Dag Des Oordeels: The May Bees - Blame it on the other ones
‘Blame it on the other ones’ sterk tussendoortje
The May Bees timmeren aardig aan de weg. Zo aardig, dat voor het najaar zelfs een tour door de USA en Canada is gepland. Hier in de regio de komende tijd geen optredens, maar wij vermaken ons voorlopig wel met het nieuwe album.
Rauw, puur en intens: met deze woorden omschrijven The May Bees zelf hun album ‘Blame it on the other ones’. Het kreeg al meerdere positieve recensies. De nummers zijn regelmatig te horen op alternatieve radiostations. Het tweede album van Marzj en Gregory Orange is een album met een boodschap. Het is geen hapklare brok: je moet er een aantal keren naar luisteren en het is zeker de moeite waard om in je in de teksten te verdiepen.
Er wordt gezongen over de macht van de media en de hectiek van het leven. Na het beluisteren van ‘Mess’, een rustige ballad, krijg je het gevoel dat je een beetje zweeft. De muziek rockt, vergelijkbaar met The Pixies en The Foo Fighters. In het album zijn verschillende samples verwerkt, die de nummers een extra dimensie geven. Je belandt hierdoor in een soort muziekrollercoaster. ‘Time again’, het eerste nummer op de cd, is zeker zo’n nummer: rustige zang en scheurende gitaren. Het tweede nummer ‘Black Queen’ opent met een fijne bassriff en een goed stukje drumwerk, en sluit af met een bombastisch einde.
De diversiteit van het album blijkt vooral bij het laatste nummer ‘Fields of Albany’, waarbij je in alle rust het album verlaat onder het geluid van vogeltjes. Een uitstekende opwarmer, dit tussenalbum, want volgend jaar staat er een langspeler gepland. We kijken er naar uit!