Op 18 januari staat Hans Hannemann met zijn band op Eurosonic Extra. Om klokslag middernacht speelt hij zich in Martinus Brouwerij in de kijker van de muziekindustrie. Hij bereidt zich dit jaar anders voor dan bij zijn voorgaande deelnames op ESNS - “Ik heb mijn plafond bereikt.”

Topjaar

Hans Hannemann stond al driemaal eerder op Eurosonic. In 2012 voor het eerst, nadien in 2016 en vorig jaar zelfs tijdens Eurosonic Air, de gratis toegankelijke concerttent op de Grote Markt. Een mooi hoogtepunt na het topjaar 2016. Het jaar waarin de Pekelder zijn debuutplaat Makin Up For Livin' Easy uitbracht, op Oerol zijn opwachting maakte én als voorprogramma van Douwe Bob voor volle zalen in heel Nederland speelde.

De toer met de Amsterdamse singer/songwriter dankt hij aan een ontmoeting tijdens de Eurosonic-editie van 2016. “Ik liep Douwe Bob tegen het lijf. Hij bleek mijn muziek te waarderen en vroeg of we iets samen konden doen. 'Zet mij in je voorprogramma', zei ik.” Met een vette lach geniet Hannemann na van zijn assertiviteit. Veel meer heeft ESNS hem nog niet opgeleverd. Hoewel: “Op één van de Eurosonic-avonden hoorde een reclamejongen mijn stem. Die was daar blijkbaar van onder de indruk, want door hem ben ik nu de stem van Rambo Pantser Beits.” Ook hier volgt een lach.

© Anna H Span / AHS

Andere aanpak

Hannemann relativeert op die manier zijn optredens op Eurosonic. Is dat bescheidenheid of eerlijkheid? Het regionale circuit is hij inmiddels ontgroeid, dus een optreden op een internationaal gelauwerd festival lijkt een logische stap naar een groter publiek. Feit is dat hij tot dusver alles in eigen beheer doet, een platenmaatschappij heeft zich nog niet aangediend. “Eigenlijk liep alles goed toen we in 2016 en 2017 optraden. We hadden een gevulde agenda, een boeker en management.” Er bestond geen noodzaak om actief contacten op te bouwen met vertegenwoordigers van de platenindustrie. Waar de lat door de gebeurtenissen in 2016 hoog kwam te liggen, bleef de gewenste vooruitgang ondanks die goed gevulde agenda in 2017 uit. “In 2016 waren we de Grote Onbekende, maar na een tijdje is het nieuwe er voor het gros van het publiek wel af en ben je minder interessant.”

Dat noopt tot een andere aanpak bij de komende editie. De nummers die Hannemann schrijft deugen stuk voor stuk, maar ze moeten aan de man worden gebracht. De blik moet dus niet alleen op het publiek, maar ook op de industrie zijn gericht. Hij is daarbij opvallend eerlijk: “Op een gegeven moment heb ik daarin mijn plafond bereikt. Daarvoor heb ik de hulp van anderen nodig.” Méér dan voorheen denken zijn boeker en management na over de promotie van zijn Eurosonic-optreden: welke labels nodigen we uit? Welke festivalpromotor benaderen we? Hannemann zelf is daar minder mee bezig: “Ik speel liever voor een paar mooie vrouwen op de eerste rij. Tja, ik ben muzikant, hè.”

Bekend werk en nieuw materiaal

Hannemann spreekt zonder uitzondering over 'wij'. 'Wij', dat zijn naast Hannemann gitarist Rolf Verbaant, bassist René Monsma, toetsenist Merijn de Boer en drummer Marcel Wolthof. “We vormen een band, dat voelen we gewoon zo. We hebben allemaal liefde voor de liedjes.” Die liedjes worden langzaamaan gebracht, Hannemann is geen snelle liedjessmid. Het plan is om met regelmaat een nieuw nummer uit te brengen, vergezeld van een videoclip.

Nieuw materiaal is al geschreven en de single Josie Don't Stop Dreaming is inmiddels verschenen. Er zal nog een klein dozijn volgen. Tezamen vormen de nummers dan het tweede album. Een stijlbreuk met de debuutplaat zal het niet worden. Normaliter speelt Hannemann nieuw materiaal ook tijdens optredens. Bij de showcase op 18 januari zal hij voor een veilige route kiezen en vooral bekend werk spelen. Niet al het nieuwe materiaal zit goed genoeg in de vingers. Het past bij zijn gerichte aanpak om stappen voorwaarts te maken.

Hans Hannemann, 18 januari, Eurosonic Extra, Martinus Brouwerij, Kostersgang 32-34, 0:00 – 0:30 uur, toegang gratis.