De Popbunker is een gebouw waar je wellicht een kleine rilling van krijgt als je binnenstapt voor de eerste keer, maar na twee treden de trap af voel je direct dat het een te gekke plek is. Roel en Peter oefenen met grote regelmaat in de Popbunker met hun bands Abdomen en Boyakira. Alweer vier jaar geleden wonnen ze met Abdomen de Kleine Prijs van Friesland en eind 2018 rolde hun debuutalbum Emetophobia van de vinylpers. Ondertussen doen ze tweemaal mee aan Popronde, waarvan editie 2018 een flinke lijst aan boekingen oplevert. Ze ontmoeten veel andere bands, raken met een aantal bevriend, spelen op vage, doch te gekke plekken en dan begint het toch wel te jeuken en vragen ze zich hardop af: ‘Hoe krijgen we die bands op een te gekke plek in Leeuwarden?’.
Onopvallend aan het randje van de Prinsentuin in Leeuwarden staat een bunker. Al jaren doet deze bunker dienst als oefenruimte voor menig Friese act. Roel Meijer en Peter van Beets (Abdomen, Boyakira) zijn hier al een aantal jaar kind aan huis. In een rokerig oefenhok van zo’n tien vierkante meter ingericht met drumstel, microfoon, een ingeplugde gitaar in een versterker, drie stoelen en een tafel, spreekt Marije Heida met de heren over de intense behoefte aan gewoon bier drinken en bandjes kijken.
“Waar wij, en volgens mij nog meer mensen, echt behoefte aan hebben zijn die DIY-showtjes op een toffe plek”, steekt Peter van wal. “Wij vinden dat het opzetten van shows in de categorie bands waar we zelf veel mee spelen, echt nodig is. Het is er gewoon niet. Daar moet volgens ons aandacht voor komen.”
'Wat gaan we doen in 2029? Ja, eh… Weet ik veel? In Frankrijk wonen ofzo?'
Roel: “We willen in die onderlaag zitten van de scene. Daar willen wij ons op focussen. Je hebt hier in Leeuwarden natuurlijk Neushoorn, maar die programmeren zelden iets wat wij interessant vinden. De mensen van Podium Asteriks doen ontzettend hun best, maar het is jammer dat ze hun mooie plekje kwijt zijn in de Blokhuispoort. Dan heb je nog Mukkes voor metal en punk, maar daartussen moet ook wat zijn.”
Oké. En dan? ‘Je bent jong en je wilt wat’ was vroeger de slogan van Veronica. Roel en Peter zijn ook nog piepjong en willen heel duidelijk wat. Nu kun je dus gaan sikkeneuren, afgeven op van alles en iedereen óf je springt blind in het diepe met al je wilde plannen en ziet wel waar het schip strandt. “Op een gegeven moment werd er wat georganiseerd in Neushoorn, waar je in groepjes kon spreken met een gemeentelid”, vertelt Peter. “Ze hadden het voornamelijk over het vraagstuk ‘Hoe ontstaat een broedplaats’. Ik ben toen echt weggevlucht. Het enige wat ik dacht was: ‘Dit wil ik écht niet’. Ik dacht eerst serieus dat je voor een dergelijk plan als die van ons geld moest vragen bij de gemeente. Maar later dacht ik: ‘Fok, dat hoeft helemaal niet’.
Wat mij vooral opvalt is dat iedereen aan het wachten is op elkaar. Bij die bijeenkomst ook… Er zitten dan van die gemeentemensen in een hip colbertje en strakke schoentjes die roepen: ‘We gaan een broedplaats maken’. Maar dat wil je toch niet? We hebben al een Neushoorn. Dan krijg je weer een slap aftreksel daarvan en dat werkt niet. Daarbij hadden ze het steeds maar over 2029! Wat gaan we doen in 2029? Ja, eh… Weet ik veel? In Frankrijk wonen ofzo? Ik wil nu actie. Iedereen wacht en het lijkt wel een strijd wie het eerste met de eer gaat strijken van het hebben van een broedplaats. Ondertussen gebeurt er niks. Er is nog steeds geen geld vrij gegeven en geen plek, terwijl er allemaal leegstand is.Je kan volgens mij beter zeggen: ‘Jo, hier heb je een plek en als het na een half jaar niet werkt gaat er iemand anders in.’ Maar dat doen ze niet. Iedereen gaat wachten en plannen schrijven om een potje geld vrij te krijgen. We willen NU dingen gaan doen en niet wachten op hoe de gemeentelijke begroting erbij staat over een half jaar.”
