Doornroosje host vanavond twee bandwedstrijden tegelijk. In Doornroosje zelf vindt de finale van Kaf en Koren plaats: een sympathieke bandwedstrijd van de Radboud Universiteit Nijmegen die al jaren op een gezellig gevulde zaal met studentenaanhang kan rekenen. Omdat er amper iets te winnen valt, is het wedstrijdelement ondergeschikt aan dat wat altijd weer als doel van bandwedstrijden wordt aangehaald: een podium bieden aan nieuw talent.

Bij de Grote Prijs van Nederland (GPNL) in dependance Merleyn spelen echter andere belangen. De wedstrijd maakt deel uit van de marketingstrategie van Heineken, die voorheen vooral gericht was op dance en hiphop, maar nu ook andere muziekliefhebbers tot zijn target group rekent. Tenzij je uiteindelijk door de zogenaamde vakjury wordt verkozen tot de band die de muziekindustrie een jaartje wil hypen, heb je er als als band geen ene fuck aan. Hoewel er vanavond vijf busjes muzikanten van heinde en verre naar Nijmegen moeten komen, krijgen ze niet eens hun reiskosten vergoed. Het podium- en zaalgeluid waarmee ze een handvol nummers mogen laten horen is belabberd en de bierkoelkast is ook al na een stief kwartiertje leeg.

Ondanks dat het hier dus om een commercieel evenement met nul charme draait, kun je het de optredende bands weinig kwalijk nemen dat het voor nieuw talent soms moeilijk is om je buiten de regio in de kijker te spelen, en ze daarom deze kans grijpen. Dan is het extra sneu als de eerste band ook nog eens vóór de op website aangekondigde aanvangstijd moet spelen. Volgens de barman moet NOOLA uiteindelijk de beste band van de avond zijn geweest. Dat is dan ook de enige onafhankelijke getuige die te vinden was, want naast organisatie en bandleden zullen vanwege de hoge entreeprijs maar enkele Nijmegenaren in het publiek staan.

De eerste deelnemer na officiële aanvangstijd is City Safari Blue, een exotische acid-/jazzband. Het is de enige band die vanavond echt goed klinkt, vooral de blazers, achtergrondzangeressen en toetsen. Moeilijk is dat ook niet, want die komen allemaal uit een laptop. Hoe dan ook, mocht dit net zo goed live uitgevoerd kunnen worden als de drummer, bassist, gitarist en zanger dat nu doen, dan zou deze band absoluut een aanrader zijn voor de MusicMeeting. Vooral het afsluitende psychedelische nummer is ook voor mensen zonder batikjurk en sandalen uitstekend te pruimen.

The Legacy is een bandje uit Moerkapelle dat behoorlijk catchy rock speelt. Hun nummers zouden zelfs zomaar hitjes geweest kunnen zijn van Liquido, Nickelback of Foreigner. Nog niet bepaald een eigen of samenhangend geluid dus, maar gezien de jonge leeftijd van de bandleden zeker een band met potentie.

Sideditch maakt van die donkere-overhemden-en-bretelpop. Met uitzondering van het laatste nummer is het de enige band die er niet in slaagt om tijdens de toch al schamele speeltijd de aandacht vast te houden. De jongens uit Deventer zijn ook de enigen die niet meer dan honderd kilometer hebben moet afleggen en hebben dus de meeste publieksstemmers meegenomen. Dat de quasimelancholische indiepop net zo ongeïnspireerd is als hun kledingkeuze is voor de GPNL dan ook helemaal niet zo erg.

Rodèlle, de laatste band van vanavond, is het antwoord op de vraag hoe het geklonken zou hebben als Sigur Ros in de seventies rockmusicals gecomponeerd zou hebben. Omdat de nummers vol zitten met verrassende doch ongekunstelde wendingen in tempo en sfeer, weten de bandleden zelfs de vriendinnetjes van Sideditch (die aan het begin van de set nog uitgebreid met de rug naar podium stonden te beppen) te overtuigen om tijdens het laatste nummer enthousiast mee te klappen. Rodèlle is een band met eigen zeggingskracht en zou zo’n GPNL eigenlijk helemaal niet nodig moeten hebben, maar toch fijn dat dit optreden de avond toch nog enigszins redt.

Maar goed, we hebben het hier over een bandwedstrijd, en op de GPNL horen wellicht ook geen (zoals een Roos van Nijmegen-organisator ze elders op deze site nog laatdunkend typeerde) bands die “alleen maar een optreden zoeken.” Hier gaat het om de mensen die weten hoe je je achterban managet en je social media skills inzet voor stemmen. We mogen Sideditch dan ook van harte feliciteren met hun plaats in de volgende ronde!

De rest druipt een illusie en een hoop reiskosten armer weer af. Bandwedstrijden hebben wat dat betreft toch veel gemeen met loterijen. De deelnemers stoppen er een hoop geld in en uiteindelijk is er maar één echte winnaar: de organisatie zelf. En zo krijgt ook dit product van Heineken zoals altijd weer een gore bittere nasmaak.