Vaderdag - Piet & Kristel Snellen Vaderdag - Piet & Kristel Snellen

Piet groeide op in het Limburgse dorp Sevenum en luisterde veel naar The Rolling Stones, The Beatles en The Kinks. Als tiener werd hij zanger van The Heralds, een bandje dat erg geliefd was bij de meisjes in de omgeving. Haar moeder Mien begon als fan…

Kristel: “Ik heb gelukkig nog wat oude zwart-witfoto’s van hem uit die tijd. Zo vonden we laatst wat glasnegatieven van zijn bandje die we hebben laten ontwikkelen. Helaas zijn er geen geluidsopnames meer te vinden.”

Al gauw ontwikkelende Piet een liefde voor folkmuziek uit met name Engeland, Schotland en Ierland. Piet hield van de traditionele bands als de Dubliners en de Fureys, maar ook van songwriters als Martyn Joseph, Niamh Parsons, Show of Hands en heel veel anderen. Die liefde gaf hij door aan zijn oudste dochter.

Kristel: “Ik groeide op in een huis met veel muziek. De radio stond altijd aan en mijn vader was gek op folkmuziek. Hij organiseerde jarenlang folkconcerten in ons dorp onder de naam ‘Fookhook’. In het begin logeerden de muzikanten weleens bij ons. Dan maakte mijn moeder een grote pan soep en werd er vaak in de woonkamer nog muziek gemaakt. Dat zijn fijne en warme herinneringen.”

Op de middelbare school raakte Kristel geïnteresseerd in zingen en muziek maken en ze koos muziek als examenvak.

Kristel: ”Voor mijn eindexamenconcert zong ik ‘The green fields of france’, een folknummer over een soldaat die tijdens WO I sneuvelde. Ik had speciaal voor het optreden wat akkoorden op gitaar geoefend, zodat ik mijn leraren en ouders kon verrassen. Dat was mijn eerste echte optreden. Bloednerveus was ik!”

Samen muziek maken met haar vader is er tot haar grote spijt van nooit van gekomen.

Kristel: “Gek genoeg hebben we dat nooit gedaan. Wat we wel allebei deden was neuriën aan de keukentafel, tot grote ergernis van mijn moeder en zus. Nu hij er niet meer is heb ik spijt dat we nooit samen iets gedaan hebben. Hij vond het fijn dat ik graag naar de concerten ging die hij organiseerde en we gingen ook weleens samen naar concerten zoals van Sinéad O’Connor en Christy Moore.

Intens kunnen genieten van livemuziek is een van de fijne eigenschappen die ik van hem in mezelf herken. Ik zie weleens foto’s van mezelf in het publiek en dan heb ik dezelfde blik die mijn vader ook altijd had; blij verwonderd en vrijwel altijd met een grote glimlach.”

“Ik ben zelf pas actiever muziek gaan maken vlak voordat mijn vader drie jaar geleden overleed. Pas na zijn overlijden ben ik gaan opnemen, eerst het nummer dat ik koos voor zijn uitvaart, ‘Never Alone’.

De EP ‘Breathe’ is opgenomen in vier landen op drie continenten, met een aantal van mijn favoriete muzikanten. Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen. Er zijn de afgelopen drie jaar zoveel momenten geweest dat ik dacht: ik wou dat mijn vader dit had kunnen zien. Maar ik ben vooral ook dankbaar dat hij me dit heeft meegegeven. Op het podium draag ik vaak de ketting van mijn vader, zodat hij er toch een beetje bij is. Never alone.”