Huis-dj Pure opent de avond op passende, rustige wijze. Ondanks zijn goede skills is dit toch duidelijk de opwarmer van de avond. Tijd om even een kijkje te nemen in de kleine zaal, die vanavond wordt gehost door het label Audiosculpture. Sicco Bosscher staat achter de draaitafels. Deze man gelooft niet in opwarmertjes en geeft een stevige technoset weg met een behoorlijk tempo, en dat wordt beloond: Iedereen die "even" in de kleine zaal komt kijken, blijft ook "even" hangen en binnen een mum van tijd is de kleine zaal vol en enthousiast.
Terwijl Bosscher bezig is met zijn laatste platen vertrekt men echter en masse naar de grote zaal en is er geeneens tijd voor een applaus. De reden voor die leegloop is Petter. Deze Zweed was al enigszins bekend bij het Nijmeegse publiek vanwege zijn optredens op de Valkhofaffaire in 2006, waar hij een sterke indruk achterliet. Hij begint vanavond erg rustig met progressive en bouwt verder op met techhouse en minimal. Het klinkt aardig, maar de reacties zijn wisselend. Een aantal mensen vertrekt toch maar weer naar de kleine zaal voor wat stevigere techno, anderen luisteren - niet al te veel bewegend - naar wat Petter nog in petto heeft. Vooraan bij het podium wordt de ietwat experimentele set van de Zweed echter zeer goed gewaardeerd en wordt er flink gedanst.
Om half drie is het tijd voor een live-act van de in Nederland relatief onbekende Tony Rohr. Al na enkele minuten wordt het voelbaar dat de set van deze man uit de Verenigde Staten hét optreden van de avond gaat worden. Ook Rohr begint kalmpjes aan, maar dat duurt niet lang. Meestal worden snelle tempowisselingen niet gewaardeerd, maar de Amerikaan krijgt het voor elkaar zijn muziek uitermate dansbaar te houden, terwijl hij snel switcht van tempo en stijl. Later zit er meer opbouw in zijn set, maar het is nog steeds te horen dat het een live-optreden is. Een heel knap live-optreden welteverstaan. Alle gezichten staan met een brede glimlach richting podium en vrijwel iedereen gaat helemaal los. Vele handen gaan de lucht in en met gefluit en gejoel wordt Rohr verteld dat hij een superset weggeeft.
Nadat Rohr met groot applaus is bedankt is het tijd voor afsluiter Bas Mooy, die het moeilijk zal krijgen zijn voorganger te overtreffen. De Rotterdammer - die Doornroosje al vaker aandeed - doet echter niet moeilijk en weet waar men aan toe is: rechtoe rechtaan techno. Na het experimentele (Petter) en het onbekende (Rohr) is het tijd voor een lekker knallende afsluiter. En die komt er ook met een - voor Roosjebegrippen - harde technoset, waarbij alle overgebleven energie eruit kan. Het was weer een zeer enerverend avondje in Doornroosje met uiteenlopende en kwalitatief sterke artiesten. Tony Rohr verdient hierbij een vermelding als absoluut hoogtepunt. En het blijkt, er zal sterkere concurrentie moeten komen in Nijmegen wil men bezoekers bij de Planet Rose avonden weglokken. Met zo'n geluid, lokatie, sfeer en unieke artiesten zal dit concept nog een lang bestaan genieten, zoals het hoort.