Dag Des Oordeels: Sennen - Periphery
Periphery ontworstelt zich maar moeilijk aan zijn invloeden
Begin dit jaar werd Sennen gecontracteerd door het kleine Utrechtse Zabel Muziek. Periphery is hun eerste release voor het label. De drie tracks tellende cd is erg mooi en in de beste postrockstijl vormgegeven. Vol verwachting klopt dan ook het hart als het schijfje in de cd-lade verdwijnt...
The car is on fire an there's no driver at the wheel." Met deze onheilspellende woorden begon de debuutplaat 'F# A# oo' van Godspeed You Black Emperor! uit 1998. Hun apocalyptische postrock was de ideale soundtrack van alle doemdenkerij rondom de naderende milleniumwisseling. Maar zoals die hysterie na 1 januari 2000 al snel wegebde, zo verdween ook de opwinding over de muziek van Godspeed na een aantal platen. Hun aanzwellende muziek begon steeds meer op een kunstje te lijken en echte vernieuwing bleef (tot nog toe) uit.
Waarom zo veel woorden verspillen aan een Canadese band in een recensie van de nieuwste ep van het Utrechts-Nijmeegse Sennen? Wie deze groep ooit live heeft gezien weet dat de vergelijking met Godspeed You Black Emperor! voor de hand ligt. Maar zodra Periphery (of 'par'Ifrie') begint, lijkt het even alsof je écht de debuutplaat van het bombastische postrockorkest hebt aangezet. Diezelfde dreigende, zoemende toon... Als de gitaren invallen, merk je dan wel dat het niet om 'F# A# oo' gaat, maar het zou nog steeds een nummer van Godspeed kunnen zijn. En van dat idee word je tijdens alle drie de nummers niet afgeholpen.
Hierin schuilt de grootste kritiek op Periphery: de band weet zich maar moeilijk aan de invloed van de grote postrockbands te ontworstelen. Zelf zien ze dit blijkbaar ook deels in: Mogwai, Godspeed en Slowdive worden in de bio heel terecht als referentie genoemd. Muzikaal is het overigens allemaal prima in orde. De instrumentale nummers zijn mooi uitgewerkt en zorgvuldig gearrangeerd. Ook klinkt de ep erg goed, al zijn de drums wel wat erg droog op de voorgrond gemixt. Dit stoort echter alleen even in het openingsnummer met de prachtige titel 'Hindenburg'.
Het derde nummer, 'How peaceful life would be without love & joy', is verreweg het sterkst, mede door de verrassend frisse drumpartij. Ook live viel het al op als een van de uitschieters. Blijft natuurlijk de vraag hoe je de muziek van Sennen zou ervaren als je associaties je niet in de weg zouden zitten. De uitgesponnen nummers zijn namelijk sterk genoeg en live heeft de band al bewezen een overtuigende set neer te kunnen zetten.
Gelukkig kan iedereen binnenkort zelf een oordeel vormen. Op 6 november speelt de band weer in de Nijmeegse Onderbroek. Wie weet blijkt dan dat Sennen wel degelijk zijn eigen invulling geeft aan de postrock.