eigenlijke naam David Withers is maar iedereen noemde hem Pick. Withers was daarvoor echter drummer bij de folk-rock band Magna Carta. Deze band trad ook regelmatig op in Nederland. Tijdens een optreden in Assen, begin jaren ‘70, was er een stadjer aanwezig die mooie foto’s aan het maken was. Bij een later optreden in Groningen zelf liet hij de gemaakte foto’s aan de band zien. Van het een kwam het ander en de heren maakten er nog een gezellige avond van in de stad. Uiteindelijk bleven de bandleden logeren in Groningen, in het huis van de stadjer in Lewenborg. 

De naam van deze Groninger: Jacob Bolhuis. De ontstane vriendschap met de band zorgde er met name voor dat Bolhuis besloot meer te gaan doen met concertorganisatie. Met groot succes overigens. Uiteindelijk ging Bolhuis werken bij MOJO als mede organisator en was hij van vele topacts de tour- en productmanager. Zo kwam hij in contact met de grote namen uit de muziekwereld. Omdat hij echter boven alles een Groninger bleef zorgde hij ervoor dat aansprekende acts ook juist in Groningen kwamen optreden: Bob Dylan bijvoorbeeld. Maar Bolhuis heeft onder andere ook de aanzet gegeven voor het concert van The Rolling Stones in het Stadspark in 1999. Opvallend aspect daarbij is dat rond een eerder concert, van Toto in de Martinihal, hij John Mulder (de huidige CEO van MOJO) vanuit een vliegtuigje de potentie heeft laten zien van de drafbaan als locatie. 

Bolhuis heeft hoe dan ook veel aansprekende anekdotes, onder andere over Van Morrison, David Bowie, John Denver, The Everly Brothers, Prince en Whitney Houston, maar de connectie met Magna Carta en Pick Withers blijft voor hem voor altijd een heel speciaal verhaal.

Persoonlijk bericht van Pick Withers aan Jacob Bolhuis

© Jacob Bolhuis / privécollectie Jacob Bolhuis

De hit

Voordat Dire Straits ook maar een klein beetje bekend werd was Bolhuis al op de hoogte van het bestaan van deze band. Withers had hem persoonlijk gebeld om te vertellen dat hij de band Magna Carta ging verlaten. Zijn nieuwe band werd Dire Straits. Dit voelde voor Withers als een potentieel goede stap. Bolhuis besloot het goed in de gaten te houden, en toen er voorbereidingen werden gedaan voor de eerste buitenlandse tour van Dire Straits, was het eigenlijk niet meer dan logisch dat Dire Straits in Groningen zou gaan optreden. De hit en de bekendheid waren er toen nog niet. Dat zou echter heel snel gaan volgen. 

In mei van het jaar 1978 kwam Sultans Of Swing uit. De eerste single van Dire Straits. In Nederland werd het als eerste een groot succes, de rest van de wereld begon het later ook op te pikken. Uiteindelijk werd het hier een top tien hit, en toen het eerste album uitkwam in oktober was het hier meteen een verkoopsucces. Het ging echt razendsnel, toen het optreden kort daarna in Huize Maas plaatsvond stond de teller al op 100.000 verkochte exemplaren. Ondanks dat de band een paar maanden tevoren nog een grote onbekende was, was Huize Maas nu eigenlijk al te klein. Met gemak had de band een drie keer zo grote zaal uitverkocht kunnen krijgen. De band had daar op dat moment echter nog helemaal geen zin in.

Huize Maas

De locatie

© Harold Zijp / 2010

Het optreden

Tegenwoordig is het technisch gezien heel duidelijk hoeveel kaarten van een concert daadwerkelijk zijn verkocht, maar in de jaren ‘70 was het vaak nog lang onduidelijk hoe de voorverkoop uiteindelijk was verlopen. Dit zag je op de avond zelf pas echt. De organisatie zag op 18 oktober 1978 dat de zaal heel vlot vol aan het lopen was. Heel vol. Het kan zomaar zo zijn geweest dat het publiek de capaciteit van de zaal behoorlijk overtrof. 

De band had er duidelijk zin in die dag. Op het podium zat de stemming er goed in. Uiteraard werden met name de nummers van het debuutalbum gespeeld. Maar of het een memorabel optreden was? Op zich zou je denken van wel, maar je moet het ook zien in de tijdgeest. De muziek van Dire Straits was zeer kundig; Mark Knopfler was, en is, natuurlijk die fantastische gitaarvirtuoos, en ook de andere bandleden waren niet zonder muzikale bagage. Maar voor een deel van het echte Huize Maas publiek was het wat gezapig. Gewend zoals het was om juist in die zaal optredens te zien van punkbands. Voor een aantal concertbezoekers was het die avond niet een uitgemaakte zaak dat hier een toekomstig megaband stond, hoe goed en solide er op het podium ook werd gemusiceerd. Sommige bezoekers kunnen zich anno nu dan ook bar weinig herinneren van het optreden zelf.

In het Nieuwsblad Van Het Noorden verscheen een recensie van het optreden, geschreven door Syp Wynia. Tussen de regels door valt goed te lezen dat Wynia niet bepaald een groot liefhebber was, maar de opmerkelijke gitaarbeheersing van Mark Knopfler werd zeker geroemd. Verder was het een kabbelend optreden volgens de recensent, waarbij de heren pas aan het eind wat pit in de nummers wisten te leggen.

© Dire Straits

Sultans Of Swing Single Dire Straits

Hoe dan ook, bijzonder blijft het wel dat het was gelukt om een band die meteen uit de kluiten aan het groeien was in een relatief kleine zaal te zetten. De fase van de kleinere zalen had Dire Straits hier in Nederland in principe al kunnen overslaan. Het was uiteraard gelet op de mastodonten-status van later met terugwerkende kracht een bijzonder moment. 

Drummer Withers had het vanwege het succes dus goed gezien in 1977 om zich bij Dire Straits aan te sluiten. Al koos hij na het vierde album er toch ook weer voor de band te verlaten. Hij had alles bereikt wat er te bereiken was op dat moment. De ambitie was nu om geen standaard rock-drummer te worden, en meer tijd te kunnen doorbrengen met zijn gezin. De grootste Britse rockband van de jaren ‘80 groeide juist nog verder door, tot deze band zelf het einde zag in 1995.