In juni bracht Paul van Hulten (ook bekend van Woody & Paul en S.T. Cordell) zijn derde Man From The South-plaat genaamd ‘The Disappearance Of Man From The South’ uit. Ook op dit album werkte hij samen met producer travelsunnysamsara (Chris Draaijer), die de plaat vulde met synthesizers, gitaar en bas. De tien nummers vormen een mooie melancholische bundeling, ongetwijfeld geïnspireerd door grootheden als Townes van Zandt en Bonnie “Prince” Billy. In tegenstelling tot eerder werk is Man From The South op dit album opgewekt en haast hoopvol en positief over het leven.

Het album opent met ‘Debree’, dat begint als een vrij opgewekt nummer over samen zijn, je thuis voelen en dat alles op zijn plek zal vallen. Zoals er eerder werd geschreven over het album ‘Paeonia’ is de muziek van Man From The South zwaarmoedig en gaan de verhalen achter de teksten vaak een duistere kant op. Iets wat ook wel past bij het donkere folkgenre. Op dit album lijkt hij echter bevrijd te zijn en lijken de verhalen juist goed te eindigen. Uiteraard ligt hier een gedachte achter die de artiest beschrijft als ‘het niet willen achterblijven als iets dat gebroken is’. Ondanks de breekbare bekentenis klinkt ‘Debree’ toch hoopvol en positief.

‘Demons of Age’ is een van de drie nummers die is uitgebracht als single. Man From The South lijkt zich te wapenen tegen het ouder worden en geeft met ‘Demons of Age’ een waar strijdlied. Het aansluitende ‘Loose Ends’ gaat verder in deze strijdlustige sfeer. De synthesizerlaag maakt de instrumentatie vol waardoor de zang haast laat zweven in de ruimte. Een mooi bedrukt nummer dat ondanks dat het zich niet uitmond in een hoogtepunt fijn in balans is.

Bij ‘Swedish Balls’ zullen de meeste denken aan IKEA en daar gaat het ook echt over. Teksten als: “Forgot what I was once looking for. No voice to guide me through these endless corridors.”, zijn voor vele mensen herkenbaar als men weer eens verdwaald raakt in het Zweedse concern. Gelukkig ruiken we de Zweedse balletjes al die op het einde van de tocht op ons liggen te wachten.

Op ‘Five Star Mission’ is goed te horen wat de samenwerking met travelsunnysamara inhoudt: de steeds meer opbouwende werking van de instrumenten spelen met de zanglijnen. Vooral de tekst “Don’t stop”, dat benadrukt dat je door moet gaan en niet teveel in het verleden moet kijken, wordt met een zware instrumentale laag onderstreept. De hoge kwaliteit houdt aan in ‘The Death Of Me’, waarin Man From The South zich afvraagt hoe het einde van het leven eruitziet. Waar je van de artiest toch een zwartgallige levensles zou verwachten, geeft hij ondanks zijn nuchtere blik een zetje in je rug naar het goede in het leven.

Ondanks dat er instrumentaal fijne combinaties blijven worden gemaakt, zakt het geheel van het album vanaf ‘Drone Of Bees’ toch een beetje in. De vertelling van de plaat lijkt al te zijn afgerond en de twee sterke nummers ‘Five Star Mission’ en ‘The Death Of Me’ overschaduwen het tweede deel van de plaat.

‘Away From The Sun’ schudt de luisteraar weer wakker. Een opgetogen nummer dat niet per se in de gehele sound van de plaat past, maar daardoor ook goed past als afsluiting. Het geeft een positieve energie mee en impliceert dat de tocht van Man From The South verdergaat.

Hopelijk is de albumtitel geen referentie naar een echte verdwijning van de artiest Man From The South. Het verhaal van ‘The Disappearance Of Man From The South’ vormt hierdoor ook weer een bijzonder hoofdstuk in het verhaal van het gehele repertoire. Een zeer fijn donker folk album, waar toch een lichtstraal overheen schijnt met mooie composities en een optimistisch perspectief van Man From The South.