Zowel folk als snoeiharde beats te horen op twaalfde editie Stukafest Zowel folk als snoeiharde beats te horen op twaalfde editie Stukafest

In een ruime studentenkamer aan het Schuitendiep bijt singersongwriter Tenfold het spits af met een optreden vol melancholische folkliedjes. Tineke begeleidt zichzelf op de gitaar tijdens het breekbare solo-optreden. De zangeres, die al op Spotify is te horen en nu werkt aan haar debuutalbum, heeft gereisd en dat is te horen. De meeste liedjes die ze vanavond speelt gaan over de ervaringen die ze heeft opgedaan tijdens een reis door Nieuw-Zeeland. Het zijn teksten met een knipoog, waarin ze haar visie op de wereld uiteenzet.

Ondanks het gebabbel tussendoor zingt ze geconcentreerd en met haar ogen dicht en het is verfrissend om te horen dat er ook Nederlandstalige nummers tot haar repertoire behoren. Tenfold zet een lastig, maar desalniettemin lichtvoetig en overtuigend optreden neer.

In het hart van de stad hebben Bobbie Wall en Martine Bakker een kamer aan de Grote Markt tot hun podium gemaakt. Zij maakten samen een reis door het zuiden van Amerika met als einddoel Nashville en schreven hier liedjes en verhalen over, gebundeld in het cd-boek Alleen Als We Samen Mogen. Bakker vertelt verhalen, afgewisseld met liedjes van Wall.

Een reis naar het Mekka van de countrymuziek is voor veel liefhebbers een droom, en het duo speelt mooi in op dat romantische beeld. Toch ligt het effectbejag er vanavond wel erg dik bovenop. Wall heeft een dijk van een stem met een prachtige countrysnik, maar haar liedjes en gitaarspel zijn te vlak en rommelig om te blijven boeien. Het idee is spannend, maar de uitvoering van het duo mist diepgang en doet wat gekunsteld aan.

Aan de Lage der A vinden we in de derde ronde Electropoëzie. “Het is heel erg grappig, echt een aanrader!” lokt het meisje bij de deur haar bezoekers enthousiast naar binnen. Het lijkt goed te werken, De Ridderbaas en Hans Hoeverloo staan met hun bizarre mix van snoeiharde beats en absurdistische gedichten op een zweterig volgepakt zoldertje.

Het duo is de laatste tijd veel op het podium te vinden en laat zich dan ook niet afleiden door de vlak voor aanvang gearriveerde filmploeg van OOG TV. Onder het felle licht van de camera komt Hoeverloo, microfoon en boek met teksten in de hand, soms gevaarlijk dichtbij zijn bezoekers. De zolder vol hossende studenten danst, zingt, schreeuwt en laat zich zelfs verleiden tot een heuse sitdown. Kijk er niet gek van op als je culthitje Symmetrie In De Vensterbank straks gewoon in de Negende Cirkel hoort!

In Huyze Bolder is het dan tijd voor een optreden van Nachtschade. De band klinkt meteen funky en heeft geen enkele moeite om het publiek in beweging te krijgen. De vijf bandleden kunnen het goed met elkaar vinden, zijn lekker zichzelf en laten lange, instrumentale stukken horen met interessante orgelpartijen en gitaarsolo’s. Eigen nummers van het album Maskerade, maar ook het fantastisch in het gehoor liggende The Architect van dEUS.

De psychedelische rock ’n bluesnummers blijven eindeloos uitrollen zonder dat het verveelt. De liedjes hebben een goede, melodieuze basis. De muzikanten komen uit de tijd dat DUO nog IB-groep heette, maar ook onder het jongere publiek zit de sfeer er goed in. Er worden leuke grapjes gemaakt tussen de nummers door, de band geeft een optreden van wel een uur en dan is het alweer tijd om te plaat aan te schaffen of om naar het eindfeest te gaan. Helaas, want het optreden van Nachtschade smaakt naar meer.

Op het eindfeest in Vera staat Korfbal de feestvreugde te vergroten. Het viertal surft lekker mee op de hernieuwde populariteit van garagebandjes en excelleert in puntige indierock. Hoewel de gemiddelde leeftijd van de band niet boven de 25 kan liggen, hebben de leden allemaal hun sporen verdiend in andere projecten en ook de Popronde bracht de band veel goeds. De frisse liedjes van Korfbal gaan er bij het publiek goed in.

Nu zegt dat vanavond niet zo veel, want de meeste bezoekers zitten al goed in de olie en vinden alles prima. Vlak voor het podium worden de nummers nog enthousiast onthaald, maar achterin de zaal staat men vooral te praten en te dansen. Zonde, want Korfbal maakt ondanks een wat afstandelijke podiumpresentatie zijn reputatie als grote belofte meer dan waar.