De avond wordt afgetrapt door Ed Bahonie. Met zijn lome en dansbare beats en prima vocalen zet deze solo-artiest een uitermate onderhoudende set neer, waarin volop ruimte is voor zelfreflectie en humor. Dat hij het zelf ook erg naar zijn zin heeft in Neushoorn blijkt wel als hij zichzelf de ruimte geeft om wat nieuwe nummers uit te proberen en zelfs een extra nummertje voor zichzelf in petto blijkt te hebben.
Na twee goed ontvangen albums vol met sfeervolle, vaak verstilde songs bracht Mister and Mississippi vorig jaar een opvallend derde album uit waarop de band een nieuwe koers inslaat. De nieuwe plaat Mirage staat vol eigentijdse songs en sounds, waarmee de band uit haar comfortzone treedt en zich kwetsbaar opstelt. En daarmee weet ze tegelijkertijd een nieuwe schare fans aan zich te binden. En wat ga je doen, nadat je jezelf als band op zeer positief ontvangen wijze opnieuw hebt uitgevonden? Dan besluit je geheel tegen de verwachting in om voor onbepaalde tijd een sabbatical te nemen. Aan de vooravond ervan doet de band Neushoorn aan, waarbij aan helemaal niets valt op te maken dat de band toe is aan een adempauze.
©
Jeanine Leguit / 3VOOR12FRL
Ed Bahonie
Direct bij het eerste nummer van Mister and Mississippi wordt duidelijk dat de band deels afscheid heeft genomen van de verstilling en de voorheen op den duur wat voorspelbare live-opbouw van veel nummers tot psychedelische geluidsclimaxen. In de nieuwe liedjes van de band is er volop ruimte voor elektronica en experiment. Dit levert een rijk geschakeerd palet van songs op; van de oudere folkrock van de eerste twee albums tot pop-georiënteerde nummers als Lush Rooms en meer donkere wringende rocksongs als Wolfpack van het meest recente album Mirage.
Afgelopen december moest het optreden in Neushoorn, wegens een armbreuk van gitarist Tom Broshuis worden afgelast. Slechts twee maanden later is de breuk van Broshuis voldoende hersteld om het optreden in te kunnen halen. Het gezicht van de gitarist spreekt echter boekdelen en het kost hem zichtbaar moeite om de set tot een goed einde te brengen. Van die armbreuk is echter helemaal niets hoorbaar in de ontzettend volle en strakke bandsound, waarin tegenwoordig ook de invloeden van bijvoorbeeld Tame Impala duidelijk hoorbaar zijn.
'In de nieuwe liedjes van de band is er volop ruimte voor elektronica en experiment'
©
Jeanine Leguit / 3VOOR12FRL
Naast de muzikale stijlbreuk is ook opvallend hoezeer het zelfvertrouwen van de band in de afgelopen jaren gegroeid is; eerder waren de bandleden verlegen jonge honden die nauwelijks contact zochten met hun publiek, nu zijn het vooral de zelfverzekerd ogende frontvrouw Maxime Barlag en bassist én gitarist Danny van Tiggele, die beide volop de interactie en publieksparticipatie aan gaan met de goed gevulde kleine zaal van Neushoorn. Voorbeeld hiervan en tevens hoogtepunt van het optreden is een kleine intieme uitvoering van het emotionele nummer See Me. Midden in het publiek stelt de band zich op richting het om hen heen staande publiek en brengt een wonderschone versie van het nummer, daarbij diverse toehoorders in beroering brengend.
Met de nummers van de nieuwe plaat Mirage kan Mister and Mississippi inmiddels putten uit een breed geschakeerd en ijzersterk repertoire, dat vanavond vol overtuiging en met veel speelplezier wordt gebracht. In niets was vanavond te bemerken dat deze band toe is aan een adempauze. Maar met de finish in zicht is vaak nog wel een eindsprintje mogelijk. Laten we hopen dat de eerste drie albums van deze band slechts een eerste proloog was en het niet lang kost om op adem te komen. Dit bandje mag niet te lang gemist worden in het Nederlandse live-circuit
GEZIEN
Mister and Mississippi + Ed Bahonie
Neushoorn, Leeuwarden
Donderdag 25 januari 2018