Lieve Groningers,
Ik opende vanochtend mijn facebook en ik zag een vraag aan de wereld gesteld worden door mijn zeer gewaardeerde naamgenoot Merlijn Twaalfhoven. Hij is componist, zet overal op aarde bijzondere projecten op en stelde een in mijn ogen zeer intrigerende vraag : Welk deel van het coronaleven zouden we moeten bewaren als dit alles straks weer voorbij is?
Mijn antwoord was dat wij ook hierna het besef moeten blijven houden dat een wereld zonder livemuziek en de mogelijkheid om samen te kunnen dansen er een is waarvan we het belang tot nu toe misschien wel niet genoeg van beseften of op waarde wisten te schatten.
Dat is ook niet heel vreemd natuurlijk, wij zijn in Nederland in vergelijking met andere landen best wel verwend op cultureel vlak. Je hebt bijvoorbeeld bijna nergens ter wereld gesubsidieerde poppodia waar je als slechte band je eerste stapjes voor publiek kunt zetten om daarna door te groeien tot een goede live act. Hoewel op dat vlak sinds de botte bijl van Halbe Zijlstra in 2012 wel steeds moeilijker is geworden en er veel podia en jongerencentra zijn omgevallen. Verder komt ongeveer iedere headliner in bijkans elk genre tijdens een Europese tournee wel door Nederland en hebben we maar weinig tot geen censuur betreffende welke vorm van uitingen die je ook maar kunt bedenken als artiest.
Zoals sommige mensen weten, reis ik voor mijn werk redelijk veel over deze aardbol (sorry Greta) en ben ik bevoorrecht om mij zowel als nachtburgemeester danwel als cultureel ondernemer voor mijn inkomen bezig te kunnen houden met muziek en de mensen die daarvan genieten. Dit gaat soms ook verder dan genieten, voor sommige mensen die ik de laatste jaren heb ontmoet is muziek werkelijk het enige dat hen door de moeilijke omstandigheden waarin ze leven heen trekt en dat inspireert mij enorm.
Ik kan hier vele pagina’s aan anekdotes gaan vullen maar heb hier een paar voorbeelden: