Voor het eerst in de geschiedenis van Welcome to The Village gaan de poorten op donderdagavond open. Het festival is opgenomen in het officiële programma van Culturele Hoofdstad 2018. Consequentie: er zijn meer centen beschikbaar voor ontwikkeling van het festival en meer ruimte om nog meer mooie acts naar de achtertuin van Leeuwarden te halen. Daarnaast zou je hopen op minder gezeik aangaande geluidsnormen en overlast vanuit de Gemeente Leeuwarden. Helaas geldt voor het laatste punt dat het gezeik groter is dan ooit, met zeer ingrijpende gevolgen voor het verloop van de avond.

Opgetogen praat artistiek leider Sjoerd Bootsma op dondermiddag tegenover 3VOOR12/Friesland over het aankomende weekend. Het lekkere weer, de mooie kunst, lekkere snacks én een mooi breed muzikaal programma moeten toch zorgen voor weer een geslaagde editie van Welcome to The Village. Optimistisch gaan de poorten van het terrein - weliswaar een kwartiertje te laat - open en wandelen de eerste bezoekers rustig naar de incheck-tent. De vrijwilligers worden in besloten kring voor het hoofdpodium welkom geheten, grote groepen buurtbewoners verkennen het terrein en de eerste biertjes en ganzenburgers worden genuttigd in restaurant Baaiduinen.
 

Her en der klinkt gemopper over het nieuwe betaalsysteem, maar daartegenover staan net zoveel positieve geluiden. Geen gedoe met muntjes, maar gewoon je contactloze pinpas tegen de scanner houden en klaar is Klara. Voor de mensen die de mogelijkheid tot contactloos pinnen niet hebben, zijn speciale passen beschikbaar die opgeladen kunnen worden.

Het terrein is voor deze eerste festivalavond gedeeltelijk geopend. Het feest speelt zich af op het gebied rondom Grootegast. Uiteraard is het innovatie-eiland DORP ook open voor publiek. Met een bord bij binnenkomst wordt de bezoeker wel gewezen op het betreden van het gebied op eigen risico. Niet geheel onterecht want met name in het hoekje waar skelters worden gebouwd wordt met groot materieel gehakt en gezaagd.

Wanneer je een stukje doorloopt op het eiland kun je meteen genieten van een prachtig uitzicht op het terrein aan de overkant. Dit wordt mede gecreëerd dankzij een groot kunstwerk van de hand van Art van Triest. Metershoge ladders torenen hoog uit boven het water en het bouwwerk Verticaal is op z’n minst indrukwekkend te noemen.

Maar goed, vlug terug naar de overkant want na alle indrukken vanaf het moment van arriveren is toch een lekker muziekje niet te versmaden. Op de plek waar we normaal een podium aantreffen met enkel een luifel daarboven gespannen is Blessum nu de plek voor een spiegeltent. Mozes and The Firstborn prikken hun gitaren rond half negen in de versterkers en daarmee is het festival officieel voor geopend. De spiegeltent vult zich al snel en de temperatuur in de kern loopt meteen op tot broeiere hoogtes. Ja hoor, we zitten meteen lekker in de sfeer. Vriendelijke gezichten om je heen, vrienden en bekenden worden gespot en begroet en je voelt aan alles dat het weer een bijzonder weekend gaat worden.

Mozes and the Firstborn

Het is altijd een lastige taak om een festival te openen, maar de mannen van Mozes and the Firstborn lijken hier vanavond weinig moeite mee te hebben. Het brave indierock imago van hun debuutalbum heeft de band inmiddels al een tijdje achter zich gelaten. Achter de bezwete haren en opengesperde ogen van zanger Melle Dielesen gaat nu een heuse garagerockband schuil. Tuurlijk de invloeden waren er altijd wel, maar echt rammelen als op Marianne, of gitaarmuurtjes bouwen zoals op het einde van Crawl was er voorheen niet bij. Als ze deze trend voortzetten, zijn ze over tien jaar gewoon nog steeds graag geziene gasten op elk festival.

Ondertussen toveren de Belgen van Warhola de moderne, hippe en zwoele geluiden uit de instrumenten in de naastgelegen Grootegast. Met name de falsetstem van de zanger Oliver Symons is het geheim van deze band. Waarom is Oscar en The Wolf zo groot, en heeft Warhola die toch eerder met deze sound kwam deze status nog niet? Het debuutalbum schijnt af te zijn. Wellicht zorgt deze voor de ommekeer? Voor nu blijven we dus met een aantal vragen achter, maar goed… die worden in de loop van de tijd wellicht beantwoord.

Warhola

Bands als Mozes and the Firstborn en Warhola zijn dan ook prima openers. Het is ongedwongen, net als de sfeer die al aan het ontstaan is. Of je nu aan het strand zit of achter in het hoekje van de tent subtiel meedanst. Het is wel duidelijk dat de donderdagavond in het teken staat van opstarten. De bezoekers lijken niet zozeer te komen voor de muziek, maar meer voor de gezelligheid, de exploratie van het terrein en de stilte voor de storm voordat het feest drie dagen lang losbarst.

Met nog geen vuiltje aan de lucht starten de Spaanse psychmakers van Melange rond kwart over tien hun set in Blessum. Een uitstekend gekozen naam gezien de mix van psychedelische rock en een vleugje folk en jazz. Dit wordt vakkundig vermengd tot een geheel dat enerzijds heerlijk dansbaar is maar ook repetitief en hypnotiserend. Zowel met de ogen dicht wegzweven als energiek dansen behoort tot de opties. Zin in dansen krijg je sowieso als je Grootegast binnenstapt waar Sven Hammond met een gruwelijke dosis positiviteit zijn muziek uitstort over het Welcome to The Village publiek. Die positiviteit kan echter helaas niet zorgen dat de decibelmeters metingen laten zien waar de gemeente Leeuwarden blij van wordt. Opvallend is al dat het geluid in Grootegast niet bijster luid afgesteld is. Desalniettemin krijgt frontman Sven Figee na ruim een half uur in zijn oor gefluisterd dat de stekker eruit gaat. Totaal verbouwereerd en licht ontgoocheld blijven zowel band als publiek ‘in stilte’ achter in Grootegast.

Melange

Sven Hammond

Wat daarna volgt is een stroom aan vragen, verwijten en negativiteit op de socials na de eerste verklaringen van de organisatie. Buren moeten niet zo klagen, de gemeente moet even normaal doen, wat betekent die Culturele Hoofdstad nou eigenlijk en ga zo maar door. Op het moment van schrijven stromen de eerste duidelijke verklaringen vanuit de organisatie binnen. Daar gaan we ons vandaag maar even rustig in verdiepen. Samengevat verloopt de eerste donderdagavond als een heerlijk zomers zonnetje, met een hele grote nare donderbui tot besluit.