De langspeler werd opgenomen in Leeds, bij Matt Peel, de man die ook achter de knoppen zat bij bands als Pulled Apart By Horses en Eagulls. Britse bands die muzikaal gezien niet heel ver verwijderd zijn van hun Friese ambtgenoten. De keuze voor Peel is dan ook niet meer dan logisch. Abdomen klinkt op Emetophobia rauw, maar ook aanstekelijk en pretentieloos. Zanger Peter van Beets werkt zich op nonchalante, maar vakkundige wijze door de nummers heen. Terwijl drummer Roel Meijer zich hoorbaar uit de naad werkt, en de baspartijen van Redmer de Boer het cement zijn in de enorme geluidsmuur die opgetrokken wordt. De drie weten op deze plaat de energie van de live optredens goed over te brengen. Nummers als Anger Issues, Lies en recentelijk I Had Dreams verschenen al eerder op single. Alledrie pakkende punkrock liedjes.
Inmiddels is Abdomen een gevestigde naam in de Friese popscene, hoe anders was dat in 2015 toen de band haar debuut EP presenteerde in de popbunker in Leeuwarden, voor vrienden en familie. Terwijl op diezelfde avond elders in de stad DIFF daar hetzelfde deed in een afgeladen Asteriks, Count Your Losses had hun doorbraak plaat moeten worden. Wie toen zijn geld op een van de twee bands had moeten zetten, had blind voor die laatste gekozen. Inmiddels bestaat DIFF niet meer en won Abdomen in 2015 de KPvF. Daarnaast deed het enkele prestigieuze en succesvolle optredens, is het inmiddels op de radar bij 3VOOR12 én is daar eindelijk het debuutalbum, Emetophobia!
Het is vanaf het begin duidelijk dat de heren er geen gras over willen laten groeien, vanaf Anger Issues zit de vaart goed in! Elf nummers in 40 minuten is best lang voor een punkrock album. De eentonigheid ligt op de loer bij dit genre, en referenties voor het oprapen, maar Abdomen heeft inmiddels een eigen geluid weten te produceren en klinkt vooral als Abdomen...
Het is hard en noisy! Van Beets schreeuwt de longen uit zijn lijf. Pas bij Social Person (de zevende track op het album) neemt de band even gas terug en kan de zanger even op adem komen, om halverwege het nummer zijn primal scream therapie weer te hervatten. Emetophobia is een plaat vol frustratie, ongenoegen en volwassen worden.
De plaat eindigt met Long Road, ruim acht minuten klokt het nummer, maar bij Abdomen weet je dan dat je de laatste drie minuten getrakteerd wordt op rondzingende gitaren. Het zijn de soort grapjes die je van deze band mag verwachten. Het geluid klinkt vertrouwd en herkenbaar. Met Emetophobia hebben de drie Leeuwarders een volwassen punkrock plaat gemaakt, ook al is in punkrock kringen ‘volwassen’ een vies en ongepast woord. Laten we het er dan maar gewoon op houden dat dit een zeer goed album is, een die meerdere draaibeurten moeiteloos kan doorstaan.