Een duizendpoot, zo mag je Ruud Slingerland wel noemen. Al sinds jaar en dag meandert de Groninger multi-instrumentalist door de lokale scene. In de jaren negentig bracht Slingerland onder de naam Rude Ass Presents diverse opnamen uit en daarna maakte hij deel uit van vele acts in en romdom de stad. Zo is hij bijvoorbeeld als gitarist en toetsenist onderdeel van rockband Avery Plains. Voor dergelijke rockmuziek hoef je niet bij het in 2008 door hem gestarte Dia del Mercado te zijn. Slingerland ontleent de muzikale invloeden voor deze act uit zijn liefde voor film. Ook de nieuwste EP, genaamd Another Clumsey Mile, doet denken aan een soundtrack, en wel eentje voor de Clint Eastwoord-avonturen van weleer.

Kent u dat gevoel, van een lange autoreis? In het begin is het spannend. Je vertrekt naar een onbekende bestemming ergens ver weg. Daarna slaat door het monotone uitzicht op eindeloze snelwegen de verveling toe. Totdat je het op een zeker moment ineens merkt: je bent op reis. Een panorama aan onbekende landschappen trekt aan je voorbij. Vol verwondering kijk je toe: je bevindt je in een andere wereld. Dit is precies het gevoel dat Dia del Mercado met deze nieuwe EP tracht op te wekken. Bij aanvang is de toon meteen gezet. Als de eerste klanken van de openings- en tevens titelsong uit de speakers rollen dringen zich bijkans visioenen van eenzame cowboys en aftandse saloons op. Deze plaat ademt sfeer, en wel de sfeer van het oude westen.

Die sfeer blijft de gehele vijf nummers die de EP rijk is hangen. De sound is wijds en bombastisch, de instrumentatie klinkt lekker ouderwets met banjootjes en lome percussie. Onder een Quentin Tarantino-western was deze muziek ook niet misplaatst geweest. Des te indrukwekkender als je weet dat Slingerland naast de zang alle instrumenten op de plaat voor eigen rekening neemt. Ook het tempo blijft tijdens de verschillende nummers ongeveer even laag, als het ritmisch wiegen van een huifkar zullen we maar zeggen.

Het maakt dat de muziek soms wel wat in gekabbel dreigt te verzanden, maar vervelend wordt dat niet. Daar is de EP met negentien minuten ook te kort voor. Jammer eigenlijk, want een plaat als deze wil je juist wat uitgebreider beleven. Even wegzakken, de ogen gesloten en dromen van weidse prairies en stoffige woestijnstadjes. Dia del Mercado is geen hap-slik-weg-muziek; aan pakkende singletjes wordt niet gedaan. Slingerland creeërt eerder een muzikaal landschap, dat zich in het hoofd van de luisteraar uitstrekt zolang de muziek doorspeelt. Helaas is dat dus niet zo lang. In 2012 liet Slingerland met het 41 minuten lange Seven Years of Dirt al zien dat hij het wel aankan om een dergelijke sfeer een volle langspeellengte vast te houden.

Another Clumsey Mile is dus een plaat met twee gezichten. Wat er is, is goed, maar de summiere inhoud knaagt toch. De vijf aanwezige nummers zijn bij elkaar gewoon niet lang genoeg om er écht in te komen, en daar zou juist wel de kracht van deze muziek kunnen liggen. Maar wat staat daar, op de hoes? The One Man Band Tapes: Part One? Part One. Dat betekent dus dat er nog een tweede deel aanstaande is. Misschien komt de plaat dan toch nog tot volle wasdom wanneer je in de auto stapt, beide platen achter elkaar in de cd-wisselaar, de wijde wereld in.