Als we afspreken per telefoon, stelt oprichter Martijn Verlinden voor dat we bij Musicon afspreken: ”Daar ben ik programmeur“. Verbaasd dat Martijn dat naast Antilounge doet, sputteren we tegen dat we liever bij Antilounge afspreken. “Dat zou mijn laptop zijn”, stelt Martijn, “ik ben Antilounge, non-stop.” Met de genoemde productie en tours in ons achterhoofd is dit moeilijk voor te stellen. Neem alleen de recente productie: in december bracht het label The Hague Songbook Exchange 02 uit, waarop artiesten elkaars nummers coveren. In februari werd daarop het hele songbook opgevoerd in het Paard. Deze vrijdag, 29 maart, volgt er de jubileumfeestavond in PIP en wordt er, en passant , nog een cover- en remixalbum gelanceerd.
Antilounge, het Haagse platenlabel, bestaat twintig jaar. Dergelijke mijlpalen eren wij graag met een achtergrondartikel. Immers, in de twintig jaar zijn er veertig albums uitgebracht, waren er tours in Nederland en het buitenland, zelfs Antilounge-podia op gerenommeerde underground festivals. Wie zijn die mensen die productie draaien als een waterval? Waar huist het label en wat gebeurt er dagelijks op de burelen?
"Ze zijn niet dankzij mij groot, maar ik ben wel heel trots en blij dat ik een duwtje heb mogen en kunnen geven.”
Tegen de stroom
Terwijl wij Musicon binnen willen, loopt een middelbare schoolklas naar buiten. Ze hebben net les gehad over hiphop. Worstelend tegen de stroom in, vinden we Martijn in de ruime zwarte achterzaal, alleen aan een zwarte tafel, in het zwart gekleed. Met de originele metalen kozijnen van het jaren zestig pand, ontstaat het beeld van een kraakpand zoals ze er uitzagen in de tijd dat Antilounge ontstond. “Ik woonde in het BAF-pand (bloemenbuurt air force, red), waar we de BAF Soundsystem feesten hadden. Daar ligt de kiem van Antilounge. Want dat waren we: anti loungemuziek.” Desgevraagd blijkt dat de muziek die Martijn in de latere jaren negentig zo teisterde, vooral de jazzy lounge was. Denk hier aan de eerste plaat van Us3 die culmineerde in het St Germain album Tourist in 2000. Platgeslagen jazz voor Martijn, bij wie de jazz diep gaat en met de paplepel is ingegoten door zijn vader, een jazzpianist. “Ik ging mee naar concerten, groeide op met Coltrane en Miles Davis; de groten.”
En met die opmerking vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Als je met jazz in je achterhoofd kijkt, brengt Antilounge al twintig jaar het dianegatief uit, of -positief, zo je wilt, van lounge jazz. Het wellicht niet zozeer elektronisch als dat het jazz is, maar dan niet noodzakelijk gemaakt met klassieke jazzinstrumenten. “Antilounge is zeker niet enkel elektronisch!” stelt Martijn dan ook. Voorzichtig wijzen we Martijn er op de Antilounge homepage met grote letters stelt: ELECTRONIC MUSIC LABEL. “Ja, oh, dat moesten we misschien eens aanpassen.”
©
none / Antilounge
Karakter
De naam Antilounge zegt ook iets over het karakter van Martijn: “Ik was een beetje een schoppertje: tegen! Wel een kraker, maar die er dan weer uit zag als een ‘casually dressed’ skater.” Die skater van toen had een column in het Haagse Muziekblad De Stork. Jawel, een geprint muziekblad, gratis verspreid door kroegen, 3voor12 avant la lettre zogezegd. En die column heette… Antilounge! Over alles underground. “Op een gegeven moment was het genoeg. Ik ben geen schrijver, ik ben een doener. Dus schreef ik in mijn laatste column dat mensen niet moesten lezen maar luisteren. Ik schreef dat ik elk jaar een verzameling met Haagse muziek van mensen om mij heen zou uitbrengen als column. Op CD, nu weer heel hot. Op elke CD volgde een releaseparty. Kocht je een kaartje voor de party, dan kreeg je de CD erbij. 16 februari 2004 kwam de eerste uit. Twintig jaar geleden dus.”
Het nam allemaal een vaart die niet was voorzien, maar wel mooie platen en dito tours opleverden. In een grote club in Berlijn had Antilounge een eigen ‘tien jaar Antilounge podium' met een toen nog zestienjarige Deadcrow plaatjes draaiend. “Superdivers, met al die artiesten.” Zo divers is ook het artwork van alle albums, waar Martijn lyrisch over spreekt: “tijdloos design”. Juist die prachtige hoezen, de eerste nog met een heerlijke anarchie A erop, doen afvragen waarom Antilounge, de naam, altijd anders geschreven wordt. “We zijn zo’n sterk merk, wij hebben dat niet nodig. Juist omdat die hoezen altijd zo mooi zijn.” In een wereld gedomineerd door logo's is dit ronduit verfrissend. Het schoppertje gaat na twintig jaar nog steeds tegen de conventies in.
Mijlpalen
In 2013 volgde de eerste release van een artiest. “Ik wilde echt wat anders doen. Een goede vriend van mij, Generate, hij heet nu Edward Johannes, die maakt zulke mooie muziek dat ik gewoon een album van hem moest uitbrengen. Dat werd Engines. Toen hebben andere artiesten gelijk remixes gemaakt.” Martijn valt even stil en kijkt op zijn site naar Engines met blik van een vader die naar zijn pasgeboren kind kijkt. “Dit was een mijlpaal, man, zo’n onwijs goede plaat. Nog steeds zo’n waanzinnige plaat. Alles zit erin, Satie, jazz….” Voor een seconde valt de woordenwaterval van Martijn even stil, heel even maar. “Die plaat was het startschot om weer andere dingen te doen. Ik ging albums en remixes uitgeven. Soms wel vier per jaar.”
