Kent u dat gevoel, van een lange autoreis? In het begin is het spannend. Je vertrekt naar een onbekende bestemming ergens ver weg. Daarna slaat door het monotone uitzicht op eindeloze snelwegen de verveling toe. Totdat je het op een zeker moment ineens merkt: je bent op reis. Een panorama aan onbekende landschappen trekt aan je voorbij. Vol verwondering kijk je toe: je bevindt je in een andere wereld. Dit is precies het gevoel dat Dia del Mercado met deze nieuwe EP tracht op te wekken. Bij aanvang is de toon meteen gezet. Als de eerste klanken van de openings- en tevens titelsong uit de speakers rollen dringen zich bijkans visioenen van eenzame cowboys en aftandse saloons op. Deze plaat ademt sfeer, en wel de sfeer van het oude westen.
Die sfeer blijft de gehele vijf nummers die de EP rijk is hangen. De sound is wijds en bombastisch, de instrumentatie klinkt lekker ouderwets met banjootjes en lome percussie. Onder een Quentin Tarantino-western was deze muziek ook niet misplaatst geweest. Des te indrukwekkender als je weet dat Slingerland naast de zang alle instrumenten op de plaat voor eigen rekening neemt. Ook het tempo blijft tijdens de verschillende nummers ongeveer even laag, als het ritmisch wiegen van een huifkar zullen we maar zeggen.