Het album opent met ‘Debree’, dat begint als een vrij opgewekt nummer over samen zijn, je thuis voelen en dat alles op zijn plek zal vallen. Zoals er eerder werd geschreven over het album ‘Paeonia’ is de muziek van Man From The South zwaarmoedig en gaan de verhalen achter de teksten vaak een duistere kant op. Iets wat ook wel past bij het donkere folkgenre. Op dit album lijkt hij echter bevrijd te zijn en lijken de verhalen juist goed te eindigen. Uiteraard ligt hier een gedachte achter die de artiest beschrijft als ‘het niet willen achterblijven als iets dat gebroken is’. Ondanks de breekbare bekentenis klinkt ‘Debree’ toch hoopvol en positief.
‘Demons of Age’ is een van de drie nummers die is uitgebracht als single. Man From The South lijkt zich te wapenen tegen het ouder worden en geeft met ‘Demons of Age’ een waar strijdlied. Het aansluitende ‘Loose Ends’ gaat verder in deze strijdlustige sfeer. De synthesizerlaag maakt de instrumentatie vol waardoor de zang haast laat zweven in de ruimte. Een mooi bedrukt nummer dat ondanks dat het zich niet uitmond in een hoogtepunt fijn in balans is.