Mijlpalen en schoppen gaat goed samen, getuige het succes van de plaat met enkel vrouwelijke producers: Antilounge 2018. “Dat werd tijd; het was echt een mannenwereld. Ik stuurde de CD en dat was me toch een ding; ze konden echt overal spelen! Mensen waren erop aan het wachten!” Nu vallen wij even stil. Het is moeilijk voor te stellen dat dames pas zes jaar geleden nog ongezien waren, terwijl nu het artiestenrooster van Antilounge gedomineerd wordt door artiesten als Alina Valentina, Sonic Sunset en Stekkerdoos. “Op drie na, zijn ze allemaal nog superactief!” De dames volgen daarmee The Made up Sound, Deadcrow, Marric en anderen die bij Antilounge op plaat staan en nu over de wereld optreden. “Ze zijn niet dankzij mij groot, maar ik ben wel heel trots en blij dat ik een duwtje heb mogen en kunnen geven.”
Tekst gaat verder onder de foto.
©
Maarten Ederveen
The Hague Songbook Exchange
“Ik ken veel jazzmuzikanten hier in Den Haag. Dus als ik die nou eens nummers van de elektronische artiesten liet spelen, en andersom? Dat zou toch gaaf zijn?!” Aldus zag The Hague Songbook Exchange het levenslicht. Weer dwarsverbanden en vernieuwend. Maar dat dwars en vernieuwend zijn nooit genoeg was, toont juist dit album aan: het kwam uit tijdens corona toen de avondklok een feit was! Waar anderen hun handen in de lucht gooiden, volhardde Antilounge in een releaseparty: “drie-en-een-half uur live uitgezonden vanuit PAARD! Zo gaaf.” Weer glinsteren de ogen en is er die korte mijmerende stilte, “Het staat allemaal nog op Youtube.”
Zo tevreden was Martijn, dat hij in 2021 al begon aan Songbook Exchange 02. Als we daarover beginnen zien we geen glinsterende ogen. Daarentegen zakt het normaal zo actieve lichaam van Martijn wat terug in de stoel. “Dat was zware kost om te organiseren. Veel grijze haren, bloed, zweet en tranen. Zoveel dingen die dan op het laatste moment misgingen.” Hij zucht, wil ons de details besparen, maar het zit hoog. “Die mix van Epistulum was niet goed. Dat laat toch een bittere nasmaak.” Hij zit zo down dat we het wel nalaten de ironie van de opmerking aan te geven. Epistulum deed immers een cover van Poison Lolly’s ‘Bittersweet’. En juist die track bleek inderdaad het zoet in het bitter te brengen “We brachten het naar een specialistische metal mixer, en toen was het alsnog helemaal goed! Zo gaaf! Juist die twee, die twee uitersten die elkaar coveren. Ja daar word ik dan weer zo blij van!” De ogen glinsteren weer als vuurvliegjes in de nacht.
Tekst gaat verder onder de foto.
©
none / antilounge
©
Peisam Tsang
Antilounge 'The Man'
Op 29 maart is er dus het jubileumfeest in PIP. Maar Martijn kon het toch weer niet laten en dus is het ook een releaseparty. Niet een Songbook Exchange project: “Ik ging even niet meer mensen bij elkaar brengen en ertussen zitten. Dat was echt even teveel.” Dus doet Martijn het weer anders. Niet koppelen, maar enkel vragen van welke artiest producers een remix willen maken. “Het relaxte is dat ik toen kon zeggen: kun je dat dan ook zelf regelen?” Voor het feest zijn nog kaarten te winnen (zie onder artikel). Het gaat groots zijn met artiesten van twintig jaar Antilounge, optredens van de nieuwe remixen, COCO COCAINE, vette DJ-sets, en met Martijn zelf op beats en drums. Allemaal georganiseerd door deze ene man. Na 29 maart zouden we niet raar opkijken als Martijn uitgeput neerzijgt, Antilounge in de mottenballen en zichzelf in een hangmat op Bali legt. Niets is minder waar. Hij oriënteert zich al op The Hague Songbook Exchange 03, waarschijnlijk met iets exotisch, maar hoe kan het ook anders, weer dwars. “Oh en in mei brengen we een EP uit van …”, die we dus niet mogen verklappen. Net als die andere projecten die in de pijplijn zitten nog even onder embargo blijven.
Pratend met Martijn, met Antilounge ‘The Man', snap je hoe slechts een man dit kan. Wat een energie. wat een passie! Wat zou Antilounge zijn als Martijn een strakke commerciële platenbaas zou zijn, in plaats van 100% op passie te rijden? Het antwoord is waarschijnlijk dat Antilounge wellicht groter en bekender zou zijn, maar dat veel van die artiesten die hij heeft uitgebracht geen kans hadden gekregen, want te onbekend voor de commercie. Dan was Antilounge geen Antilounge en was Martijn vooral geen Martijn. Gelukkig voor ons is hij dat wel. Met twintig jaar Antilounge vieren we daarom niet alleen muziek, artiesten, feesten en tours. We vieren en eren ook de man die dit mogelijk maakt: Martijn Verlinden. Wij maken een diepe buiging met het petje afgenomen.
Weet jij welke solo artiest de meeste albums heeft uitgebracht op Antilounge? Stuur je antwoord met een DM naar de Antilounge Insta en win kaarten voor het jubileumfeest in PIP vrijdag 29 maart!