DDW Music 2016: De duivel omarmen met mysterieus S.T. Cordell

Na acht jaar alsnog een debuutalbum, geestelijk vader Woody Veneman praat ons bij

Daan Krahmer ,

Doodmoe wordt hij ervan, de continue vergelijking met Bob Dylan. Woody Veneman (1982), bij het grote publiek bekend van Woody & Paul, ziet zichzelf liever als een muzikant die zichzelf steeds opnieuw uitvindt, uit zijn comfort zone stapt en verrassende projecten aangaat. Niet als de Bob Dylan van Eindhoven. "Ik heb soundtracks gemaakt, muziek gecomponeerd voor een zingende stoel en in harde bands gespeeld ... maar iedere keer als er iets met Bob Dylan is, hangen ze bij mij aan aan de telefoon. Als je iemand goed vindt dan ben je hem nog niet, of wel?" Enter S.T. Cordell, een Eindhovense supergroep die in alles breekt met Dylan.

"Muzieklab Brabant nodigde me in 2008 uit voor een nieuw project, VERS" begint Woody, die naast muzikant ook actief is als ontwerper en docent Media Design aan de Fontys. "Er werd me gevraagd wat ik zou doen met een budget. Ik heb een plan geschreven waarbij ik muziek zou gaan maken waar ik zelf de grootste hekel aan had. Die muziek kwam uit de dance en elektronische muziek. Als rocker was dat de duivel, en juist die duivel wilde ik omarmen. Er moest toch ook iets goed in zitten?" In Paul van Hulten (Man From The South), Hermann Blaupunkt (Het Droste Effect), Thompson Dubé (Het Droste Effect) en Joshua Van Iersel (Beukorkest) vond Woody gelijkgestemden. Ze maakten geestverruimende en bij vlagen loodzware electro-kraut, van het soort waar band én publiek zich in kunnen verliezen. "Anderhalf jaar probeerden we een uitstapje te maken, van alle bands waar we in zaten, en toen trokken we de stekker eruit."

De stekker ging er uit in het vorige decennium, maar vorig jaar begon het toch weer te jeuken. "Ik ben wel veranderd. Ik kan nu meer dan ooit genieten van EDM-achtige acts als Caribou, LCD Soundsystem en Suuns. Daarnaast deden we met S.T. Cordell gave optredens op bijzondere plekken. We speelden in een oude fabriekshal en in een gevangenis. Dit jaar traden we op in een kippenhok, op een boerenveld en in De School in Amsterdam." Op soortgelijke guerrilla-locaties werkt S.T. Cordell als een trein. En dat werpt zijn vruchten af. "De afgelopen jaren werd er veel aan mijn kop gezeurd over een mogelijke reünie van S.T. Cordell. Enerzijds wil je dat niet doen, Kyuss had bijvoorbeeld ook niet bij elkaar moeten komen, en toch voelde de tijd voor ons rijp."

Rijper dan ooit, misschien wel. Naast goed ontvangen optredens, onder meer op het Leeuwardse Welcome To The Village, komt er binnenkort ook een debuutplaat uit, op het Eindhovense Zesde Kolonne. Eindelijk, acht jaar na de subsidie. "We zijn sonisch erg gegroeid en spelen meer met loopmachines. Hermann heeft veel artiesten op cassette opgenomen en heeft grote stappen gezet wat betreft sampling. Al ons oude materiaal gooiden we weg en we zijn muziek gaan maken met een nieuw thema. De vorige keer baseerden we onze liedjes op Amerikaanse traditionals, nu hebben we als concept Europese volksmuziek geanalyseerd. Juist omdat Europa momenteel op springen staat, is het goed om terug te gaan naar de wortels. Laten we het mooie vieren en kijken wat voor actueels er nog in zit.”

Voor het publiek bezingt, nee predikt, Woody deze boodschappen als een bezeten priester. “Ik heb altijd geprobeerd het uiterste van mijn stem te vragen. Zo zijn er opnames waarin ik in het Turks of het Arabisch zing, of waar ik aan het rappen ben. Die krijg je niet te horen, haha! Bij S.T. Cordell probeer ik allerlei effecten uit. Maar niet meer als de Bob Dylan van Eindhoven. Nooit meer."

Tijdens DDW Music speelt S.T. Cordell op vrijdag 28 oktober in AreaFiftyOne skatepark. Uiteraard in de vertrouwde cirkelopstelling en voor het eerst met het debuut op zak.