Tijdens de vrij intense en hartstochtelijke monoloog van Peter, trekt Roel een blikje bier open, wacht rustig tot Peter uitgepraat is en pakt vervolgens het verhaal op: “De essentie is dat we bier drinken, bands kijken en het leuk willen hebben.”
Wel nu, om dat plan vorm te geven zijn Peter en Roel gaan informeren of één van de ruimtes van de Popbunker beschikbaar gesteld zou kunnen worden. “Er is hier een ruimte die geschikt is voor vijftig tot zestig personen en die mogen we gaan gebruiken in eerste instantie. We kleden het leuk aan, hangen wat bouwlampen op, zetten een rookmachine aan en zorgen dat er bier is”, vertelt Peter. “Omdat we zelf ook in bands spelen en overal in het land wel gespeeld hebben, weten we ook goed wat je de muzikanten aan moet bieden. Je wil ze behandelen zoals jij ook behandeld wil worden. Weten waar je kan parkeren, dat er eten is, een slaapplek geregeld, hoe laat je verwacht wordt. Dat soort basisdingen zijn belangrijk ook gewoon goed te regelen”, vult Roel aan. “Weet je, het hoeft gewoon allemaal ook niet al te moeilijk. We kennen de mensen die in de bandjes spelen die we uitnodigen, je legt duidelijk uit wat er wel en niet mogelijk is, dat er tien betalende bezoekers zijn of zestig… We zien het wel. We gaan gewoon ergens beginnen. Wellicht moeten we geld bijleggen, maar ook dat zien we dan wel weer.”
Ondertussen staat de ruimte waar het interview plaatsvindt blauw van de rook en begint ondergetekende toch wat toe te werken naar de belangrijkste vragen die er nog zijn: Wat is de naam? Wanneer? Welke bands? Kosten? Hulp nodig?
“Iedereen die enthousiast is en mee wil helpen is uiteraard welkom”, zegt Peter lachend. Roel beantwoordt direct na die opmerking van Peter de overige vraagstukken: “Voor de eerste show op 20 april gaan we in ieder geval zelf met Abdomen een set spelen. Daarnaast hebben we de punkband Pauper uit Amsterdam en Sai Tao uit Leeuwarden uitgenodigd. De kosten worden waarschijnlijk vijf euro en we hopen daar de onkosten voor de bands van te kunnen betalen. Dat zou al prachtig zijn. En… het gaat allemaal onder de noemer MAGNEET.”
Het mag dus neet gaan. Dat moge duidelijk zijn. Ergens beginnen, kijken of iets dergelijks uit de grond stampen lukt, en lukt het niet dan is er in ieder geval iets geprobeerd. Zo werkt het toch een beetje in de wereld, niet waar? “We willen gewoon laten zien dat er nog meer is. Ik wil andere mensen inspireren om muziek te gaan maken en in een band te spelen. Dat het allemaal niet volgens de regels hoeft te gaan en dat aankloppen bij de gemeente misschien helemaal niet hoeft. Ik had na die meeting in Neushoorn, waar ik weggerend was, ook echt zoiets van : ‘Fok jou Leeuwarden. Maar we doen dit lekker wel in Leeuwarden’. En het voordeel om het zo te proberen is dat er niemand over onze schouders meekijkt. Dat geeft wel een heel vrij gevoel.”
INFORMATIE
MAGNEET organiseert de editie #1 in de Popbunker op zaterdag 20 april. De aanvang is 21.00 uur en neem cash geld mee. Zowel de kaartjes (5 euro) aan de deur, als je drankjes betaal je in contanten. Alle opbrengsten van de avond zijn bestemd voor de onkostenvergoedingen van de spelende bands. Wil je meedenken en meehelpen met de mannen van MAGNEET? Stuur dan een berichtje naar magneet666@gmail.com.