Het Californische Crocodiles maakte met hun meest recente album Sleep Forever een uitstekende plaat. Helaas lost de band de hooggespannen verwachtingen op het podium niet in.

CONCERT
Crocodiles, Saddlespan, zaterdag 16 juli 2011

MUZIEK
Gruizige, psychedelische noise. Oudere jongeren horen er onvermijdelijk The Jesus & Mary Chain in. Recentere referenties zijn The Black Rebel Motorcycle Club en The Horrors.

PLUS
Retro of niet, het zijn de liedjes die tellen. Crocodiles heeft een aantal heel sterke. Live klinken deze bovendien nog net wat gruiziger. Met weinig pauzes tussen de nummers en lange, subtiel opgebouwde intro's dreigt het op sommige momenten een mooie trip te worden.

MIN
Space is the place, maar een overdaad aan galm en een brij van gitaar- en orgelgeweld zorgen dat er te vaak weinig melodie te onderscheiden is. Het klinkt allemaal net iets te bedacht, en dat geldt helemaal voor de presentatie van de zanger. Na een rondje over het podium rennen je microfoonstandaard grijpen alsof je de laatste noot eruit moet persen? Mag best, maar bewaar die momenten voor het slot van een zinderend optreden van een paar uur. Bij een band die nog geen drie kwartier hoeft te vullen, is het ronduit pathetisch. Ironisch genoeg lijkt alles beter in balans bij het ene nummer dat na een complete stroomstoring nog wordt gespeeld. En ironisch genoeg is dat nummer, het beste van de set, een cover van The Ramones.

CONCLUSIE
Crocodiles heeft twee albums met een aantal prima songs. Waarom is het dan nodig de boel dicht te plamuren met galm en noise? We zien de band graag een keer terug als ze zelf beseffen dat ze het gewoon van hun songs en niet van hun maniertjes moeten hebben.

CIJFER
6