Voor de derde achtereenvolgende keer organiseren Astrant en Cultura samen het Singer Songwriter Festival Ede. Vanaf het begin weet de top van de singer-songwriters de weg naar de op drie na grootste gemeente van Gelderland te vinden. Stevie Ann, Lucas Hamming, Rogier Pelgrim, Lakshmi, Judy Blank en Lavalu zijn slechts enkele namen die het podium de voorbije edities vulden. Dit keer wordt het rijtje aangevuld door een volwassen geworden student bestuurskunde, een dichtende zangeres, een zingende dichteres, een melancholische oude rot in het vak en last but not least Tim Knol, een herboren Noord-Hollander.

Het is gezellig druk in het centrum voor kunst en cultuur Cultura. Ede loopt warm voor wat de scene van liedjesschrijvers te bieden heeft. En het is niet niks wat op het toneel verschijnt.

Ruben Schaap
Deze local hero is blijkbaar als singer-songwriter geboren, want al op zijn negende schreef hij zijn eerste liedje. Zijn eerste ep was nog in het Engels, maar daarna is Ruben naar het Nederlands geswitcht. In 'Verlegen' bezingt hij de twijfel waarmee zijn generatie zichzelf ziet. Zijn gevoelens voor een meisje durft hij niet te tonen, waarna hij maar een cassettebandje met een tekst door haar brievenbus duwt. Op het podium is Schaap een volwassen performer met zelfvertrouwen. Dat is mede dankzij producer Karel Schepers, die met Ruben sleutelde aan zijn Nederlandstalige repertoire.

Iris Penning
Voordat de Eindhovense liedjesschrijfster en zangeres haar optreden begint, deelt ceremoniemeester Rogier Pelgrim 'niet lullen-lollies' uit. Overbodig, want het publiek zit ademloos te luisteren naar de dromerige songs en teksten van de Brabantse. Haar liedjes zijn gedichten op zichzelf. Met het album Liever vieze voeten wil ze taboes doorbreken. Zelf geeft ze het goede voorbeeld door op kousenvoeten op het podium te staan. Een loop-machine produceert haar gitaar en geluidseffecten, waardoor ze vrij kan bewegen. Begeleid door Mirthe de Jong op cello én zang vloeien de teksten van Iris met een warme gloed de ruimte in. Het meisje dat een aantal jaren geleden op Vrijpop Beuningen, gehuld in een poncho, nog bijna wegwaaide en wegregende is een volwassen performer geworden. 

Janne Schra
Het werk van dichteres M. Vasalis (het pseudoniem van Margaretha Leenmans) vormt de rode draad van Janne Schra’s optreden. Zingend en dichtend brengt ze dit tot uitdrukking. Thema’s als de zee en drank komen in haar teksten terug. In 'Drank, de onberekenbare’ zingt ze over drank als bron van creativiteit (met mate, natuurlijk). Begeleid door alleen Reinout Douma op de vleugel zingt ze onder andere in jazz-stijl. Tussendoor draagt ze gedichten voor. Ze wisselt dromerigheid (‘Afsluitdijk,’ waar de tijd eeuwig lijkt vast te staan) makkelijk af met vrolijkheid (‘Als daar muziek voor is’, voor oude mensen). 

© Harold Broedelet

Iris Penning

a balladeer
Met gevoel voor zelfspot stopt Rogier één van zijn zelf gepromote lolly’s in zijn mond als hij te langdradig is in zijn aankondiging van a balladeer. Ooit begonnen met een band om zich heen, is deze zanger-gitarist al zo’n tien jaar solo actief. De teksten uit zijn bandperiode lenen zich uitstekend om door een eenling vertolkt te worden. ‘Plan B’ van het album Where Are You, Bambi Woods? met alleen zang en piano klinkt net zo krachtig als met band. Melancholie en tragiek zijn bepalend in het oeuvre van a balladeer. In ‘Superman Can’t (Move His Legs)’ zingt hij over de inmiddels overleden Superman-acteur Christopher Reeve. De Goederen sluit zijn optreden vrolijk af. Met ‘Incompatible’, onversterkt en met alleen een ukelele, gaat het publiek toch met een prettige gemoedsrust richting het slotoptreden. 

Tim Knol
Een muzikale duizendpoot, zo zou je Tim Knol kunnen noemen. Van singer-songwriter tot de garagerockband The Miseries, niets is te gek voor hem. Vanaf de platenspeler op het podium klinkt bluegrass als introductie. Rogier Pelgrim houdt het daarom kort en ruimt na wat selfies te hebben gemaakt al snel het podium. Met het vlotte nummer ‘Let It Shine’ brengt Tim de vaart erin. De afgelopen maanden was hij met Blue Grass Boogiemen op pad, maar vanavond doet hij het alleen. ‘Stars In Your Eyes’ laat hij vanaf zijn platenspeler horen. “Trekken jullie dit nog?” Echt wel! Dus gaat hij vrolijk verder. Zijn anekdotes werken op de lachspieren. De al dan niet bestaande ‘Oerol-vrouw’ vormt de basis voor het nummer ‘Deep Dark Woods.’ Als Tim haar nadoet, ligt het publiek onder de stoelen van het lachen. Zelfs de so-called treurige afsluiter ‘If My Love Could Kill’ van Lucinda Williams krijgt de lach niet meer van ons gezicht. 

Het Singer Songwriter Festival Ede is ook dot keer zeer geslaagd te noemen. Het podium in het Atrium zou naar verluidt minder geschikt zijn voor dit soort optredens, maar niets blijkt minder waar. Niet onbelangrijk is het gedisciplineerde publiek. Stil en met waardering voor de artiesten genieten de toehoorders van de artiesten. De lolly’s die Rogier Pelgrim uitdeelt blijken overbodig te zijn.