De Oosterpoort laat zich meenemen door Bonobo De Oosterpoort laat zich meenemen door Bonobo

Als Bonobo dan zelf de bühne betreedt, is dat wel even wat anders. Meteen vult het geluid van Green en zijn band de hele zaal. Iedereen is meteen bij de les, maar als al snel Kiara, het openingsnummer van het eerste échte succesalbum Black Sands ingezet wordt, is de show pas echt begonnen. Om het publiek op scherp te zetten, ramt Green er na ongeveer een kwartiertje een medley van een paar grote hits als Ten Tigers en het in Nederland door Man Bijt Hond onsterfelijk gemaakte Kong, doorheen. De nummers worden allemaal onder luid gejuich ontvangen, maar worden geen van allen helemaal afgespeeld. Raar, zou je zo denken. Waarom zo snel en zo vroeg je hit-kruit al verschieten? Omdat al snel blijkt dat Bonobo nog veel meer moois in petto heeft, daarom.

Hoewel bijna elk nummer vloeiend in het volgende overloopt, gebeurt er steeds weer iets nieuws vanavond. Het podium is een komen en gaan van bandleden met onder andere een drummer, zangeres en blaassectie die in wisselende bezetting bij verschillende nummers komen meedoen. Bovendien bestrijkt Bonobo’s oeuvre een behoorlijk divers palet aan sounds. In het ene lied horen we Afrikaanse zang, dan wordt er weer gespeeld met strijkers en dromerige melodieën en vervolgens kletst de bas er weer keihard in. Green zelf wisselt regelmatig tussen zijn synthesizers en de basgitaar, waarop hij zich al even bekwaam toont. Nergens zakt de show in en als een hit als Cirrus langskomt, ontploft de zaal zowat. Tot achter op het balkon golft de menigte mee. Mensen staan met de ogen dicht en worden door Green meegenomen naar zijn wereld waar geluid, gevoel en beeld in perfecte harmonie door elkaar heen bewegen.